Στα χρόνια μας, δηλαδή τις πρώτες δεκαετίες μετά τον μεγάλο πόλεμο, το υπόδειγμα της αξιολόγησης στην πρωτοβάθμια και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση ήταν πολύ απλό.
Ανά κάποια χρονικά διαστήματα περνούσε ο επιθεωρητής από την τάξη, παρακολουθούσε την διδασκαλία, ρωτούσε δύο-τρεις μαθητές να σχολιάσουν την διαδικασία, έκανε τις σημειώσεις του, και έφευγε.
Για τους δασκάλους και τους καθηγητές μας, η προσέλευση του επιθεωρητή ήταν μεγάλο γεγονός, γιατί η επαγγελματική τους πορεία επηρεαζόταν από το συμπέρασμα που έβγαζαν και κατέθεταν οι επιθεωρητές στη διεύθυνση του σχολείου.
Κάποια στιγμή, για τους ίδιους λόγους που όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι έπαψαν να είναι υπάλληλοι και έγιναν μόνιμοι ιδιοκτήτες του κράτους, το πιο πάνω απλό υπόδειγμα αξιολόγησης καταργήθηκε, χωρίς να υποκατασταθεί με ένα άλλο πιο εξελιγμένο ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών.
Έκτοτε, και κυρίως από την μεταπολίτευση και μετά, δεν υπήρξε κυβέρνηση που να νοιάζεται για το μέλλον της χώρας η οποία να προσπάθησε να επιβάλλει ένα υπόδειγμα αξιολόγησης στις δύο πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης και να μην απέτυχε. Οι κύριοι λόγοι γι’ αυτήν την αποτυχία είναι οι ίδιοι με αυτούς που διαμορφώνουν τους δείκτες της διάχυτης παρακμής της χώρας μας, οι οποίοι δημοσιεύονται με εκνευριστική συχνότητα στον εγχώριο και διεθνή τύπο.
Το κράτος έχει καταληφθεί από οργανωμένες προσοδοθηρικές μειοψηφίες, οι οποίες ανεβοκατεβάζουν επί τέσσερις δεκαετίες κυβερνήσεις ανήμπορες να αντισταθούν στις απαιτήσεις τους. Παντοδύναμες μεταξύ αυτών είναι τα συνδικάτα τα οποία δρουν στις δύο πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Διαβάστε περισσότερα:
https://www.liberal.gr/apopsi/i-axiologisi-stin-ekpaideusi-poios-tha-kopsei-ton-gordio-desmo/363252
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου