Το Καλοκαίρι είναι «ζεστό» και ο Χειμώνας «κρύος». Το νερό είναι «δροσερό» και η λάβα «καυτή». Επίθετα που μας δίνουν μια αίσθηση σε σχέση με αυτό που θεωρούμε φυσιολογικό ή επιθυμητό. Είναι όμως το δικό μου «κρύο» ίδιο με αυτό του γείτονά μού ή ίδιο με αυτό των πολικών αρκούδων; Μάλλον όχι… Πως λοιπόν θα δώσουμε μια αντικειμενικότητα σε αυτές τις παρατηρήσεις μας; Ένας και μόνο τρόπος υπάρχει να το πετύχουμε: Να φτιάξουμε μια κλίμακα που θα βασίζεται σε φυσικούς νόμους και όχι στην προσωπική μας αίσθηση. Και φυσικά το κάναμε… πολλές φορές!
Στο παρελθόν δημιουργήθηκαν αρκετές κλίμακες μέτρησης της θερμοκρασίας. Στις ημέρες μας έχουν επικρατήσει τρεις, η καθεμία έχοντας τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Η πιο γνωστή μας, η κλίμακα Κελσίου (Celsius) δημιουργήθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα από τον Σουηδό Anders Celsius.
Τοποθετώντας το 0 της κλίμακας στο σημείο πήξης του νερού και το 100 στο σημείο βρασμού, ο Celsius έφτιαξε μια εκατοντάβαθμα κλίμακα, που πλέον έχει επικρατήσει σε ολόκληρό σχεδόν τον κόσμο, εκτός από τις Η.Π.Α. και αρκετά από τα νησιά της Καραϊβικής.
Παρ΄ότι η κλίμακα Κελσίου ήταν εξαιρετικά «λογική» και εύχρηστη για την καθημερινή χρήση, η επιστημονική κοινότητα έμεινε ανικανοποίητη. Ήθελε μια κλίμακα που να ξεκινάει από το απόλυτο μηδέν!
Τον 19ο αιώνα λοιπόν, ο William Thompson - Βαρόνος Κέλβιν (Kelvin) ορίζει την κλίμακα Κέλβιν της οποίας το 0 τίθεται στο απόλυτο μηδέν, ενώ οι τιμές της κλίμακας για την πήξη και τον βρασμό του νερού είναι 273.15 και 373.15 αντίστοιχα.
Είναι λοιπόν προφανές, ότι το «μέγεθος» του βαθμού Κελσίου είναι ίδιο με αυτό του βαθμού Κέλβιν. Η κλίμακα Κέλβιν έχει πλέον υιοθετηθεί ως κλίμακα μέτρησης της θερμοκρασίας στο Διεθνές Σύστημα (Système Internationale – SI).
Διαβάστε περισσότερα:
http://www.kathimerini.gr/975601/gallery/epikairothta/perivallon/h-istoria-twn-8ermokrasiakwn-klimakwn-kai-h-para3enh-klimaka-farenait
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου