Η περίπτωση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή θα απασχολήσει τους ιστορικούς του μέλλοντος για πολλούς εμφανείς λόγους. Θα τους απασχολήσει όμως και για έναν επιπλέον: είναι ο πρώτος πολιτικός ηγέτης που έχασε τις πιο κρίσιμες μάχες της θητείας του στην πρωθυπουργία, αλλά κέρδισε τον πόλεμο. Ή αλλιώς, όπως έλεγαν οι παλιοί διπλωμάτες για την Αγγλία: σε κάθε πόλεμο κερδίζει μόνο μια μάχη, την τελευταία.
Μια συγκεκριμένη προπαγάνδα -που συνεχίζεται από κάποιες πλευρές- επιχείρησε να του φορτώσει την ευθύνη για την οικονομική κρίση και την πορεία προς τον διεθνή οικονομικό έλεγχο. Όχι κάποιες ευθύνες, όπως έχουν όλες οι κυβερνήσεις. Την αποκλειστική και πλήρη ευθύνη- πρωτίστως για να καλύψει τον προκάτοχό του, μονίμως προστατευόμενο αυτής της προπαγάνδας.
Χωρίς να μπει ο ίδιος σε αντιπαράθεση με κανέναν, άφησε τις εξελίξεις να βγάλουν στην ακτή τα τεκμήρια μιας πολιτικής που ηττήθηκε ακριβώς γιατί ήταν σωστή. Και τις αποδείξεις της ενοχής όσων δεν αισθάνθηκαν καλά επί των ημερών του, συστρατεύθηκαν για την απομάκρυνσή του και το κατάφεραν.
Σήμερα, ωστόσο, οι επιμέρους χαμένες μάχες του Καραμανλή διαμορφώνουν ένα πλαίσιο στο οποίο ο ίδιος βγαίνει κερδισμένος. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
Ο Καραμανλής υπήρξε ο πρώτος πολιτικός ηγέτης που δεν διέγνωσε απλά ορθά τις πηγές της κακοδαιμονίας της χώρας, αλλά τις ανάδειξε κιόλας, αποφασισμένος να τις αντιμετωπίσει.
Πρώτα την παθολογική εξάρτηση από τον αμερικανικό παράγοντα που δεν άφηνε περιθώρια για άσκηση εξωτερικής πολιτικής στον οικονομικό τομέα.
Δεύτερο, την εγχώρια διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, με μοχλό τη κατοχή του φάσματος των τηλεοπτικών συχνοτήτων δια των οποίων χειραγωγούσαν το πολιτικό σύστημα για να απομυζούν συγκεκριμένοι επιχειρηματίες το δημόσιο χρήμα.
Στο πρώτο η απάντησή του πέρασε από τη στάση του στο σχέδιο Ανάν, το βέτο στο Βουκουρέστι – την επόμενη της διαβεβαίωσης του Αμερικανού προέδρου ότι τα Σκόπια θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ – και την ενεργειακή συμφωνία με τον Πούτιν -παρά τη λυσσώδη αμερικάνικη αντίδραση, που εκφράσθηκε και υλοποιήθηκε εν συνέχεια από τον …Γ. Παπανδρέου.
Μια συγκεκριμένη προπαγάνδα -που συνεχίζεται από κάποιες πλευρές- επιχείρησε να του φορτώσει την ευθύνη για την οικονομική κρίση και την πορεία προς τον διεθνή οικονομικό έλεγχο. Όχι κάποιες ευθύνες, όπως έχουν όλες οι κυβερνήσεις. Την αποκλειστική και πλήρη ευθύνη- πρωτίστως για να καλύψει τον προκάτοχό του, μονίμως προστατευόμενο αυτής της προπαγάνδας.
Χωρίς να μπει ο ίδιος σε αντιπαράθεση με κανέναν, άφησε τις εξελίξεις να βγάλουν στην ακτή τα τεκμήρια μιας πολιτικής που ηττήθηκε ακριβώς γιατί ήταν σωστή. Και τις αποδείξεις της ενοχής όσων δεν αισθάνθηκαν καλά επί των ημερών του, συστρατεύθηκαν για την απομάκρυνσή του και το κατάφεραν.
Σήμερα, ωστόσο, οι επιμέρους χαμένες μάχες του Καραμανλή διαμορφώνουν ένα πλαίσιο στο οποίο ο ίδιος βγαίνει κερδισμένος. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
Ο Καραμανλής υπήρξε ο πρώτος πολιτικός ηγέτης που δεν διέγνωσε απλά ορθά τις πηγές της κακοδαιμονίας της χώρας, αλλά τις ανάδειξε κιόλας, αποφασισμένος να τις αντιμετωπίσει.
Πρώτα την παθολογική εξάρτηση από τον αμερικανικό παράγοντα που δεν άφηνε περιθώρια για άσκηση εξωτερικής πολιτικής στον οικονομικό τομέα.
Δεύτερο, την εγχώρια διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, με μοχλό τη κατοχή του φάσματος των τηλεοπτικών συχνοτήτων δια των οποίων χειραγωγούσαν το πολιτικό σύστημα για να απομυζούν συγκεκριμένοι επιχειρηματίες το δημόσιο χρήμα.
Στο πρώτο η απάντησή του πέρασε από τη στάση του στο σχέδιο Ανάν, το βέτο στο Βουκουρέστι – την επόμενη της διαβεβαίωσης του Αμερικανού προέδρου ότι τα Σκόπια θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ – και την ενεργειακή συμφωνία με τον Πούτιν -παρά τη λυσσώδη αμερικάνικη αντίδραση, που εκφράσθηκε και υλοποιήθηκε εν συνέχεια από τον …Γ. Παπανδρέου.
Διαβάστε περισσότερα:
http://www.anoixtoparathyro.gr/%CE%BA-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC-%CE%BA%CE%AD%CF%81/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου