Τον Οκτώβρη του 1944 οι Γερμανοί εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα. Όλη η χώρα ανέπνεε πλέον ελεύθερα μετά από χρόνια κατοχής. Και ενώ άλλες χώρες την ίδια στιγμή ξεκινούσαν με αισιοδοξία σχέδια ανοικοδόμησης της κοινωνίας και της οικονομίας τους, στην Ελλάδα τα πράγματα αρχίζουν και παίρνουν ξεκάθαρα μορφή πολιτικής κυριαρχίας και ταυτόχρονα εξουδετέρωσης των αντιπάλων τους. Η μεν άκρα αριστερά επιθυμεί την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας, η κυβερνητική πλευρά επιθυμεί την συγκρότηση κυβέρνησης και στρατού εθνικής ενότητας. Η ουσία είναι και στις δύο περιπτώσεις το κίνητρο της εξουσίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από την πρώτη στιγμή η Μεγάλη Βρετανία συμμετείχε ενεργά στην ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος στην Ελλάδα. Πάντα από την δική της οπτική και βεβαίως για τα δικά της συμφέροντα. Οι συμφωνίες για την ίδρυση του Κοινού Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών, του Λιβάνου, της Καζέρτας έθεταν πάντα την Ελλάδα στη σφαίρα επιρροής των Άγγλων. Μεταξύ των μεγάλων αντιφασιστικών δυνάμεων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, της σοβιετικής Ρωσίας και της Μεγάλης Βρετανίας, ξεκαθαρίστηκε τον Οκτώβριο του 1944 ότι η Ελλάδα θα βρίσκονταν και επίσημα στη ζώνη επιρροής της Αγγλίας του Τσόρτσιλ. Όλα αυτά σήμερα εύκολα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι κατά περιόδους κομμουνιστικές εξεγέρσεις δεν είχαν ποτέ καμία πιθανότητα επιτυχίας, από την στιγμή που ο Στάλιν είχε κάνει τις συμφωνίες του με τον Τσόρτσιλ. Επομένως το αιματοκύλισμα του εμφυλίου πολέμου δεν έγινε για μια καλύτερη και αληθινά δημοκρατική Ελλάδα, αλλά επειδή αυτό βόλευε τις δύο αυτοκρατορίες. Η ουσία για τα Δεκεμβριανά του 1944, δεν ήταν οι αιματηρές συμπλοκές τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη, αλλά τα γεωπολιτικά και στρατηγικά συμφέροντα των αυτοκρατοριών των Στάλιν και Τσόρτσιλ.
Διαβάστε περισσότερα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου