Aν ο νομοθέτης πίστευε ότι οι υπόλοιπες διαδικασίες που προβλέπει το Σύνταγμα δεν επαρκούσαν, τότε θα είχε δώσει στη σύσκεψη αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αποφασιστικό χαρακτήρα και θα είχε περιγράψει με σαφήνεια τις προϋποθέσεις και το τυπικό της σύγκλησής της. Δεν συνέβη αυτό γιατί μια χαρά φτάνουν όλα τα υπόλοιπα θεσμικά για να λειτουργήσει η Δημοκρατία, και η διαδικασία αυτή του προεδρικού μεγάρου υπάρχει μόνο για να εξυπηρετεί επικοινωνιακές ανάγκες και όχι την ουσία. Πλην μιας περίπτωσης, ουδέποτε στη σύγχρονη ιστορία παρήγαγε πραγματικό πολιτικό αποτέλεσμα, τη δε φορά που παρήγαγε, το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό. Μία άτυπη και αχρείαστη σύσκεψη παγίδευσε την εξωτερική μας πολιτική για δεκαετίες επειδή εκείνη η κυβέρνηση δεν είχε τη δύναμη να επιβάλει μόνη της την πολιτική της. Και οι κυβερνήσεις για αυτό εκλέγονται.
Και καλά, εκείνο ήταν, πες, εθνικό θέμα. Τώρα τι υπήρχε να συζητηθεί που δεν μπορούσε (και επιβαλλόταν) να έρθει στη Βουλή; Ποιο ήταν το μείζον θέμα για το οποίο θεώρησε αναγκαία τη συζήτηση με τους άλλους αρχηγούς ο πρωθυπουργός που έκλεισε τις τράπεζες χωρίς να ρωτήσει κανέναν, που προκήρυξε Δημοψήφισμα εν κρυπτώ και παραβύστω, που αποφάσισε εκλογές αιφνιδιάζοντας ακόμα και στενούς συνεργάτες του; Γιατί τέτοια πρεμούρα από τον άνθρωπο που έχει αποδείξει ότι το τελευταίο που τον ενδιαφέρει είναι η γνώμη των άλλων; Είναι προφανές, υπάρχει μόνο η ανάγκη του να αποκτήσει συνενόχους, να κρυφτεί πίσω από μία κοινή απόφαση με θεσμικό βάρος, να αποποιηθεί στην ουσία των ευθυνών του τώρα που άρχισαν τα δύσκολα
Διαβάστε περισσότερα: .http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=44070
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου