Του Σάκη Μουμτζή
Γίνεται μια προσπάθεια να μετατραπεί το χρέος ως το μείζον πρόβλημα της Ελληνικής κρίσης και μάλιστα αναδρομικά. Αυτό αποτελεί μια πρόκληση στην μνήμη όσων θυμούνται ακόμα και στην νοημοσύνη όσων σκέφτονται ακόμα. Τα δε κίνητρα αυτής της προσπάθειας αρχίζουν να φανερώνονται, καθώς βλέπουμε ποιοι την υποστηρίζουν.
Μέχρι τα τέλη Μαρτίου 2010 κανένας δεν μιλούσε για το Ελληνικό χρέος. Όλοι ήταν επικεντρωμένοι στο έλλειμμα της οικονομίας μας γιατί αυτό θεωρούσαν πως ήταν το αποκλειστικό πρόβλημα της. Το 2009 έκλεισε στο 13,5% του ΑΕΠ και στην συνέχεια, μετά την αναμόρφωση του, ανέβηκε στο 15,5%.Να υπενθυμίσω σε όσους έχουν κοντή μνήμη, πως ο τότε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, στα τέλη Αυγούστου 2009, ενημέρωσε τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου –πρωθυπουργό και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντίστοιχα- για την πορεία του ελλείμματος και όχι του χρέους. Είχε δε δηλώσει δημοσίως πως αυτό έτρεχε με 1% μηνιαίως. Και οι Ευρωπαίοι εταίροι πίεζαν αργότερα τον Γ. Παπανδρέου να λάβει μέτρα για να το περιορίσει.
Γιατί λοιπόν σήμερα υπάρχει αυτή η υπερπροβολή του προβλήματος του χρέους τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και μάλιστα με ανιστόρητη αναφορά στην μακρινή πλέον άνοιξη του 2010; Βεβαίως, το χρέος σήμερα είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να ρυθμισθεί, αλλά δεν είναι το κυρίαρχο και το επείγον.
Νομίζω πως γύρω από την υπόθεση του Ελληνικού χρέους είναι ορατό το παιχνίδι του καταμερισμού ή της απόσεισης των ευθυνών για την παρατεταμένη κρίση, τόσο στο επίπεδο των μηχανισμών του ΔΝΤ, όσο κυρίως στην ανάδειξη των πολιτικών υπευθύνων στο εσωτερικό μέτωπο, όπου παρατηρούνται ετερόκλιτες συμπορεύσεις και ανίερες συμμαχίες για να αποκρυβούν οι ένοχοι της δημιουργίας του ελλείμματος του 2009.Ετσι συμπαρατάσσονται:
1) Όσοι θέλουν να περιορίσουν στο ελάχιστο τις ευθύνες της διακυβέρνησης Κώστα Καραμανλή 2004-2009, γιατί αναδεικνύοντας το χρέος ως το κυρίαρχο στοιχείο, υποβαθμίζουν την σημασία του μεγέθους του ελλείμματος που παρέδωσε η κυβέρνηση του. Δεν είναι τυχαίο, που ένας από τους βασικούς συντελεστές αυτού του θηριώδους ελλείμματος, ο Π. Παυλόπουλος, είναι ένθερμος υποστηρικτής της ανάδειξης του προβλήματος του χρέους. Ως γνωστόν δε, τα σκληρά μέτρα που λαμβάνονται επί έξι συναπτά χρόνια αφορούν τον περιορισμό του ελλείμματος.
2) Όσοι επιδιώκουν να αποδοθεί η κρίση στους κακούς χειρισμούς του Γ. Παπανδρέου. Οι ευθύνες του βέβαια είναι μεγάλες αλλά εξίσου ισχυρά και τα ελαφρυντικά του. Η βασική κατηγορία που του προσάπτεται είναι, πως δεν τίναξε στον αέρα τον Απρίλιο του 2010, το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και κυρίως την Γαλλική οικονομία. Προφανώς οι κατήγοροι του Γ. Παπανδρέου αρκούνται στην καταστροφή των άλλων και δείχνουν να αγνοούν τι θα σήμαινε αυτό για την πατρίδα μας.
Διαβάστε περισσότερα:
http://www.liberal.gr/arthro/68568/apopsi/s-moumtzis/2009-tan-to-elleimma-ochi-to-chreos.html#pageundefined
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου