Της Μιράντας Ξαφά*
Αγαπητέ κ. Τσακαλώτο,
Ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία να απαντήσω σε όσα γράφετε στο άρθρο σας στην Αυγή (28/6/2019). Παίρνω το θάρρος να κάνω μερικές επισημάνσεις, με αφορμή την διαπίστωση ότι ο όρος «νεοφιλελεύθερος» στην Ελλάδα δεν χρησιμοποιείται για να περιγράψει μία πολιτική αλλά για να την απορρίψει χωρίς να την εξετάσει.
Ο φιλελευθερισμός τοποθετεί την ελευθερία πάνω από την ισότητα και επιδιώκει την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων από την κρατική ασυδοσία. Πολιτεύματα που παραβιάζουν τις ατομικές ελευθερίες (ζωή, ελευθερία, ισονομία, ατομική περιουσία) είναι εξ ορισμού καταπιεστικά και ανήθικα. Μια φιλελεύθερη κοινωνία προσφέρει ισότητα ευκαιριών σε όλους, χωρίς φυσικά να εγγυάται την ισότητα του αποτελέσματος. Ο φιλελευθερισμός έχει τις ρίζες του στις ιδέες του Διαφωτισμού, στις αξίες του σεβασμού των απόψεων και των επιλογών της μειοψηφίας. Η συγκέντρωση εξουσίας περιορίζει την ελευθερία αλλά και την ευημερία. Αυτό που συνδέει την ελευθερία με την ευημερία είναι ένα αποκεντρωμένο οικονομικό σύστημα, βασισμένο στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στην ελεύθερη αγορά. Ένα σύστημα που επιβραβεύει την γνώση, την προσπάθεια και την ανάληψη ρίσκου αντί να τα υπερφορολογεί ή και να τα απαγορεύει. Αυτό το σύστημα είναι ο καπιταλισμός.
Ο ρόλος του κράτους σ' ένα τέτοιο σύστημα είναι να προσφέρει το θεσμικό υπόβαθρο που είναι απαραίτητο για την λειτουργία της αγοράς και την οικονομική ανάπτυξη: προστασία περιουσιακών δικαιωμάτων, εφαρμογή συμβάσεων, κράτος δικαίου. Αν η Ελλάδα κατατάσσεται χαμηλά παγκοσμίως στους δείκτες ανταγωνιστικότητας είναι επειδή δεν προσφέρει το απαραίτητο θεσμικό υπόβαθρο: η Παγκόσμια Τράπεζα μας κατατάσσει κοντά στον πάτο στην προστασία της ακίνητης περιουσίας (145η) και στο δίκαιο των συμβάσεων (131η) λόγω καθυστερήσεων στην απονομή δικαιοσύνης.
Διαβάστε Περισσότερα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου