Όσα δεν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να ακουστούν για την επίσκεψη Ολάντ

Του Βαγγέλη Μωυσή     | follow: @vagelismoisis

Η Τρίτη 19 Φεβρουαρίου, είναι ημέρα απεργίας για τους δημοσιογράφους, σύμφωνα με τις επιταγές της ΠΟΕΣΥ, που είναι το πανελλήνιο συνδικαλιστικό μας όργανο. Απεργούμε λοιπόν, ανήμερα της έλευσης στην Ελλάδα του Φρανσουά Ολάντ, την ανάδειξη του οποίου στην προεδρία της Γαλλίας, είχε πανηγυρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως ευρωπαϊκή… αριστερά στροφή.

Έλεγε  ο ΣΥΡΙΖΑ τότε, πως η εκλογή Ολάντ στη Γαλλία, «είναι η τρανή απόδειξη ότι η ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς, των αριστερών σοσιαλιστών και η όσμωσή τους με τα κινήματα, μπορεί να αποτελέσει εκείνο τον αποφασιστικό παράγοντα που θα φέρει στο προσκήνιο τις ανάγκες των ευρωπαϊκών κοινωνιών ενάντια στη νεοφιλελεύθερη συμμαχία συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατών».

Φυσικά, όσο κι αν ψάξει κάποιος τη σχετική ανακοίνωση στο online αρχείο του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα τη βρεί. Έχει εξαφανιστεί…

Βλέπετε, ακολούθησε η «πόρτα» που… εισέπραξε ο Αλέξης Τσίπρας στην προσπάθειά του να συναντηθεί με τον «ελπιδοφόρο» Φρανσουά Ολάντ, που αίφνης, μετετράπη σε «Ολαντρέου», ενώ τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν συναντήθηκε εκτός πρωτοκόλλου με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και στήριξε στο Παρίσι απολύτως -εντός πρωτοκόλλου- τον Αντώνη Σαμαρά. Τότε πια, κατέστη κόκκινο πανί για… το Κόκκινο, τη Ρόζα, την ΑΚΟΑ και όλες τις λοιπές ψηφίδες, που ενώθηκαν για να γίνει κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να διαγράψει από τη συλλογική του μνήμη τους ύμνους του για τον Φρανσουά Ολάντ.

Τον ελπιδοφόρο.

Τον κυρίαρχο εκπρόσωπο του δυτικοευρωπαϊκού σοσιαλισμού.

Η κυβέρνηση, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της και κορυφαίων συνεργατών του ιδίου του πρωθυπουργού, θεωρεί πως δεν είναι καθόλου τυχαίο γεγονός, η πραγματοποίηση της απεργίας ανήμερα της έλευσης του Γάλλου Προέδρου. Εκτιμάται -από τους ιδιους-  πως αυτή η απεργία εξυπηρετεί την επιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ να «εξαφανιστεί» και το μήνυμα της επίσκεψης του Φρανσουά Ολάντ στην Ελλάδα.

Όσο κι αν δυσκολεύομαι να πιστεύω σε συμπτώσεις, προτιμώ (επιλέγω) να μην πιστέψω, αυτή την εκδοχή: ότι δηλαδή, οι εκλεκτοί του δημοσιογραφικού κόσμου που εξελέγησαν για να προστατεύουν τα συμφέροντα των λειτουργών της δημοσιογραφίας, μα και το κύρος και την αξιοπρέπεια του λειτουργήματος, εμπλέκουν συνειδητά  στην εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων –σε αρμονία με κάποιο κομματικό επιτελείο- τα συνδικαλιστικά όργανα των δημοσιογράφων που έχουν ως σημαία της δεοντολογίας την «αντικειμενικότητα».

Προτιμώ να πιστέψω πως αυτή η απεργία πραγματοποιείται εντελώς συμπτωματικά και ως αποτέλεσμα συγκυριακής αλληλουχίας γεγονότων,  στην ίδια ημερομηνία με την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου.

Διαβάστε περισσότερα:

http://www.karfitsa.gr/?p=129023