Μια υπόθεση: Σε μία σοσιαλιστική Ελλάδα μετά την επικράτηση του ΚΚΕ στον Εμφύλιο, η νεολαία οδηγείται σε εξέγερση, διεκδικώντας ελευθερία έκφρασης, κατάργηση της δικτατορίας και ελεύθερες εκλογές...
Πώς θα ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου σε μια αμιγώς σοσιαλιστική Ελλάδα; Πόσο ίδια και πόσο διαφορετική; Μπορούμε να φανταστούμε κάτι τέτοιο και τι νόημα θα είχε; Μια απάντηση από το χώρο της λογοτεχνίας δίνει ο συγγραφέας Δημήτρης Φύσσας στο βιβλίο του «Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις της Εστίας το 2005. Πρόκειται για μυθιστόρημα ιστορικής φαντασίας, που περιγράφει τη δυστοπία μιας Ελλάδας που μετά την αποχώρηση των Γερμανών το 1944 προσχωρεί στο σοβιετικό μπλοκ και μετατρέπεται σε Λαϊκή Δημοκρατία. Νέα σημαία, νέα σύμβολα, νέα σύνορα, μετονομασίες οδών και υπηρεσιών, κρατικοποίηση κάθε ιδιωτικής περιουσίας ή επιχείρησης. Μια νέα πολιτική γεωγραφία, αντεστραμμένο είδωλο της πραγματικής: η Ελλάδα ως κομμουνιστική σφήνα στην Ανατολική Μεσόγειο, περιζωσμένη από αντιδραστικά κράτη της Δυτικής συμμαχίας και σε διαρκή ένταση με το κράτος της Κύπρου, όπου καταφεύγουν εξόριστοι οι παλιοί πολιτικοί και οι νοσταλγοί του αστικού συστήματος. Και στη μέση ο αγώνας και το πάθος δυο απλών ανθρώπων, του Βαγγέλη και της Λαοκρατίας, για ελευθερία και δημοκρατία, ίδια και απαράλλαχτα σε κάθε εποχή και με κάθε καθεστώς.
Λαϊκή αγανάκτηση
Επειτα από 29 συναπτά έτη μονοκομματικής κομμουνιστικής διακυβέρνησης, η λαϊκή αγανάκτηση βρίσκει επιτέλους διέξοδο προς την επιφάνεια. Φοιτητές και φοιτήτριες κλείνονται στο Πολυτεχνείο και ζητούν την κατάργηση της δικτατορίας του ΚΚΕ, ελεύθερες εκλογές, ανεμπόδιστη έκφραση και επικοινωνία με τη Δύση. Γρήγορα η φωτιά εξαπλώνεται και πλήθη λαού προσχωρούν στην εξέγερση. Με το άχθος τόσων χρόνων καταπίεσης, καταλαμβάνουν και λεηλατούν δημόσια κτίρια, αφοπλίζουν μονάδες στρατού, επαναφέρουν τα παλιά «αστικά» ονόματα των δρόμων, γκρεμίζουν με μπουλντόζα το φαραωνικό άγαλμα του Λένιν που δεσπόζει στην πρώην πλατεία Συντάγματος, φέρουσα από το 1944 το όνομα του αρχηγέτη της Οκτωβριανής Επανάστασης. Διαρπάζοντας όπλα και πολεμοφόδια από κρατικές αποθήκες, συγκρούονται με τους μισητούς άνδρες της Λαϊκής Κρατικής Ασφάλειας (ΛΑΚΡΑΣΦΑ) που εδρεύει στο οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ Αμαλίας και Φιλελλήνων. Οι διαδηλωτές δεν προλαβαίνουν να σώσουν τους πολιτικούς κρατουμένους στα υπόγεια του κτιρίου, που εκτελούνται από τους πολιορκημένους και έντρομους πραιτωριανούς, τιμωρούν όμως παραδειγματικά δύο από τους δημίους μετά την άλωση του κομμουνιστικού κάστρου.
Πώς θα ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου σε μια αμιγώς σοσιαλιστική Ελλάδα; Πόσο ίδια και πόσο διαφορετική; Μπορούμε να φανταστούμε κάτι τέτοιο και τι νόημα θα είχε; Μια απάντηση από το χώρο της λογοτεχνίας δίνει ο συγγραφέας Δημήτρης Φύσσας στο βιβλίο του «Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις της Εστίας το 2005. Πρόκειται για μυθιστόρημα ιστορικής φαντασίας, που περιγράφει τη δυστοπία μιας Ελλάδας που μετά την αποχώρηση των Γερμανών το 1944 προσχωρεί στο σοβιετικό μπλοκ και μετατρέπεται σε Λαϊκή Δημοκρατία. Νέα σημαία, νέα σύμβολα, νέα σύνορα, μετονομασίες οδών και υπηρεσιών, κρατικοποίηση κάθε ιδιωτικής περιουσίας ή επιχείρησης. Μια νέα πολιτική γεωγραφία, αντεστραμμένο είδωλο της πραγματικής: η Ελλάδα ως κομμουνιστική σφήνα στην Ανατολική Μεσόγειο, περιζωσμένη από αντιδραστικά κράτη της Δυτικής συμμαχίας και σε διαρκή ένταση με το κράτος της Κύπρου, όπου καταφεύγουν εξόριστοι οι παλιοί πολιτικοί και οι νοσταλγοί του αστικού συστήματος. Και στη μέση ο αγώνας και το πάθος δυο απλών ανθρώπων, του Βαγγέλη και της Λαοκρατίας, για ελευθερία και δημοκρατία, ίδια και απαράλλαχτα σε κάθε εποχή και με κάθε καθεστώς.
Λαϊκή αγανάκτηση
Επειτα από 29 συναπτά έτη μονοκομματικής κομμουνιστικής διακυβέρνησης, η λαϊκή αγανάκτηση βρίσκει επιτέλους διέξοδο προς την επιφάνεια. Φοιτητές και φοιτήτριες κλείνονται στο Πολυτεχνείο και ζητούν την κατάργηση της δικτατορίας του ΚΚΕ, ελεύθερες εκλογές, ανεμπόδιστη έκφραση και επικοινωνία με τη Δύση. Γρήγορα η φωτιά εξαπλώνεται και πλήθη λαού προσχωρούν στην εξέγερση. Με το άχθος τόσων χρόνων καταπίεσης, καταλαμβάνουν και λεηλατούν δημόσια κτίρια, αφοπλίζουν μονάδες στρατού, επαναφέρουν τα παλιά «αστικά» ονόματα των δρόμων, γκρεμίζουν με μπουλντόζα το φαραωνικό άγαλμα του Λένιν που δεσπόζει στην πρώην πλατεία Συντάγματος, φέρουσα από το 1944 το όνομα του αρχηγέτη της Οκτωβριανής Επανάστασης. Διαρπάζοντας όπλα και πολεμοφόδια από κρατικές αποθήκες, συγκρούονται με τους μισητούς άνδρες της Λαϊκής Κρατικής Ασφάλειας (ΛΑΚΡΑΣΦΑ) που εδρεύει στο οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ Αμαλίας και Φιλελλήνων. Οι διαδηλωτές δεν προλαβαίνουν να σώσουν τους πολιτικούς κρατουμένους στα υπόγεια του κτιρίου, που εκτελούνται από τους πολιορκημένους και έντρομους πραιτωριανούς, τιμωρούν όμως παραδειγματικά δύο από τους δημίους μετά την άλωση του κομμουνιστικού κάστρου.
http://www.protagon.gr/apopseis/ideas/to-polytexneio-tou-yparktou-sosialismou-44341278590
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου