......Το 1997, η Τουρκία διεύρυνε τις εδαφικές διεκδικήσεις από τις βραχονησίδες των Ιμίων σε μια σειρά ελληνικών νήσων, νησίδων και βραχονησίδων στο Ανατολικό Αιγαίο με τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών». Σύμφωνα με επίσημα τουρκικά έγγραφα και δηλώσεις πρόκειται για περισσότερες από εκατό τέτοιες περιπτώσεις διεκδικήσεως ελληνικού εδάφους.
- Αργότερα το ίδιο έτος, με το ανακοινωθέν της Μαδρίτης που υπέγραψαν οι πρωθυπουργοί της Ελλάδος και της Τουρκίας στο περιθώριο της εκεί Συνόδου του ΝΑΤΟ, αναγνωρίστηκε, με ελληνική συγκατάθεση, ότι η Τουρκία έχει «νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα… στο Αιγαίο, που έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία».
Εκείνο το ανακοινωθέν αποτελεί άγος και άχθος για την ελληνική εξωτερική πολιτική.
Από τουρκικής πλευράς, σε όλα αυτά τα κείμενα μαζί με τις συναφείς τουρκικές διεκδικήσεις οικοδομείται η ανατροπή του status quo στο Αιγαίο το οποίο καθιέρωσαν διεθνείς συνθήκες όπως η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947. Αυτό αποτελεί μόνιμο στόχο της Τουρκίας από το 1973, που επιδιώκουν έκτοτε όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις. Με ακόμα μεγαλύτερη ένταση το πράττει η Τουρκία του Ερντοάν με το επίσημο πλέον στρατηγικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Ως αποκορύφωση όλων αυτών των διεργασιών ήρθε το Ελσίνκι, όπου αντί να ζητήσουμε κάποιο αντάλλαγμα διότι επιτρέψαμε την πραγματοποίηση του ονείρου που επιδίωκε η Τουρκία επι πολλές δεκαετίες, της ζητήσαμε να προσφύγει στα δικαστήρια για να βρει το δίκιο της.
Σύμφωνα λοιπόν με τις αποφάσεις του Ελσίνκι (συνδυασμός παραγράφων 4 και 12 των συμπερασμάτων), η Τουρκία πρέπει «…να καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς (σ.σ. εδαφική κυριαρχία) και άλλων συναφών θεμάτων (σ.σ. αποστρατικοποίηση νησιών). Άλλως, θα πρέπει να φέρει (σ.σ. η Τουρκία) τη διαφορά ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Το αργότερο έως τα τέλη του 2004 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανεξετάσει την κατάσταση ως προς κάθε εκκρεμή διαφορά».
Δηλάδη στο Ελσίνκι, η Ευρώπη – και η Ελλάδα βέβαια- καλέσαμε την Τουρκία να αρχίσει διαπραγματεύσεις με τη χώρα μας εφ’ όλης της ύλης και στη συνέχεια να προσφύγει η Τουρκία -και όχι η Ελλάδα- στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να ζητήσει την ικανοποίηση των διεκδικήσεών της εις βάρος της Ελλάδος.
Στην πράξη, η διπλωματική γλώσσα του Ελσίνκι σήμαινε ότι θα διαπραγματευόμαστε με την Τουρκία την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, καθώς και τον αφοπλισμό πολλών νησιών μας στο Αιγαίο. Και αν δεν συμφωνούσαμε σε όλα αυτά, επιτρέπαμε και προτρέπαμε την Τουρκία να προσφύγει μονομερώς στο Δικαστήριο για να τα διεκδικήσει εκεί. Θέταμε δηλαδή την εθνική μας κυριαρχία και ασφάλεια στα χέρια μιας ομάδας ξένων δικαστών!
Όλα αυτά αποτελούσαν εγκατάλειψη της σταθερής θέσης όλων ανεξαιρέτως των ελληνικών κυβερνήσεων, ότι έχουμε μόνον ένα θέμα να διαπραγματευτούμε με την Τουρκία. Την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Και στη συνέχεια, εάν δεν συμφωνήσουμε, να προσφύγουμε από κοινού (με συνυποσχετικό) στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης μόνο για αυτό το θέμα.
- Η κυβέρνηση Σημίτη είχε τέσσερα χρόνια μπροστά της για να εφαρμόσει το «Ελσίνκι». Δεν το έκανε ποτέ. Δεν βρήκε ποτέ το πολιτικό θάρρος να ομολογήσει στο εσωτερικό της χώρας ότι η ίδια εγκατέλειψε την πολιτική αυτή.
- Υποστηρικτές όμως του «Ελσίνκι» έχουν το πολιτικό θράσος να κατηγορούν τους αντιπάλους τους ακόμη και σήμερα, γιατί δεν το έκαναν εκείνοι, εντός έξη μηνών μάλιστα. Από το Μάρτιο έως το Δεκέμβριο του 2004 !
Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να καταλάβει κανείς γιατί το «Ελσίνκι» παρέμεινε ανεφάρμοστο επί «20+1» χρόνια.
Τελικά η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, τον Ιανουάριο του 2015 διατύπωσε επιφύλαξη προς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με την οποία αφαιρούσε από την δικαιοδοσία του θέματα που αφορούν στην εθνική κυριαρχία και ασφάλεια της χώρας σε περίπτωση μονομερούς προσφυγής τρίτης χώρας στο Δικαστήριο.
Διαβάστε περισσότερα:
https://hellasjournal.com/2021/04/to-elsinki-i-mithi-ke-i-alithies-apantisi-ston-proin-prothipourgo-kosta-simiti/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου