Παραλία Καρδάμενας, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 50. Πριν η κατασκευή του λιμανιού αφανίσει τις αμμώδεις παραλίες.
Στη φωτογραφία διακρίνεται ο ο αγαπημένος μου πατέρας, πρώτος δεξιά, με την αδελφή του Χριστίνα Παπανικολάου-Κατσίλλη, τα παιδιά της Γιάννη και Κατέ, μαζί με τον εξάδελφο τους Ζαχαρία Ψύρη. Ο Ζαχαρίας ήταν εξαίρετος γεωργός και τα καρπούζια που διακρίνονται ήταν παραγωγή του. Προφανώς ήταν εκεί σε αναμονή της φόρτωσης τους σε καΐκια που τα έσερναν μέχρι έξω στην αμμώδη ακτή.
Η παραγωγή καρπουζιών και η διακίνηση τους στα γειτονικά νησιά, με καΐκια που ερχόντουσαν και φόρτωναν, ήταν βασικό στοιχείο βιοπορισμού για τους λιτοδίαιτους κατοίκους του αγροτικού χωριού.
Στο βάθος διακρίνεται η μεταλλική σκάλα που εξυπηρετούσε τις ψαρόβαρκες.
Η παραγωγή καρπουζιών και η διακίνηση τους στα γειτονικά νησιά, με καΐκια που ερχόντουσαν και φόρτωναν, ήταν βασικό στοιχείο βιοπορισμού για τους λιτοδίαιτους κατοίκους του αγροτικού χωριού.
Στο βάθος διακρίνεται η μεταλλική σκάλα που εξυπηρετούσε τις ψαρόβαρκες.
Η θεία μου Χριστίνα ήταν η τελευταία της πολυμελούς οικογένειας που έφυγε τον Σεπτέμβριο του 2014, σε ηλικία 95 ετών. Σύζυγος της ήταν ο Μιχάλης Κατσίλλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου