Σε λίγες ώρες συμπληρώνονται 80 χρόνια από το αποκορύφωμα της κομμουνιστικής θηριωδίας, με θύμα μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς του 20ου αιώνα, την Ελένη Παπαδάκη.
«Μνήσθητι Κύριε:
Για την ώρα που η λεπίδα του φονιά άστραψε
κι όλος ο θεός της Τραγωδίας εφάνει.
Μνήσθητι Κύριε:
για την ώρα που άξαφνα, κι οι εννιά αδελφές εσκύψαν
να της βάλουνε των αιώνων το στεφάνι»
(Στίχοι του Άγγελου Σικελιανού, αφιερωμένοι στην Ελένη).
Η στοχοποίηση της ηθοποιού από την αριστερά, είχε αρχίσει από την περίοδο της κατοχής, με δημοσιεύματα του παράνομου κόκκινου τύπου, που την παρουσίαζαν ως δήθεν “ερωμένη” του πρωθυπουργού Ι. Ράλλη. Αργότερα, την παρουσίασαν ακόμα και ως “γυναίκα του Ράλλη”! Στην πραγματικότητα, οι οικογένειες της Ελένης και του Ι. Ράλλη, είχαν φιλικές σχέσεις από την προπολεμική περίοδο. Οι λόγοι της στοχοποίησης της Ελένης, αποτυπώθηκαν άριστα στον επικήδειο που εκφώνησε στην κηδεία της ο Αχιλλέας Μαμάκης: «Τους έσβηνες από τη σκηνή με την εμφάνισή σου και σε σβήσανε από τη ζωή για να μη σ’ έχει το κοινό σου ως μέτρο συγκρίσεως και υπεροχής».
Το μαρτύριο για την Ελένη άρχισε στις 20 Οκτωβρίου 1944, όταν το ελεγχόμενο από τους κομμουνιστές Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών την διέγραψε από τις τάξεις του, με το αιτιολογικό ότι:
«Η στάση της κατά το διάστημα της κατοχής υπήρξε αντεθνική, αντισυναδελφική, εγωιστική και απρεπής».
Φίλοι, της συνέστησαν τότε να φύγει απ' το σπίτι της γιατί κινδυνεύει, και να εγκατασταθεί προσωρινά στην ελεγχόμενη περιοχή πέριξ της πλατείας Συντάγματος. Η Ελένη τους απάντησε:
«Δεν έχω κάνει κακό σε κανέναν. Δεν έχω λόγο να κρύβομαι».
Τις απογευματινές ώρες της 21ης Δεκεμβρίου, παγιδεύτηκε από τον δήθεν φίλο της και γραμματέα του ΕΑΜ Καλλιτεχνών, Δημήτρη Μυράτ και συνελήφθη στο σπίτι του, από δύο “αγγέλους θανάτου” της ΟΠΛΑ, της μυστικής αστυνομίας του ΕΑΜ.
Η μοίρα της ήταν προδιαγεγραμμένη! Την θανατική της καταδίκη, ως “γυναίκα του Ράλλη”, είχαν υπογράψει τα μέλη του προεδρείου ΕΑΜ Θεάτρου: Χρήστος Τσαγανέας, Αιμίλιος Βεάκης, Θεόδωρος Μορίδης, Σπύρος Πατρίκιος και Πάνος Καραβουσιάνος.
Δυστυχώς, γι’ αυτούς δεν υπήρξε καμμιά τιμωρία!
Χωρίς καθυστέρηση, οι δολοφόνοι της (Βλάσσης Μακαρώνας, Στέφανος Λιόλιος, Πέτρος Τζογανάκης και Ιωάννης Κουκούτσης), την μετέφεραν στο διυλιστήριο της ΟΥΛΕΝ στο Γαλάτσι και την κατακρεούργησαν, με μαχαίρια και τσεκούρια:
«Την σκότωσαν στο Γαλάτσι, εκεί όπου ήταν η Ούλεν. Οι Ελασίτες εκτελούσαν με τσεκούρι συνήθως. Λέγανε στον κρατούμενο να λύσει τα κορδόνια των παπουτσιών του και μόλις έσκυβε τον χτυπούσαν με τσεκούρι. Έγιναν τότε μαζικές εκτελέσεις από Περιστέρι, Πατήσια, Γαλάτσι μέχρι Καισαριανή, Βύρωνα και Παγκράτι».
Μετά την συντριβή της κομμουνιστικής ανταρσίας, στις 26 Ιανουαρίου 1945, βρέθηκε η κατακρεουργημένη σορός της, μαζί με τις σορούς άλλων αγρίως σφαγιασθέντων πολιτών. Η γυναίκα που έκανε την ιατροδικαστική εξέταση τα έχασε με το θέαμα που αντίκρυσε:
«Έχω δει πολλά ως εκ του επαγγέλματος μου, αλλά τέτοια φρικτή κατάσταση δεν έχω ξαναδεί»!
Η κηδεία της έγινε την 28η Ιανουαρίου, παρουσία πλήθους κόσμου. Μόλις τελείωσε η τελετή, σχηματίστηκε πομπή και οι συνάδελφοί της, Μελίνα Μερκούρη, Βασίλης Λογοθετίδης, Δημήτρης Χόρν, Άννα Καλουτά και Ανδρέας Φιλιππίδης, μετέφεραν την σορό της στο Α΄ Νεκροταφείο.
Η σφαγή της κοσμαγάπητης ηθοποιού, προκάλεσε στον κόσμο συναισθήματα έντονης αποστροφής για την δολοφονική αριστερά και συνετέλεσε τα μέγιστα στην περιθωριοποίησή της. Ήταν τόσο ισχυρό το πλήγμα, που ανάγκασε τον γ.γ. του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδη να καταδικάσει (υποκριτικά βεβαίως...) την σφαγή της, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά:
«Το Κόμμα μας έχει το θάρρος να διακηρύξει ότι τέτοιες περιπτώσεις, όπως του Κορώνη είτε της ηθοποιού Παπαδάκη, δεν μπορούν να βρούν δικαίωση, και πρέπει να καταδικαστούν ανοικτά».
Πηγές:
Πολύβιος Μαρσάν, «Ελένη Παπαδάκη-Μια φωτεινή πορεία με απροσδόκητο τέλος».
Μάνος Ελευθερίου, «Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου