Nikos Giakallis
Ανοίγεις τη βρύση του σπιτιού σου και τρέχει έγχρωμο το νερό, προς το καφέ. Χώμα, λάσπη. Και λυπάσαι γιατί το χρησιμοποιείς, εσύ, τα μικρά τα παιδιά, για να πλύνετε τα σκεύη σας εκεί που θα φάτε, τα ρούχα σας, για να πλυθείτε, τα δόντια σας. Ούτε σκέψη για φαγητό και πόσιμο. Και λυπάσαι, δεν σου κρατά η ψυχή να το δώσεις στα ζωάκια, τις κότες σου να το πιουν. Πάνω απ’ όλα όμως λυπάσαι για τους συνανθρώπους σου, για σένα, ειδικά, για σένα, για το επίπεδό σου. Για τι δεν αντιδράς. Είσαι απασχολημένος, για να διαβάσεις, να συμβουλεύσεις, να περπατήσεις, να ασχοληθείς με μουσική και να μετρήσεις τους τουρίστες επισκέπτες σας: Αυξήθηκαν, αυξήθηκαν κι άλλο, και του χρόνου περισσότεροι. Λυπάσαι για σένα.Αντιμάχεια Κως, 9 Αυγούστου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου