Χριστίνα Σιδέρη μαζί με Christina Sideris.
Θέλοντας και μη, ως γυναίκα, μπαίνω στη θέση της κοπέλας που τη βίασαν 4 λαθρομετανάστες, μπροστά στο αγόρι της. Πέρα από την αφάνταστη οργή, ντροπή, θυμό, απελπισία και φόβο, σκέφτομαι τι άλλο να αισθάνεται...
Προσωπικά πέρα από το ότι θα κυνηγούσα νομικά, τους υπαίτιους για την ελεύθερη μετακίνηση αυτών των εγκληματιών, δηλαδή το Μουζάλα, τη Χριστοδουλοπούλου, το Τόσκα και το Τσίπρα μέχρι να βγει ο ήλιος από τη δύση, είμαι πεποισμένη ότι δεν θα σταμάταγα πουθενά μέχρι να τους καθαρίσω και τους τέσσερος και να ξεβρωμίσω το τόπο από αυτούς.
Δεδομένου ότι με το νόμο Παρασκευόπουλου θα αφεθούν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, για να ξαναβιάσουν και πάλι όποια βρουν μπροστά τους η αυτοδικία φαντάζει παράδεισος, μπροστά στη κόλαση που βιώνει και θα βιώνει αυτή η κοπέλα για πολλά χρόνια.
Περιμένω να ακούσω για ανθρώπινα δικαιώματα και άλλες ευφάνταστες παπαριές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου