Στις 13 Ιουνίου 1949 στη Σοβιετική Ένωση επιχειρήθηκε μία από τις μεγαλύτερες μετατοπίσεις πληθυσμών στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ακόμα και οι Έλληνες που έζησαν «πορείες θανάτου» από τους Οθωμανούς στον Πόντο την περίοδο 1916-1923, παρακολουθούσαν άναυδοι την τραγική τους μοίρα. Σε κάθε ελληνικό σπίτι σε όλη την παραλιακή γραμμή από την Ανάπα στην περιοχή του Κράσνονταρ έως το Σόχουμ της Αμπχαζίας και το Βατούμ της Αντζαρίας μπήκαν ένας αξιωματικός και ένας στρατιώτης. Λίγοι από τους άτυχους μετατοπισθέντες ενημερώθηκαν λόγω διαρροής πληροφοριών για την ενδεχόμενη βίαιη εξορία. Όπως δηλώνουν αυτόπτες μάρτυρες εκείνων των γεγονότων: «Επιτρεπόταν να πάρουν μαζί τους τόσα όσα χωρούσαν στην χειραποσκευή τους. Όλη η υπόλοιπη κινητή και ακίνητη προσωπική περιουσία κρατικοποιήθηκε». Η ιδιωτική περιουσία απαγορευόταν εξαρχής στα πλαίσια της σοσιαλιστικής ιδεολογίας. Οι προσωπικές οικίες των Ελλήνων είτε πουλήθηκαν είτε παραχωρήθηκαν δωρεάν στους νέους κατοίκους που μεταφέρθηκαν από το Βορρά της Ρωσίας στην περιφέρεια Κράσνονταρ και από τις ορεινές περιοχές της Γεωργίας στην Αμπχαζία και στην Αντζαρία.
Παρά τη μυστικότητα της επιχείρησης ήταν εύκολο να καταλάβει κανείς πως ο τελικός προορισμός της μεταφοράς μέσω των ατελείωτων σιδηροδρόμων της ΕΣΣΔ που κληρονομήθηκαν από τους τελευταίους τσάρους της δυναστείας Ρομανόφ, θα ήταν η Ασία. Όμως οι αγαθοί και ανυποψίαστοι Έλληνες πίστευαν πως η εκτόπισή τους γίνεται με κατεύθυνση προς την Ελλάδα. Όλοι οι εξορισμένοι είτε είχαν ελληνικά διαβατήρια, είτε απέκτησαν τη σοβιετική υπηκοότητα μετά την ελληνική. Η ψευδαίσθηση χάθηκε όταν το τρένο πέρασε τον ποταμό Βόλγα με μία μοναδική κατεύθυνση· προς την Ασία.
Διαβάστε περισσότερα: https://www.defence-point.gr/news/oi-dioxeis-toy-quot-pateroyli-quot-stalin-kata-ton-ellinon-pontion-stin-essd
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου