Έχουν περάσει δεκαετίες ολόκληρες από τότε που οι Ιταλοί κατακτητές καθιέρωσαν ως επίσημο έμβλημα του Δήμου της Κω τα δυο περιελισσόμενα σε ράβδο φίδια με το βότρυ σταφυλιού, έτσι ακριβώς όπως τα βλέπουμε ανάγλυφα μέσα σε κύκλο στην ανατολική πλευρά του Δημαρχείου. Στο διάβα των ετών το έμβλημα αυτό έγινε αποδεκτό απ’ όλες τις δημοτικές αρχές της Κω, τόσο για τους ακριβείς συμβολισμούς του, κατανοητούς απ’ όλους (ράβδος Ασκληπιού-φίδια που υποδηλώνουν Ασκληπιό και Ιπποκράτη-ταύτιση του βότρυ με την αφθονία αγαθών του νησιού) ,όσο και για τη συμμετρία του σχεδίου, που χαράχτηκε ασφαλώς από καλλιτέχνη Ιταλό.
Η προηγούμενη δημοτική αρχή εύλογα εξέφρασε την απορία πώς παγιώθηκε το έμβλημα αυτό από την ιταλική-φασιστική περίοδο μέχρι τις μέρες μας, για να πληροφορηθεί μετά από σχετική με το θέμα σύσκεψη στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου μας, ότι και η Ορθόδοξη Κοινότητα της Κω, πριν από την επίσημη ιταλική καθιέρωση του εμβλήματος, απεικόνιζε στη σφραγίδα της τα δυο περιελισσόμενα σε ράβδο φίδια. Είναι πιθανόν από τη σφραγίδα της «Ορθόδοξης Κοινότητας Κω» οι Ιταλοί να άντλησαν την ιδέα απεικόνισης (επί το καλλιτεχνικότερο) του δημοτικού εμβλήματος. Μα και στην Κοινότητα πώς θεσπίστηκε αυτό το μοτίβο; Ήταν μήπως γνωστό από τα μέχρι τότε αρχαιολογικά ευρήματα του νησιού; Βεβαιότατα! Αυτό επιχείρησα να παρουσιάσω σε παλαιότερο δημοσίευμά μου, που το επαναφέρω και πάλι με αφορμή την ανάρτηση των δημοτικών σημαιών.
Ανάμεσα στους πρωτοπόρους που σημάδεψαν την ιστορική έρευνα στην Κω ήταν και ο συμπατριώτης μας Σταμάτιος Κων/νου Παντελίδης, πρόδρομος του Ιακώβου Ζαρράφτη. Σε ένα, λοιπόν, δημοσίευμά του στο αξιολογότατο Αθηναϊκό περιοδικό της εποχής του, την «Πανδώρα» (τόμος ΙΒ΄,σελ.185), ο Παντελίδης δημοσιεύει τον Ιούλιο του 1861,μεταξύ άλλων και το άρθρο του για τον Πλάτανο του Ιπποκράτη, δίνοντάς μας την πολύτιμη πληροφορία ότι εντός της πλατείας όπου βρίσκεται ο Πλάτανος υπήρχε πριν από το 1830 μια δεξαμενή από Παριανό μάρμαρο, που έφερε ανάγλυφο το σύμπλεγμα δύο φιδιών, ενώ πέντε νεάνιδες θυσίαζαν αίγα στο θεό της Επιδαύρου, δηλαδή στον Ασκληπιό. Γράφει χαρακτηριστικά: «Εντός της αυτής πλατείας έκειτο προ του 1830 και δεξαμενή εκ Παρείου μαρμάρου φέρουσα γεγλυμμένους δύο όφεις συμπεπλεγμένους και πέντε νεάνιδας θυούσας αίγα εις τον θεόν της Επιδαύρου. Αλλ’, ως μη ώφελλεν, τονίζει με πίκρα, αι αιμοχαρείς της βαρβαρότητος χείρες ηγέρθησαν και κατά των αψύχων τούτων ανεκτιμήτων μνημείων της ελληνικής περιουσίας!».Υπαινίσσεται εδώ την καταστροφή και εξαφάνιση του ανάγλυφου αυτού από τον τότε τούρκο διοικητή (καϊμακάμη) της Κω Μουσταφά Μπέη , ο οποίος κατεχόταν από καταστροφική μανία για κάθε αρχαιοελληνικό επιγραφικό και καλλιτεχνικό έργο, πιστεύοντας ότι η διατήρηση των ευρημάτων αυτών καλλιεργούσε το επαναστατικό μένος στις ψυχές των Ελλήνων κατοίκων του νησιού.
Το ανάγλυφο, όμως, σύμπλεγμα των δύο φιδιών γνώριζαν πολύ καλά οι πρόγονοί μας, γι αυτό και το απεικόνισαν στην επίσημη σφραγίδα της Ορθόδοξης Κοινότητάς τους, αντιλαμβανόμενοι ότι συμβόλιζε τους δικούς τους: Ασκληπιό και Ιπποκράτη!
Αυτό το σύμπλεγμα των δυο φιδιών πήραν αργότερα και οι Ιταλοί, το τοποθέτησαν περιελισσόμενα πάνω στη ράβδο και το απεικόνισαν με το βότρυ ως έμβλημα του δήμου μας. Αποτελεί, βέβαια, νόμιμο δικαίωμα του δήμου να αποδώσει αυτό το έμβλημα και σε σημαία, αλλά οι χρωματισμοί της πρέπει να συνάδουν προς τα παραδοσιακά και παγκοίνως αποδεκτά χρώματα του νησιού μας, που είναι κυρίως τα γαλανόλευκα. Τί τούτου απλούστερο; Αυτό όμως μόνο μια επιτροπή από δημότες, γνώστες του ιστορικού υπόβαθρου του νησιού, που θα ορίσει το Δημοτικό μας Συμβούλιο μπορεί τεκμηριωμένα να εισηγηθεί. Τα χρώματα της σημαίας πάνω στα οποία θα τεθεί το έμβλημα δεν είναι δυνατό να εκφράζουν κάτι το εφήμερο, συνειρμούς με άλλα σύμβολα που οδηγούν σε παρακινδυνευμένες και αθέμιτες εκδοχές, αλλά τη μακραίωνη συνέχεια της νησιωτικής μας ύπαρξης ως αναπόσπαστου τμήματος του ευρύτερου Ελλαδικού μας χώρου. Άλλωστε «οι καιροί ου μενετοί».
Η προηγούμενη δημοτική αρχή εύλογα εξέφρασε την απορία πώς παγιώθηκε το έμβλημα αυτό από την ιταλική-φασιστική περίοδο μέχρι τις μέρες μας, για να πληροφορηθεί μετά από σχετική με το θέμα σύσκεψη στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου μας, ότι και η Ορθόδοξη Κοινότητα της Κω, πριν από την επίσημη ιταλική καθιέρωση του εμβλήματος, απεικόνιζε στη σφραγίδα της τα δυο περιελισσόμενα σε ράβδο φίδια. Είναι πιθανόν από τη σφραγίδα της «Ορθόδοξης Κοινότητας Κω» οι Ιταλοί να άντλησαν την ιδέα απεικόνισης (επί το καλλιτεχνικότερο) του δημοτικού εμβλήματος. Μα και στην Κοινότητα πώς θεσπίστηκε αυτό το μοτίβο; Ήταν μήπως γνωστό από τα μέχρι τότε αρχαιολογικά ευρήματα του νησιού; Βεβαιότατα! Αυτό επιχείρησα να παρουσιάσω σε παλαιότερο δημοσίευμά μου, που το επαναφέρω και πάλι με αφορμή την ανάρτηση των δημοτικών σημαιών.
Ανάμεσα στους πρωτοπόρους που σημάδεψαν την ιστορική έρευνα στην Κω ήταν και ο συμπατριώτης μας Σταμάτιος Κων/νου Παντελίδης, πρόδρομος του Ιακώβου Ζαρράφτη. Σε ένα, λοιπόν, δημοσίευμά του στο αξιολογότατο Αθηναϊκό περιοδικό της εποχής του, την «Πανδώρα» (τόμος ΙΒ΄,σελ.185), ο Παντελίδης δημοσιεύει τον Ιούλιο του 1861,μεταξύ άλλων και το άρθρο του για τον Πλάτανο του Ιπποκράτη, δίνοντάς μας την πολύτιμη πληροφορία ότι εντός της πλατείας όπου βρίσκεται ο Πλάτανος υπήρχε πριν από το 1830 μια δεξαμενή από Παριανό μάρμαρο, που έφερε ανάγλυφο το σύμπλεγμα δύο φιδιών, ενώ πέντε νεάνιδες θυσίαζαν αίγα στο θεό της Επιδαύρου, δηλαδή στον Ασκληπιό. Γράφει χαρακτηριστικά: «Εντός της αυτής πλατείας έκειτο προ του 1830 και δεξαμενή εκ Παρείου μαρμάρου φέρουσα γεγλυμμένους δύο όφεις συμπεπλεγμένους και πέντε νεάνιδας θυούσας αίγα εις τον θεόν της Επιδαύρου. Αλλ’, ως μη ώφελλεν, τονίζει με πίκρα, αι αιμοχαρείς της βαρβαρότητος χείρες ηγέρθησαν και κατά των αψύχων τούτων ανεκτιμήτων μνημείων της ελληνικής περιουσίας!».Υπαινίσσεται εδώ την καταστροφή και εξαφάνιση του ανάγλυφου αυτού από τον τότε τούρκο διοικητή (καϊμακάμη) της Κω Μουσταφά Μπέη , ο οποίος κατεχόταν από καταστροφική μανία για κάθε αρχαιοελληνικό επιγραφικό και καλλιτεχνικό έργο, πιστεύοντας ότι η διατήρηση των ευρημάτων αυτών καλλιεργούσε το επαναστατικό μένος στις ψυχές των Ελλήνων κατοίκων του νησιού.
Το ανάγλυφο, όμως, σύμπλεγμα των δύο φιδιών γνώριζαν πολύ καλά οι πρόγονοί μας, γι αυτό και το απεικόνισαν στην επίσημη σφραγίδα της Ορθόδοξης Κοινότητάς τους, αντιλαμβανόμενοι ότι συμβόλιζε τους δικούς τους: Ασκληπιό και Ιπποκράτη!
Αυτό το σύμπλεγμα των δυο φιδιών πήραν αργότερα και οι Ιταλοί, το τοποθέτησαν περιελισσόμενα πάνω στη ράβδο και το απεικόνισαν με το βότρυ ως έμβλημα του δήμου μας. Αποτελεί, βέβαια, νόμιμο δικαίωμα του δήμου να αποδώσει αυτό το έμβλημα και σε σημαία, αλλά οι χρωματισμοί της πρέπει να συνάδουν προς τα παραδοσιακά και παγκοίνως αποδεκτά χρώματα του νησιού μας, που είναι κυρίως τα γαλανόλευκα. Τί τούτου απλούστερο; Αυτό όμως μόνο μια επιτροπή από δημότες, γνώστες του ιστορικού υπόβαθρου του νησιού, που θα ορίσει το Δημοτικό μας Συμβούλιο μπορεί τεκμηριωμένα να εισηγηθεί. Τα χρώματα της σημαίας πάνω στα οποία θα τεθεί το έμβλημα δεν είναι δυνατό να εκφράζουν κάτι το εφήμερο, συνειρμούς με άλλα σύμβολα που οδηγούν σε παρακινδυνευμένες και αθέμιτες εκδοχές, αλλά τη μακραίωνη συνέχεια της νησιωτικής μας ύπαρξης ως αναπόσπαστου τμήματος του ευρύτερου Ελλαδικού μας χώρου. Άλλωστε «οι καιροί ου μενετοί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου