"Ήρωες" και "ήρωες"...

Η Χριστίνα Σιδέρη 

Στην Ελλάδα, αποδεχόμαστε την αριστερή νοοτροπία, του να φτιάχνουμε ήρωες, από ότι πιο ποταπό και ευτελές υλικό ανθρώπων έχουμε, απαξιώνοντας τους πραγματικούς ήρωες, που έδωσαν το αίμα και τις ζωές τους για την πατρίδα, τη Σημαία και το Έθνος. Δύο τέτοιους θα συγκρίνουμε σήμερα. Το Νικόλαο Σβορώνο και τον Ιωάννη Θεοφανόπουλο. Το Νικόλαο Σβορώνο, οι περισσότεροι τον ξέρουν δεδομένου ότι το "κεφάλι" του "κοσμεί" το χώρο του Πολυτεχνείου και χιλιάδες ανθρώπων όλα αυτά τα χρόνια καταθέτουν στεφάνια & λουλούδια, στη "μνήμη" των "νεκρών" του Πολυτεχνείου, καίτοι δεν υπήρξε ποτέ φοιτητής ή καθηγητής του Πολυτεχνείου και πολύ περισσότερο δεν ήταν στα γεγονότα εντός ή εκτός του Πολυτεχνείου αλλά στη Γαλλία.... Αντίθετα τον ήρωα και Πρύτανη του Πολυτεχνείου Ιωάννη Θεοφανόπουλο, δεν τον ξέρει κανείς. Ας δούμε λοιπόν, τους βίους και την πολιτεία αυτών των ανθρώπων.

ΝΙΚΟΣ ΣΒΟΡΩΝΟΣ

Ο Νίκος Σβορώνος γεννήθηκε το 1911 στη Λευκάδα, από Βενιζελική οικογένεια. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1935 έως το 1936 εργάστηκε στο Μέγα λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης του εκδοτικού οίκου Δ. Δημητράκος και στο Μεσαιωνικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών, στο οποίο προσλήφθηκε το 1936. Παράλληλα δίδασκε στο Πρότυπον Λύκειον Αθηνών (Σχολή Μπερζάν).

Κατά τον Ελληνο-Ιταλικό πόλεμο ήταν στο μέτωπο της Αλβανίας και όταν επέστρεψε εντάχθηκε στο ΕΛΑΣ. Το 1943 εντάσσεται στις τάξεις του ΕΑΜ και συμμετέχει στην έκδοση του παράνομου αριστερού περιοδικού «Νέοι Πρωτοπόροι». Μετά τη διακοπή της έκδοσής του στα τέλη του 1943 εντάσσεται στον ΕΛΑΣ και ως ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ Βύρωνα-Καισαριανής του ΕΛΑΣ, συμμετέχει στη Μάχη των Αθηνών το Δεκέμβριο του 1944 με πάνω από 2000 κομμουνιστοσυμμορίτες υπό τις διαταγές του, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τα όπλα του Γερμανικού στρατού, τα οποία τους είχαν παραδώσει οι Γερμανοί με την έγγραφη συμφωνία να τους αφήσουν να διαφύγουν χωρίς να τους κυνηγήσουν, εναντίον του ενδόξου Συντάγματος Μακρυγιάννη, όπως επίσης και του Ελληνικού Στρατού

Διαβάστε περισσότερα:

https://docs.google.com/document/d/1e7mUZtKy4tjCKISSktMVROa3OElR8B3KmJ9jn-NIHiE/edit

ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Γεννήθηκε στην Χαλανδρίτσα Αχαΐας το 1876 και ήταν γιος δασκάλου ο οποίος ήταν γόνος της μανιάτικης οικογένειας αγωνιστών, που έφυγαν από την Μάνη διαφωνώντας με τους Μαυρομιχαλαίους για την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια και κατέφυγαν στην Αχαΐα για τον φόβο βεντέτας. Απέκτησε πτυχίο Μηχανολόγου Μηχανικού από το Πολυτεχνείο το 1899 και στη συνέχεια μετέβη στη Γερμανία, όπου μετεκπαιδεύτηκε στο Βερολίνο και εργάστηκε ως μηχανικός Γερμανικών εργοστασίων. Πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως αξιωματικός του μηχανικού-πυροβολικού. Παντρεύτηκε την Ιφιγένεια Καραλοπούλου και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Τον Παναγιώτη, καθηγητή του Μικρού Πολυτεχνείου, τον Νικολαο, καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και διάδοχό του στην εδρα, την Ειρήνη (σύζυγο του καθηγητή της Νομικής Κωνσταντίνου Ρόκα) και τον Θεοφάνη, καθηγητή Σχεδίου στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Το 1907 εξελέγη καθηγητής στην έδρα των «Στοιχείων Μηχανών και Λεβήτων». Διετέλεσε πρώτος πρόεδρος της Ένωσης Μηχανικών του Πολυτεχνείου (1908), η οποία στόχευε στην εξεύρεση εργασίας στους αποφοίτους του ΕΜΠ. Μέλος του ΔΣ των σιδηροδρόμων Πελοποννήσου και με προσωπική του εργασία συμμετείχε στον σχεδιασμό και εφαρμογή των σιδηροδρόμων στην Πελοπόννησο. Σύμβουλος Διοικούσης Επιτροπής Τ.Ε.Ε. Επί σειρά ετών προέδρευσε του νοσοκομείου Ευαγγελισμός,όπου με προσωπική του φροντίδα αποκτήθηκαν πρωτοποριακός εξοπλισμός και εργαστήρια. Μετείχε στο ΔΣ της Σιβιτανιδείου Σχολής και πρωτοστάτησε το 1908 στην δημιουργία του Παναθηναϊκού Αθλητικού Συλλόγου (νυν ΠΑΟ). 

Διαβάστε περισσότερα:

https://docs.google.com/document/d/11Sy-gw2bb5t_L9xLdyjxcgKGWKe7JV0BQydN344L08E/edit