Ένα απ΄τα μεγαλύτερα δεινά που γνώρισε ο ελληνικός λαός την περίοδο της Κατοχής ήταν η πείνα και τα χιλιάδες θύματα που προκάλεσε. Αυτό ήταν ένα έγκλημα πολέμου για το οποίο ευθύνονταν πολλοί. Το πλέον σύνηθες είναι να κατηγορούνται αποκλειστικά οι κατακτητές για το επισιτιστικό πρόβλημα του ελληνικού λαού την εποχή εκείνη. Αναμφίβολα αυτοί έφεραν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης, αλλά δεν έφταιγαν μόνο αυτοί.
Ο ιστορικός Δημοσθένης Κούκουνας στο έργο του "Ιστορία της Κατοχής" (απλή συνωνυμία με το παρόν ιστολόγιο) έχει ασχοληθεί αναλυτικά με το θέμα αναφέροντας πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία.
Αρχικά, το πρόβλημα προκαλούνταν απ΄την ανεπάρκεια των κρατικών αποθηκών τροφίμων. Οι αποθήκες αυτές είτε είχαν καταστραφεί κατά την υποχώρηση των βρετανών απ΄την Ελλάδα, είτε είχαν καταστραφεί λόγω βομβαρδισμών, είτε είχαν λεηλατηθεί. Ότι είχε περισσέψει δεσμευόταν ως λεία απ΄τους Γερμανούς.
Εδώ έγκειται η κύρια ευθύνη των Γερμανών για το συγκεκριμένο θέμα. Όταν έφτασαν στην Ελλάδα ως κατοχική δύναμη δεν είχαν κάνει καμμία πρόβλεψη κάλυψης των επισιτιστικών αναγκών του στρατού τους. Συνεπώς η εύκολη λύση γι'αυτούς ήταν η κατάσχεση τροφίμων όπου έβρισκαν.
Αυτό δημιούργησε πολύ μεγάλο πρόβλημα επισιτισμού στα μεγάλα αστικά κέντρα, κυρίως στην Αθήνα, διότι παράλληλα υπήρχε μεγάλη δυσκολία στις μεταφορές απ΄την παραγωγό ύπαιθρο στις πόλεις. Στην ηπειρωτική χώρα το συγκοινωνιακό δίκτυο είχε υποστεί τεράστιες ζημιές κατά τον πόλεμο του ΄41 (κυρίως απ΄τους υποχωρούντες βρετανούς οι οποίοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπον να καθυστερήσουν την γερμανική προέλαση) με αποτέλεσμα τα τρόφιμα να μην μπορούν να φτάσουν εύκολα και γρήγορα στην Αθήνα. Αντίστοιχες δυσκολίες μεταφοράς υπήρχαν και με τα προϊόντα που παράγονταν στα νησιά (π.χ Κρήτη που ανέκαθεν είχε σημαντική αγροτική παραγωγή).
Επίσης, πολύ μεγάλο πρόβλημα είχε δημιουργήσει και η βουλγαρική κατοχή στην ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Στην βουλγαροκρατούμενη ζώνη υπήρχαν οι μεγαλύτεροι σιτοβολώνες της χώρας, τα προϊόντα των οποίων φυσικά δεσμεύονταν απ΄τους Βούλγαρους και δεν διοχετεύονταν στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Όσες μικρές ποσοτήτων δεν δεσμεύονταν απ΄τους κατακτητές και έφταναν στην Αθήνα, συνήθως κατέληγαν στα χέρια μαυραγοριτών, που αρχικά τα έκρυβαν και μετά τα διοχέτευαν στην αγορά σε υπέρογκες τιμές. Με τον τρόπο αυτό κάποιοι παμπόνηροι και ανάλγητοι "καταφερτζήδες" πλούτιζαν σε βάρος των λιμοκτονούντων συμπατριωτών τους. Αυτοί ήταν οι λεγόμενοι νεόπλουτοι της Κατοχής. Στο άλλο άκρο βρίσκονταν πρώην ευκατάστατες οικογένειες που ξεπουλούσαν κυριολεκτικά ότι είχαν και δεν είχαν προκειμένου να εξασφαλίσουν κάποια λίγα τρόφιμα.
Με τον τρόπο αυτό ολόκληρες περιουσίες άλλαζαν χέρια και συνετελέσθη μία βίαιη οικονομικοκοινωνική μεταβολή, παράλληλα με τις υπόλοιπες πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες που λάμβαναν χώρα τότε.
Διαβάστε περισσότερα:
http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_17.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου