Η κυβέρνηση με τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της αφήνει ανοικτές Κερκόπορτες στις διεκδικήσεις της Αγκυρας - Οι...μοναχοφάηδες του Κοτζιά και οι δηλώσεις Τσιρώνη δίνουν τροφή στις ανιστόρητες προκλήσεις της Τουρκίας
Όταν σύσσωμη η ηγεσία του Πενταγώνου παραδέχεται ότι ανησυχεί για την πιθανότητα «θερμού» επεισοδίου στο Αιγαίο, η Τουρκία απειλεί ευθέως μέσω του υπουργού Άμυνας της Χουλούσι Ακάρ, ο οποίος κάνει λόγο για «υπεράσπιση των διεκδικήσεών της στο Αιγαίο Πέλαγος ακόμα και αν αυτό απαιτήσει θυσίες», και τα τουρκικά μαχητικά παρενοχλούν ακόμα και το ελικόπτερο του Έλληνα πρωθυπουργού ανήμερα της εθνικής επετείου, κάτι μοιάζει να έχει αλλάξει δραματικά. Πόσο μάλλον όταν δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, όπως αυτές του Νίκου Κοτζιά, του Γιώργου Κατρούγκαλου και του Γιάννη Τσιρώνη αφήνουν κερκόπορτες για πρακτικές μυστικής διπλωματίας με άγνωστα ανταλλάγματα. Τελικά ποιο είναι το διακύβευμα και τί μπορεί να βρεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Προετοιμάζει άραγε η ελληνική κυβέρνηση κάποιου είδους διαπραγμάτευση με την Άγκυρα, με βάση την εκ των προτέρων παραδοχή πως το Καστελόριζο δεν πρέπει να έχει πλήρη επήρεια σε υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ;
Επιχειρώντας μία μικρή αναδρομή, το Αιγαίο αποτελεί ζήτημα μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας από το μακρινό 1973. Η διένεξη δηλαδή Αθήνας-Άγκυρας είχε ως αντικείμενο τα όρια των κυριαρχικών και διοικητικών δικαιωμάτων των δύο χωρών στο Αιγαίο. Από τότε, με αξιοσημείωτη συνέπεια και επιμονή, η Άγκυρα εγείρει αυτό που στην αργκό της διπλωματίας είναι γνωστό ως «μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις». Με το πέρασμα των δεκαετιών, μάλιστα, αυτές εμπλουτίζονται. Η Τουρκία γεμίζει με όλο και μεγαλύτερη αυταρέσκεια και απληστία το καλάθι των λεγόμενων ελληνοτουρκικών διαφορών. Έτσι, έλαβαν χώρα διπλωματικές μάχες, αλλά και κρίσεις που παρ’ ολίγον να μετατραπούν σε θερμές, για το εάν τα ελληνικά νησιά έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα, εάν ο εθνικός εναέριος χώρος είναι δέκα ή έξι μίλια, ακόμα και για το ποια χώρα έχει αρμοδιότητα στον τομέα της έρευνας και διάσωσης, πάντα στο Αιγαίο. Μέχρι που με την κρίση για τα Ίμια το 1996, στο διάλογο προστέθηκε και η περιβόητη θεωρία περί “γκρίζων ζωνών”.
Το μικρό νησιώτικο σύμπλεγμα του Καστελορίζου ήταν πάντα πρωταρχικής σημασίας για την Τουρκία, λόγω της σχετικά μεγάλης απόστασης από τη Ρόδο και της εγγύτητάς του στις τουρκικές ακτές. Η Άγκυρα δεν είχε πρόσχημα για διεκδικήσεις, λόγω, των ιταλοτουρκικών συνθηκών του 1928 και 1932. Ως γνωστόν τα Δωδεκάνησα προσαρτήθηκαν στην Ελλάδα το 1947 με την Συνθήκη των Παρισίων. Το Καστελόριζο ήρθε για τα καλά στο προσκήνιο, όταν μετά την κύρωση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας από τον αναγκαίο αριθμό κρατών, χώρες της Ανατολικής Μεσογείου άρχισαν να ανακηρύσσουν ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) και να τις οριοθετούν μεταξύ τους. Η ΑΟΖ είναι μία συνολική οικονομική έννοια για την αξιοποίηση των θαλασσών, την οποία εισήγαγε η ανωτέρω Σύμβαση.
Διαβάστε περισσότερα:
https://www.protothema.gr/politics/article/877741/uponoies-gia-mustiki-diplomatia-me-aihmi-to-kastelorizo/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου