Η Αριστερά μέγας χορηγός της ιδιωτικής εκπαίδευσης

 

Θυμάμαι στην δεκαετία του 60 και του 70 στα ιδιωτικά σχολεία της Θεσσαλονίκης πήγαιναν αυτοί που δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα στο δημόσιο σχολείο.
Οι «σκράπες», όπως τους αποκαλούσαν τότε.
Εκείνη την εποχή το δημόσιο σχολείο διήγε την ηρωική εποχή του. Πλην των Πειραματικών και των γυμνασίων που επιδοτούνταν από το γαλλικό και το γερμανικό Δημόσιο, όλα τα άλλα δημόσια σχολεία είχαν τμήματα με 50 έως 60 μαθητές. Κάποια από αυτά, λόγω έλλειψης αιθουσών, είχαν και απογευματινά μαθήματα.
Να μην συζητήσουμε για την ποιότητα των αιθουσών διδασκαλίας. Κι όμως από αυτά τα δημόσια σχολεία βγήκαν πανάξιοι επιστήμονες και επιχειρηματίες που διέπρεψαν.
Βασικοί συντελεστές σε αυτό ήταν οι καθηγητές μας που αγαπούσαν την δουλειά τους, δηλαδή σε τελική ανάλυση αγαπούσαν τους μαθητές τους.
Δεν εξιδανικεύω και δεν φιλτράρω καταστάσεις, απλώς συγκρίνω τα δημόσια σχολεία της δικής μου γενιάς με τα σημερινά δημόσια σχολεία.
Η κατάσταση είναι γνωστή και είναι ανεπίδεκτη βελτιώσεως.
Την αποκλειστική ευθύνη γι΄αυτό την έχουν τα κόμματα και οι παρατάξεις της Αριστεράς που θεωρούν τα σχολεία χώρους ιδεολογικής και πολιτικής ζύμωσης, προπαγάνδας και στρατολόγησης.
Μέθοδος τους οι κινητοποιήσεις. Συμμέτοχοι σε αυτήν την διαστροφή του νοήματος της εκπαίδευσης και οι καθηγητές που ανήκουν στην Αριστερά, συστημική και επαναστατική.
Όταν έχουν να επιλέξουν μεταξύ του εκπαιδευτικού και του κομματικού καθήκοντος τους, επιλέγουν χωρίς δεύτερη σκέψη, το κομματικό καθήκον. Η πολιτική στράτευση πάνω απ΄όλα.
Μέσα στον φανατισμό τους δεν αντιλαμβάνονται πως έτσι απαξιώνουν την δημόσια εκπαίδευση που είναι ένα από τα βασικά στοιχεία μιας δημοκρατικής, ανοιχτής κοινωνίας. Με την νοοτροπία τους στερούν την δυνατότητα από τα παιδιά των μεσαίων και κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων να ανταγωνιστούν τα παιδιά που έχουν το προνόμιο να ανήκουν στα ανώτερα στρώματα.
Έτσι, αναπαράγουν και διαιωνίζουν την κοινωνική ανισότητα.
Ιστορικά στην Ελλάδα το δημόσιο σχολείο ήταν ο αγωγός της κοινωνικής ανέλιξης των αγροτόπαιδων και των φτωχόπαιδων. Τότε που όλη η οικογένεια δούλευε για να μορφωθεί και να σπουδάσει το ένα το παιδί.

Διαβάστε περισσότερα: 

https://www.liberal.gr/apopsi/i-aristera-megas-chorigos-tis-idiotikis-ekpaideusis/326156