Για εμάς που μεγαλώσαμε στις σελίδες τους, οι 4Τροχοί και η ΠΤΗΣΗ δεν ήταν απλά περιοδικά. Ήταν δάσκαλοι. Ήταν οδηγοί. Ήταν μια καθημερινή υπενθύμιση ότι η τεχνολογία δεν είναι απλώς εργαλεία — είναι πολιτισμός. Ότι η επιστήμη δεν είναι απλώς εξισώσεις — είναι τρόπος σκέψης. Κι ότι η αισθητική έχει θέση ακόμα και στο πιο απλό μηχανικό δημιούργημα.
Θυμάμαι σαν τώρα εκείνο το άρθρο για την παρουσίαση του πρώτου FIAT Panda. Ο Καββαθάς οδηγούσε προς την αεροπορική βάση κοντά στη Λάρισα. Έγραφε για ένα φαινομενικά απλό, χρηστικό αυτοκίνητο, αλλά κατάφερνε να το συνδέσει με την έννοια της ελευθερίας, της προσβασιμότητας, της μετακίνησης για όλους. Δεν ήταν απλώς μια δοκιμή αυτοκινήτου — ήταν αφήγηση. Ήταν πορτρέτο μιας εποχής. Ήταν ο τρόπος του να μας δείξει πως ακόμα κι ένα μικρό FIAT μπορεί να έχει τη δική του ιστορία, τη δική του φιλοσοφία, τον δικό του ρόλο στην κοινωνία.
Αυτά τα κείμενα μας διαμόρφωσαν. Μας έμαθαν να κοιτάμε πίσω από την επιφάνεια. Να βλέπουμε τον μηχανικό σχεδιασμό σαν πράξη τέχνης, την αεροπορική τεχνολογία σαν απόδειξη ανθρώπινης ευφυΐας, και το αυτοκίνητο — όχι σαν status, αλλά σαν σύμβολο ελευθερίας.
Πίσω απ’ όλα, η φωνή του Καββαθά. Μια φωνή σταθερή, καλλιεργημένη, πάντα με ένα υπόστρωμα ειρωνείας αλλά και βαθιάς αγάπης για αυτό που περιέγραφε. Σου έδινε την αίσθηση πως σε σέβεται. Ότι δεν γράφει «για να πουλήσει», αλλά γιατί έχει κάτι να σου πει. Κι αυτό, σήμερα, είναι σπάνιο. Τότε, όμως, ήταν ο δικός μας κανόνας.
Ο Καββαθάς ήταν για εμάς ο τρόπος να δούμε τον κόσμο αλλιώς. Να αγαπήσουμε τη γνώση, την ακρίβεια, την ομορφιά του να σκέφτεσαι καθαρά. Κι όσο ζούμε, κουβαλάμε αυτή την οπτική σαν πολύτιμο εργαλείο.
Καλό ταξίδι, Δάσκαλε Ήσουν πολλά παραπάνω από συντάκτης. Ήσουν ο μέντορας μου στην ανακάλυψη του σύγχρονυ πολιτισμού, της τεχνολογίας και της επιστήμης. Κι αυτό δεν ξεχνιέται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου