Περιμένουν να έρθει ο Αύγουστος όπου οι «μπάφες», δηλαδή οι «αυγομένες» θηλυκές, κέφαλοι, θα είναι έτοιμες να φύγουν από τον δίαυλο της λιμνοθάλασσας Κορισσίων και να ταξιδέψουν στο ανοιχτό πέλαγος του Ιονίου. Εκεί, στη «μπούκα» οι ψαράδες θα τις πιάσουν, είτε με δίχτυα, είτε με ειδικές κατασκευές, προσέχοντας να μη τις… τραυματίσουν.
Τα μακριά ψάρια με τη σταχτομόλυβη ράχη και την ασημόλευκη κοιλιά, θα μεταφερθούν στις καλύβες, για να ξεκινήσει η διαδικασία της ταρίχευσης του αυγού, του κεχριμπαρένου αυγοτάραχου.
Το αυγοτάραχο στην πραγματικότητα, είναι τα αυγά του θηλυκού ψαριού κέφαλου ή μπάφας, που παστώνονται. Ένα απολύτως φυσικό προϊόν χωρίς συντηρητικά, με υψηλή όμως διατροφική αξία και ιδιαίτερη γεύση.
Στην ουσία όμως, η διαδικασία για την παρασκευή του, αποτελεί μία μοναδική ιεροτελεστία.
Όπως εξηγεί ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της διαδημοτικής Επιχείρησης, της λιμνοθάλασσας Κορισσίων , Σπύρος Μιτσούλης, η ταρίχευση του αυγοτάραχου γίνεται, εντέχνως, με πολύ προσοχή και με ειδικό τρόπο, καθώς το αυγό αφαιρείται από το ψάρι με λεπτές κινήσεις, για να μην υποστεί καμία βλάβη και να μην κοπεί.
«Αρχικά τα αυγά, ανάλογα με τα γραμμάρια και το μέγεθος τους , μπαίνουν στο ημίχονδρο αλάτι, όπου θα μείνουν ανάλογα με το βάρος τους. Υπολογίζεται κάθε εκατό γραμμάρια μία ώρα, στο αλάτι. Μετά ξεκινά η επεξεργασία της αποξήρανσης. Πρώτα, το αυγοτάραχο θα ξεπλυθεί καλά με γλυκό ή θαλασσινό νερό, και μετά θα τοποθετηθεί σε ειδικά σκευάσματα, που ο πυθμένας τους είναι ξύλινος. Από πάνω θα τοποθετηθεί μία ειδική σίτα και θα μείνει να «ξεκουραστεί» σε καλά αεριζόμενο χώρο. Από την πάνω πλευρά του, μπορεί να κερωθεί, μπορεί και όχι, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πιεστεί με ειδικό τρόπο, για να μην υπάρχει κενό αέρος» επεξηγεί ο κ. Μιτσούλης .
Μετά από λίγες μέρες, το παρασκεύασμα με το αυγοτάραχο, θα τοποθετηθεί ανάποδα για να στεγνώσει και η κάτω πλευρά του που βρίσκεται στον ξύλινο πυθμένα.
Όταν τελειώσει η όλη διαδικασία το χαβιάρι της Κέρκυρας, που το χρώμα του χρυσαφίζει, καθώς είναι αναίμακτο, καθαρό από τις μαύρες φλέβες του ψαριού, πλάθεται σαν πλαστελίνη για να βγει ο αέρας από το αυγό και να μην είναι κούφιο και χαλάσει.
«Γίνεται σα λουκούμι, ούτε ξερό, ούτε στεγνό», αναφέρει ο κ. Μιτσούλης, που την τέχνη για την παρασκευή του αυγοτάραχου την ακολουθεί από μικρό παιδί, μαθαίνοντας τότε τα μυστικά από τους γεροντότερους.
Κάποτε το αυγοτάραχο της Κέρκυρας, αποτελούσε πηγή οικονομικού πνεύμονα για το νησί. Σήμερα είναι ο τουρισμός, όμως το κεχριμπαρένιο χαβιάρι είχε και έχει τους λάτρεις του.
