Για σχεδόν εννέα δεκαετίες η αγαπημένη εξήγηση της επιστήμης για την προέλευση της ζωής είναι η «αρχέγονη σούπα». Είναι η ιδέα ότι η ζωή ξεκίνησε από μια σειρά χημικών αντιδράσεων σε μια θερμή λιμνούλα στην επιφάνεια της Γης, πυροδοτούμενη από μια εξωτερική πηγή ενέργειας, όπως το κτύπημα κεραυνού ή η υπεριώδης (UV) ακτινοβολία. Όμως πρόσφατη έρευνα ρίχνει το βάρος της σε μια εναλλακτική ιδέα, που είναι ότι η ζωή αναδύεται βαθιά στον ωκεανό μέσα σε θερμές, πετρώδεις δομές που ονομάζονται υδροθερμικοί πόροι.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα στο Nature Microbiology και υποστηρίζει ότι ο τελευταίος κοινός πρόγονος όλων των ζώντων κυττάρων τρέφονταν με αέριο υδρογόνο σε ένα περιβάλλον πλούσιο σε σίδηρο, που μοιάζει πολύ με αυτό μέσα στους πόρους. Οι υποστηρικτές της συμβατικής θεωρίας είναι επιφυλακτικοί ότι τα ευρήματα αυτά θα πρέπει να αλλάξουν την άποψή μας για την προέλευση της ζωής. Αλλά η υπόθεση του υδροθερμικού πόρου, που συχνά περιγράφεται ως εξωτική και αμφιλεγόμενη, εξηγεί πώς ανέπτυξαν τα ζώντα κύτταρα την ικανότητα να αποκτούν ενέργεια, με ένα τρόπο που δεν πρέπει να ήταν πιθανός στην αρχέγονη σούπα.
Σύμφωνα με τη συμβατική θεωρία, η ζωή υποτίθεται ότι ξεκίνησε όταν κεραυνός ή ακτίνες UV έγιναν αιτία απλά μόρια να ενωθούν σε περισσότερο σύνθετες ενώσεις. Αυτές καταλήγουν στη δημιουργία μορίων που αποθηκεύουν πληροφορία, όμοιες με το δικό μας DNA, που εγκαταστάθηκαν στο εσωτερικό προστατευτικών φυσαλίδων των πρωτόγονων κυττάρων. Εργαστηριακά πειράματα επιβεβαιώνουν ότι ίχνος ποσοτήτων μοριακών δομικών λίθων που αποτελούνται από πρωτεΐνες και μόρια που αποθηκεύουν πληροφορία μπορούν πράγματι να δημιουργηθούν κάτω από αυτές τις συνθήκες. Για πολλούς, η αρχέγονη σούπα υπήρξε το πιο αληθοφανές περιβάλλον για την προέλευση του πρώτου ζώντος κυττάρου.
Αλλά η ζωή δεν έχει μόνο σχέση με την αναπαραγωγή πληροφορίας αποθηκευμένης μέσα στο DNA. Όλα τα ζώντα πλάσματα πρέπει να αναπαράγονται για να επιβιώσουν, αλλά αντιγράφοντας το DNA, συναρμολογώντας νέες πρωτεΐνες και δομικά κύτταρα από το μηδέν απαιτεί τεράστιες ποσότητες ενέργειας . Στον πυρήνα της ζωής είναι οι μηχανισμοί της πρόσληψης ενέργειας από το περιβάλλον, που την αποθηκεύει και συνεχώς την διοχετεύει στις βασικές μεταβολικές αντιδράσεις του κυττάρου.
Από που προέρχεται αυτή η ενέργεια και πως γίνεται αυτό μπορεί να μας πει πολλά σχετικά με τις οικουμενικές αρχές που διέπουν την προέλευση και την εξέλιξη της ζωής. Πρόσφατες μελέτες όλο και περισσότερο υποστηρίζουν ότι η αρχέγονη σούπα δεν ήταν το σωστό είδος του περιβάλλοντος για να οδηγήσει τις ενεργειακές δραστηριότητες των πρώτων ζώντων κυττάρων. Είναι κλασική σχολική γνώση ότι όλη η ζωή στη Γη ενισχύεται από ενέργεια που παρέχεται από τον Ήλιο και συλλαμβάνεται από τα φυτά ή εξάγεται από απλές ενώσεις όπως το υδρογόνο ή το μεθάνιο. Πολύ λιγότερο γνωστό είναι το γεγονός ότι όλη η ζωή αξιοποιεί αυτή την ενέργεια με τον ίδιο και αρκετά περίεργο τρόπο.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα στο Nature Microbiology και υποστηρίζει ότι ο τελευταίος κοινός πρόγονος όλων των ζώντων κυττάρων τρέφονταν με αέριο υδρογόνο σε ένα περιβάλλον πλούσιο σε σίδηρο, που μοιάζει πολύ με αυτό μέσα στους πόρους. Οι υποστηρικτές της συμβατικής θεωρίας είναι επιφυλακτικοί ότι τα ευρήματα αυτά θα πρέπει να αλλάξουν την άποψή μας για την προέλευση της ζωής. Αλλά η υπόθεση του υδροθερμικού πόρου, που συχνά περιγράφεται ως εξωτική και αμφιλεγόμενη, εξηγεί πώς ανέπτυξαν τα ζώντα κύτταρα την ικανότητα να αποκτούν ενέργεια, με ένα τρόπο που δεν πρέπει να ήταν πιθανός στην αρχέγονη σούπα.
Σύμφωνα με τη συμβατική θεωρία, η ζωή υποτίθεται ότι ξεκίνησε όταν κεραυνός ή ακτίνες UV έγιναν αιτία απλά μόρια να ενωθούν σε περισσότερο σύνθετες ενώσεις. Αυτές καταλήγουν στη δημιουργία μορίων που αποθηκεύουν πληροφορία, όμοιες με το δικό μας DNA, που εγκαταστάθηκαν στο εσωτερικό προστατευτικών φυσαλίδων των πρωτόγονων κυττάρων. Εργαστηριακά πειράματα επιβεβαιώνουν ότι ίχνος ποσοτήτων μοριακών δομικών λίθων που αποτελούνται από πρωτεΐνες και μόρια που αποθηκεύουν πληροφορία μπορούν πράγματι να δημιουργηθούν κάτω από αυτές τις συνθήκες. Για πολλούς, η αρχέγονη σούπα υπήρξε το πιο αληθοφανές περιβάλλον για την προέλευση του πρώτου ζώντος κυττάρου.
Αλλά η ζωή δεν έχει μόνο σχέση με την αναπαραγωγή πληροφορίας αποθηκευμένης μέσα στο DNA. Όλα τα ζώντα πλάσματα πρέπει να αναπαράγονται για να επιβιώσουν, αλλά αντιγράφοντας το DNA, συναρμολογώντας νέες πρωτεΐνες και δομικά κύτταρα από το μηδέν απαιτεί τεράστιες ποσότητες ενέργειας . Στον πυρήνα της ζωής είναι οι μηχανισμοί της πρόσληψης ενέργειας από το περιβάλλον, που την αποθηκεύει και συνεχώς την διοχετεύει στις βασικές μεταβολικές αντιδράσεις του κυττάρου.
Από που προέρχεται αυτή η ενέργεια και πως γίνεται αυτό μπορεί να μας πει πολλά σχετικά με τις οικουμενικές αρχές που διέπουν την προέλευση και την εξέλιξη της ζωής. Πρόσφατες μελέτες όλο και περισσότερο υποστηρίζουν ότι η αρχέγονη σούπα δεν ήταν το σωστό είδος του περιβάλλοντος για να οδηγήσει τις ενεργειακές δραστηριότητες των πρώτων ζώντων κυττάρων. Είναι κλασική σχολική γνώση ότι όλη η ζωή στη Γη ενισχύεται από ενέργεια που παρέχεται από τον Ήλιο και συλλαμβάνεται από τα φυτά ή εξάγεται από απλές ενώσεις όπως το υδρογόνο ή το μεθάνιο. Πολύ λιγότερο γνωστό είναι το γεγονός ότι όλη η ζωή αξιοποιεί αυτή την ενέργεια με τον ίδιο και αρκετά περίεργο τρόπο.
Διαβάστε περισσότερα:
http://egno.gr/2016/08/gi-zoi-mipos-kanoume-lathos-schetika-tin-proelefsi-tis-zois/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου