googleb1fd7cd7ef71feda.html

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

Οδοιπορικό στα Εξάρχεια - Ειδικές αποστολές.

Ελένη Παπαδοπούλου
Αποτέλεσμα εικόνας για Αραχώβης
Σάββατο 8 η ώρα το βράδυ. Φεύγω από το Γαλλικό Ινστιτούτο και κατεβαίνω την Μερλιέ. Το σχολείο δίπλα (το παλιό Βαρβάκειο) υπό κατάληψη, για την στέγαση Αφγανών και της αναρχικής αφρόκρεμας, με βρακοφανέλες και κάλτσες να κρέμονται στα παράθυρα, καφάσια, κουρέλια που παριστάνουν τις κουρτίνες και ΟΛΑ τα φώτα αναμένα. Εσάνς κατρουλίλας ολούθε. Στην γωνία αραβικά, στην πιο κάτω γωνία αραβικά, στα ενδιάμεσα σκαλοπάτια των πολυκατοικιών αραβικά και στην άλλη γωνία πάλι αραβικά. Πολυπολιτισμός. Αραβικός.
Η Αραχώβης άδεια Σαββατόβραδο, που άλλες εποχές γινόταν χαμός από τα μαγαζιά, τα μπαρ και την νεολαία. Στον δρόμο εγώ και οι Αραβες.
Φτάνω πλατεία Εξαρχείων. Εσάνς κατρουλίλας να μην ξεχνιόμαστε. Δεξιά πρέζα, αριστερά πρέζα, ίσια μπροστά πρέζα, στην μέση της πλατείας πρέζα. Στην άκρη της πλατείας επιχειρηματικότητα. Σεντόνι με παπούτσια, πωλητής μαύρος. Πάγκος Αραβα να πουλάει βρώμικα. Το μόνο σημείο με κόσμο. Και τί κόσμο!
Με το που μπαίνεις στην βομβαρδισμένη Στουρνάρη εγώ και οι Μπαγκλαντές που πουλάνε τσιγάρα.
Ολα τα Εξάρχεια μία φρικτή τεράστια μουτζούρα μέσα στην κατρουλίλα.
Σε τέτοιο σημείο που αισθάνθηκα ότι στην πλ. Βικτωρίας είμαστε Εκάλη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: