Τρίτος από αριστερά, με γυαλιά ηλίου και χωρίς καπέλο ο αγαπημένος μου πατέρας. Γεννημένος στα 1912, προερχόταν από πολύτεκνη αγροτική οικογένεια. Σπούδασε φιλόλογος στην Αθήνα και έζησε εκεί τον σκληρό χειμώνα του 1941. Τότε που οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους από την πείνα και το κρύο. Επιβίωσε λόγω της σίτισης του με το φοιτητικό συσσίτιο.
Η παραγωγή καρπουζιών και η διακίνηση τους στα γειτονικά νησιά, με καΐκια που ερχόντουσαν και φόρτωναν, προσαράζοντας στην αμμώδη ακτή, ήταν βασικό στοιχείο βιοπορισμού για τους λιτοδίαιτους κατοίκους του χωριού.
Στο βάθος διακρίνεται η μεταλλική σκάλα που εξυπηρετούσε τις ψαρόβαρκες. Την θυμάμαι μέχρι την δεκαετία του 1970.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου