Το παρακάτω κείμενο, δημοσιεύτηκε στην έντυπη Αthens Voice τον Δεκέμβριο του 2011. Πέντε χρόνια μετά, παραμένει θλιβερά επίκαιρο.
Μέσα από την εφιαλτική συζήτηση που άνοιξε περί της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και της επιστροφής στη δραχμή γίνεται σταδιακά φανερό ποιοι επιδιώκουν μια τέτοια εξέλιξη: Αυτοί που έχουν από καιρό τις περιουσίες τους στο εξωτερικό και ελπίζουν με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα να τις πολλαπλασιάσουν και να αγοράσουν τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί, αλλά κι αυτοί που έχουν δημιουργήσει υπέρογκα χρέη προς κάθε κατεύθυνση και ελπίζουν πως μέσα στη γενική κατάρρευση θα καταφέρουν να διασωθούν.
Μέσα από την εφιαλτική συζήτηση που άνοιξε περί της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και της επιστροφής στη δραχμή γίνεται σταδιακά φανερό ποιοι επιδιώκουν μια τέτοια εξέλιξη: Αυτοί που έχουν από καιρό τις περιουσίες τους στο εξωτερικό και ελπίζουν με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα να τις πολλαπλασιάσουν και να αγοράσουν τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί, αλλά κι αυτοί που έχουν δημιουργήσει υπέρογκα χρέη προς κάθε κατεύθυνση και ελπίζουν πως μέσα στη γενική κατάρρευση θα καταφέρουν να διασωθούν.
Συχνά, οι δύο αυτές κατηγορίες «συμπατριωτών» μας ταυτίζονται και είναι αυτοί που στην αρχή διακριτικά, σιγά-σιγά σαφέστερα και σε λίγο καιρό ξεκάθαρα, θα ζητούν την έξοδο από το ευρώ σαν τη μοναδική λύση σωτηρίας.
Ευτυχώς έως τώρα η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού κατανοούσε πολύ καλά τι έχει να χάσει από μια τέτοια εξέλιξη. Όμως τα ατέλειωτα ισοπεδωτικά μέτρα πάνε να δημιουργήσουν και μια τρίτη αυξανόμενη κατηγορία Ελλήνων, που έχοντας χάσει τα πάντα και βρισκόμενοι σε απόγνωση μπροστά σε υποχρεώσεις που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν, μετατρέπονται σε ακροατές και θετικούς αποδέκτες της προπαγάνδας των συμφερόντων της δραχμής. Οι μύθοι που καλλιεργούν συστηματικά, συχνά υιοθετούνται από τους απελπισμένους πολίτες αβασάνιστα.
Ας δούμε κάποιους από αυτούς και τον αντίλογό τους.
Ευτυχώς έως τώρα η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού κατανοούσε πολύ καλά τι έχει να χάσει από μια τέτοια εξέλιξη. Όμως τα ατέλειωτα ισοπεδωτικά μέτρα πάνε να δημιουργήσουν και μια τρίτη αυξανόμενη κατηγορία Ελλήνων, που έχοντας χάσει τα πάντα και βρισκόμενοι σε απόγνωση μπροστά σε υποχρεώσεις που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν, μετατρέπονται σε ακροατές και θετικούς αποδέκτες της προπαγάνδας των συμφερόντων της δραχμής. Οι μύθοι που καλλιεργούν συστηματικά, συχνά υιοθετούνται από τους απελπισμένους πολίτες αβασάνιστα.
Ας δούμε κάποιους από αυτούς και τον αντίλογό τους.
1. Με την έξοδο από το ευρώ θα ξαναγυρίσουμε στο ίδιο σημείο που ήμασταν πριν μπούμε σ’ αυτό.
Μπορεί η χώρα αν δεν είχε μπει ποτέ στο ευρώ να ήταν τώρα σε καλύτερη κατάσταση, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εγκαταλείποντας το κοινό νόμισμα θα επιστρέψει στο ίδιο σημείο. Η Ελλάδα, όπως και οι άλλες χώρες, μπήκε με σχεδιασμό στον προθάλαμο του ευρώ, υπήρξε μια νομισματική μονάδα προπομπός, το ECU, και η ισοτιμία της δραχμής κυμαινόταν εντός ελεγχόμενων ορίων. Τα επιτόκια μειώθηκαν σταδιακά από την Τράπεζα της Ελλάδος, αυτό έδωσε τη δυνατότητα της θεαματικής μείωσης του πληθωρισμού και η μετάβαση στο νέο νόμισμα έγινε ομαλά και προγραμματισμένα. Η διαδικασία αυτή που κράτησε χρόνια είναι αδύνατο να αντιστραφεί. Αντίθετα, η μετάβαση θα είναι ένα απότομο σοκ με απρόβλεπτες, χαοτικές συνέπειες για την οικονομία και για τον πληθυσμό.
2. Η Ελλάδα έζησε με τη δραχμή για πολλές δεκαετίες, το ίδιο καλά θα μπορέσει να ζήσει και πάλι.
Είναι πολύ διαφορετικό να έχεις μάθει να λειτουργείς με ένα αδύναμο νόμισμα, από το να επιστρέφεις σ’ αυτό έχοντας χρησιμοποιήσει ένα από τα πιο σκληρά νομίσματα του πλανήτη. Η εμπιστοσύνη, βασική προϋπόθεση για τη λειτουργία κάθε νομίσματος, θα είναι ανύπαρκτη προς τη νέα δραχμή για πάρα πολλά χρόνια. Σαν προϊόν αποτυχίας και όχι επιλογής, θα θεωρείται από Έλληνες και ξένους νόμισμα δεύτερης κατηγορίας που κανείς δεν θα θέλει να κατέχει. Αντίθετα, το ευρώ θα παραμείνει σαν ένα δεύτερο παράλληλο νόμισμα δημιουργώντας τεράστιες στρεβλώσεις, ανισότητες και δυσλειτουργίες, όπως συμβαίνει σε κάθε τριτοκοσμική χώρα με παράλληλη κυκλοφορία δύο ή περισσοτέρων νομισμάτων.
Διαβάστε όλο το κείμενο:2. Η Ελλάδα έζησε με τη δραχμή για πολλές δεκαετίες, το ίδιο καλά θα μπορέσει να ζήσει και πάλι.
Είναι πολύ διαφορετικό να έχεις μάθει να λειτουργείς με ένα αδύναμο νόμισμα, από το να επιστρέφεις σ’ αυτό έχοντας χρησιμοποιήσει ένα από τα πιο σκληρά νομίσματα του πλανήτη. Η εμπιστοσύνη, βασική προϋπόθεση για τη λειτουργία κάθε νομίσματος, θα είναι ανύπαρκτη προς τη νέα δραχμή για πάρα πολλά χρόνια. Σαν προϊόν αποτυχίας και όχι επιλογής, θα θεωρείται από Έλληνες και ξένους νόμισμα δεύτερης κατηγορίας που κανείς δεν θα θέλει να κατέχει. Αντίθετα, το ευρώ θα παραμείνει σαν ένα δεύτερο παράλληλο νόμισμα δημιουργώντας τεράστιες στρεβλώσεις, ανισότητες και δυσλειτουργίες, όπως συμβαίνει σε κάθε τριτοκοσμική χώρα με παράλληλη κυκλοφορία δύο ή περισσοτέρων νομισμάτων.
http://www.athensvoice.gr/politiki/14-mythoi-gia-ti-drahmi-0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου