Το έγραψε στον τοίχο του στο Facebook ο Στράτος Σαφιολέας, και είναι δυστυχώς απολύτως αληθινό.
Το 1950 έφτασε μετανάστης στο Chicago ο Παναγιώτης Κερχουλάς από τις Καρυές, ένα μικρό χωριό της νότιας Πελοποννήσου. Είχε φύγει, όπως και χιλιάδες άλλοι Έλληνες, απένταρος, για να βρει μια καλύτερη τύχη στην άλλη μεριά του κόσμου. Και αυτή είναι η αρχή μιας ιστορίας που αρχίζει δύσκολα, προχωράει υπέροχα στην Αμερική, και τελειώνει άσχημα στην Ελλάδα … [*]
[Disclaimer: οι λεπτομέρειες μπορεί να διαφέρουν ελάχιστα – αλλά η ουσία είναι σωστή και η ιστορία, δυστυχώς εντελώς αληθινή]
Θα σας τη διηγηθώ όσο γίνεται καλύτερα, όπως την έχω καταλάβει μέσα από απανωτές δυσάρεστες διηγήσεις τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Ο Peter Kerhoulas, άξιος όπως και άλλοι συμπατριώτες μας, εργάστηκε σκληρά στην παγωμένη βόρεια Αμερική, και πρόκοψε. Έκανε παιδιά και εγγόνια, αλλά δεν ξέχασε το φτωχό χωριό του. Όταν πέθανε άφησε ένα σημαντικό ποσό σε μια Αμερικανική τράπεζα, ορίζοντας στη διαθήκη του να διατεθεί σε κάποιον σκοπό που θα οφελούσε τις Καρυές. Καθώς φοβόταν ότι κάποιοι επιτήδειοι θα σπαταλούσαν τα λεφτά αυτά για προσωπικό όφελος, όρισε πως ο καταλληλότερος για να επιβλέπει την διάθεση των χρημάτων του, θα ήταν ο τοπικός Μητροπολίτης.
Στην κληρονομιά του ο Peter Kerhulas έβαλε έναν ακόμα όρο: αν τα λεφτά δεν είχαν αξιοποιηθεί μέσα σε 30 χρόνια από το θάνατό του, θα επέστρεφαν στους νόμιμους κληρονόμους του. Τα χρόνια πέρασαν αλλά καμία ενέργεια δεν είχε γίνει. Τα χρήματα είχαν φτάσει στο ποσό του ΕΝΑΜΙΣΗ ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΟΥ ΔΟΛΛΑΡΙΩΝ, το 2017. Aυτο θα το ονομάσουμε Καταπίστευμα Κερχουλα.
Έμενε μόνο ένας χρόνος πριν χαθούν οριστικά.
Ο ΧΨ ήταν μηχανικός. Αν και η καταγωγή του ήταν Μικρασιατική και ο πατέρας του είχε γεννηθεί στην Αθήνα, ήθελε να είχε ένα τόπο στην Πελοπόννησο να τον ονομάζει “χωριό του”, να κάνει σχέσεις με τον κόσμο του, να το επισκέπτεται Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι και όποτε μπορούσε. Έτσι, είκοσι χρόνια πριν, και μετά από πολύ ψάξιμο διάλεξε τις Καρυές. Έχτισε εκεί ένα όμορφο σπίτι, όχι πολυτελές, αλλά ευρύχωρο για να φιλοξενεί συγγενείς και φίλους, και σιγά-σιγά δημιούργησε σχέσεις και φιλίες με τους ντόπιους. Καθώς ήταν από τους λίγους τόσο επιτυχημένους επαγγελματίες στο χωριό, έπαιζε και τον ρόλο του συμβούλου, του φίλου, του υποστηρικτή, και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τους Καρυώτες.
Το 2015 μαθαίνει για το Καταπίστευμα Κερχουλά. Ο ΧΨ είχε εργαστεί σε πολύ μεγάλα project στο εξωτερικό για τη διαχείριση σκουπιδιών και ήπιων μορφών ενέργειες. Σκέφτηκε ότι στις Καρυές υπήρχε μια μοναδική ευκαιρία. Τα κλαδέματα στις αγροτικές εργασίες στην περιοχή άφηναν όγκους από κλαριά τα οποία κατέληγαν στις χωματερές. Υπήρχε όμως η τεχνολογία που θα επέτρεπε την αξιοποίησή τους.
Διαβάστε περισσότερα:
http://mikropragmata.lifo.gr/zoi/91767/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου