Τις πρωινές ώρες της 1ης Νοεμβρίου 1940 ο υπολοχαγός (ΠΖ) Αλέξανδρος Διάκος, που είχε γεννηθεί στην τουρκοκρατούμενη Χάλκη της Δωδεκανήσου το 1911, οδήγησε το λόχο του στο ύψωμα της Τσούκας, στην περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Φούρκα Ιωαννίνων, Ζούζουλη Καστοριάς και Σαμαρίνα Γρεβενών. Η περιοχή αυτή της Πίνδου αποτέλεσε θέατρο άγριων μαχών κατά τις πρώτες ημέρες του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, καθώς τα ελληνικά στρατεύματα δέχτηκαν σφοδρή επίθεση από τους ιταλούς αλπινιστές. Ως διοικητής του 2ου Λόχου του 1ου Τάγματος του 4ου Συντάγματος Πεζικού Λαρίσης (υπαγόταν στην Ι Μεραρχία Λαρίσης, την επονομαζόμενη Σιδηρά Μεραρχία), ο Διάκος είχε λάβει εντολή να καταλάβει το ύψωμα της Τσούκας, στα όρια Φούρκας και Ζούζουλης, καθώς κρίθηκε ότι αυτό θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της αντεπίθεσης που είχε λάβει την απόφαση να εξαπολύσει η ελληνική στρατιωτική διοίκηση.
Κατά την κίνησή τους προς το ύψωμα της Τσούκας, ο Διάκος και οι άνδρες του συνάντησαν σθεναρή αντίσταση από τις δυνάμεις της ιταλικής Μεραρχίας Αλπινιστών «Τζούλια», που είχαν λάβει θέσεις άμυνας επί του υψώματος. Ακολούθησε λυσσώδης μάχη, με τις ελληνικές και τις ιταλικές δυνάμεις να καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για τον έλεγχο του υψώματος. Οι Έλληνες κατόρθωσαν να καταλάβουν το ύψωμα με αλλεπάλληλες επιθέσεις και αντεπιθέσεις, αλλά υπέστησαν σοβαρές απώλειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου