Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Χθες η Ν.Δ. «έσβησε» κεράκια. Iδρυθείσα στις 4 Οκτωβρίου του 1974, έκλεισε τα 43. Πρόκειται για την πλέον ιστορική παράταξη της χώρας η οποία, με την αντοχή που επέδειξε στα χρόνια των Μνημονίων, απέδειξε ότι έχει ρίζες στον λαό, δεν είναι περαστική από την Ιστορία.
Πιστώθηκε την ευρωπαϊκή επιλογή το 1980, τις μεταρρυθμίσεις το 1990, την ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική το 2004, τη διάσωση της χώρας το 2012. Και, βεβαίως, δεν χρεώθηκε με Ιμια, διεθνή κηδεμονία, φυλακίσεις στελεχών της. Γιατί τα κατάφερε; Γιατί, παρά τη διαρκή ανανέωση, ο εκλογικός κορμός της, ο κόσμος που την ακολουθούσε και τα στελέχη που την υπηρετούν έχουν κοινό αξιακό κώδικα.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974 δεν δίστασε να αποστρατεύσει μια ολόκληρη γενιά στελεχών της ΕΡΕ και να την αντικαταστήσει με νέο αίμα – Δήμας, Ανδριανόπουλος, Εβερτ, Σαμαράς, Σουφλιάς, όλοι από τη μήτρα της παράταξης. Δεν δίστασε, επίσης, να προχωρήσει σε κεντρώα διεύρυνση.
Και, βεβαίως, φιλοξένησε στα ψηφοφέλτια του κόμματος και ακροδεξιά στοιχεία. Την αρχή αυτή «δεξιός κορμός – φιλελεύθερη διεύρυνση – ακροδεξιές προσθήκες» ακολούθησε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ωστόσο, τα κλειδιά του κόμματος τα έδωσε στα σημαίνοντα στελέχη της ΕΡΕ – Γριβέα, Στεφανάκο, Μπεχράκη, Σγαρδέλη.
Ο δε Κώστας Καραμανλής διεύρυνε τα όρια της Ν.Δ. περισσότερο με πολιτικές παρά με πρόσωπα. Ο Αντώνης Σαμαράς έδωσε στη Ν.Δ. -σε εποχές Χρυσής Αυγής- περισσότερο δεξιό χαρακτήρα. Υπό αυτήν την έννοια δεν τίθεται θέμα για το αν ο Κυριάκος πρέπει να προχωρήσει στην ανανέωση της παράταξης. Επιβάλλεται. Οπως επιβάλλεται να κυβερνήσει με πρόσωπα της γενιάς του.
Το ζήτημα που προκύπτει από τις μέχρι στιγμής επιλογές του είναι ότι αλλάζει το κέντρο βάρους της παράταξης. Ο Θεοδωρικάκος από την ΚΝΕ, οι Κοντογιώργης – Λιβάνιος από τον Σημίτη, η Σπυράκη από το τσοχατζοπουλικό ΠΑΣΟΚ, ο Πελαγίδης από το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ κ.ά. μια χαρά άνθρωποι είναι. Με μια διαφορά, όμως: Κανένας δεν έχει αναφορά στην όλη παράταξη. Οι περισσότεροι αγνοούν τις αναφορές της στην κοινωνία.
Το μόνο που τους ενώνει είναι ο περιστασιακός αντισυριζαϊσμός που θα εξαφανιστεί την επομένη της αυτοδυναμίας. Ν.Δ. δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Το ζήτημα δε για τον Κυριάκο δεν είναι να κερδίσει τις εκλογές. Θα τις κερδίσει. Το ζήτημα είναι να κυβερνήσει αποτελεσματικά.
Αν η παράταξη χάσει την ισορροπία της λόγω μετατόπισης κέντρου βάρους, τα προβλήματα δεν θα αργήσουν. Και θα προέλθουν πρωτίστως από τις ίδιες τις μετεγγραφές παρά από τον κόσμο της παράταξης.
Χθες η Ν.Δ. «έσβησε» κεράκια. Iδρυθείσα στις 4 Οκτωβρίου του 1974, έκλεισε τα 43. Πρόκειται για την πλέον ιστορική παράταξη της χώρας η οποία, με την αντοχή που επέδειξε στα χρόνια των Μνημονίων, απέδειξε ότι έχει ρίζες στον λαό, δεν είναι περαστική από την Ιστορία.
Πιστώθηκε την ευρωπαϊκή επιλογή το 1980, τις μεταρρυθμίσεις το 1990, την ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική το 2004, τη διάσωση της χώρας το 2012. Και, βεβαίως, δεν χρεώθηκε με Ιμια, διεθνή κηδεμονία, φυλακίσεις στελεχών της. Γιατί τα κατάφερε; Γιατί, παρά τη διαρκή ανανέωση, ο εκλογικός κορμός της, ο κόσμος που την ακολουθούσε και τα στελέχη που την υπηρετούν έχουν κοινό αξιακό κώδικα.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974 δεν δίστασε να αποστρατεύσει μια ολόκληρη γενιά στελεχών της ΕΡΕ και να την αντικαταστήσει με νέο αίμα – Δήμας, Ανδριανόπουλος, Εβερτ, Σαμαράς, Σουφλιάς, όλοι από τη μήτρα της παράταξης. Δεν δίστασε, επίσης, να προχωρήσει σε κεντρώα διεύρυνση.
Και, βεβαίως, φιλοξένησε στα ψηφοφέλτια του κόμματος και ακροδεξιά στοιχεία. Την αρχή αυτή «δεξιός κορμός – φιλελεύθερη διεύρυνση – ακροδεξιές προσθήκες» ακολούθησε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ωστόσο, τα κλειδιά του κόμματος τα έδωσε στα σημαίνοντα στελέχη της ΕΡΕ – Γριβέα, Στεφανάκο, Μπεχράκη, Σγαρδέλη.
Ο δε Κώστας Καραμανλής διεύρυνε τα όρια της Ν.Δ. περισσότερο με πολιτικές παρά με πρόσωπα. Ο Αντώνης Σαμαράς έδωσε στη Ν.Δ. -σε εποχές Χρυσής Αυγής- περισσότερο δεξιό χαρακτήρα. Υπό αυτήν την έννοια δεν τίθεται θέμα για το αν ο Κυριάκος πρέπει να προχωρήσει στην ανανέωση της παράταξης. Επιβάλλεται. Οπως επιβάλλεται να κυβερνήσει με πρόσωπα της γενιάς του.
Το ζήτημα που προκύπτει από τις μέχρι στιγμής επιλογές του είναι ότι αλλάζει το κέντρο βάρους της παράταξης. Ο Θεοδωρικάκος από την ΚΝΕ, οι Κοντογιώργης – Λιβάνιος από τον Σημίτη, η Σπυράκη από το τσοχατζοπουλικό ΠΑΣΟΚ, ο Πελαγίδης από το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ κ.ά. μια χαρά άνθρωποι είναι. Με μια διαφορά, όμως: Κανένας δεν έχει αναφορά στην όλη παράταξη. Οι περισσότεροι αγνοούν τις αναφορές της στην κοινωνία.
Το μόνο που τους ενώνει είναι ο περιστασιακός αντισυριζαϊσμός που θα εξαφανιστεί την επομένη της αυτοδυναμίας. Ν.Δ. δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Το ζήτημα δε για τον Κυριάκο δεν είναι να κερδίσει τις εκλογές. Θα τις κερδίσει. Το ζήτημα είναι να κυβερνήσει αποτελεσματικά.
Αν η παράταξη χάσει την ισορροπία της λόγω μετατόπισης κέντρου βάρους, τα προβλήματα δεν θα αργήσουν. Και θα προέλθουν πρωτίστως από τις ίδιες τις μετεγγραφές παρά από τον κόσμο της παράταξης.
http://ysterografa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου