Και από εδώ… ο κύριος Σπύρος Νιάρχος!

Πρελούδιο

Έχω επισκεφτεί το ΚΠΙΣΝ πάρα πολλές φορές από τότε που άνοιξε τις πόρτες του αλλά και πριν, όταν ακόμα ήταν στα γιαπιά (ναι, είχα μια-δυο φορές αυτό το προνόμιο λόγω της δημοσιογραφικής μου ιδιότητας) ΕΠΕΙΔΗ είναι τελείως και εντελώς του γούστου μου!

Και εξηγούμαι: Πρώτα απ' όλα είναι ένα μοναδικό σημείο της Αθήνας που σου προσφέρει τόσο γενναιόδωρα την ακριβή Τέχνη της σιωπής. Ξεφεύγεις εντελώς από το τρελάδικο της αθηναϊκής ζωής, ιδίως αν το επισκεφτείς καθημερινή. Μετά είναι οι κήποι του. Αυτοί οι άγνωστοι στη χώρα μου κήποι του ζεν. Έχω και μια αδυναμία σ' εκείνα τα σιδερένια πολυθρονάκια στο χρώμα του φρέσκου αμύγδαλου που έχουν τοποθετηθεί σε ένα σημείο σχετικά απομονωμένο, επειδή μου θυμίζουν τις καρέκλες των  κήπων του Λουξεμβούργου στο Παρίσι, καρεκλάκια που στα νιάτα μου αγάπησα και μίσησα και ζέσταινα με τις ώρες μέχρι να πάρω το ρημαδοπτυχίο. Ένα άλλο αγαπημένο σημείο είναι εκείνο το θηριώδες ασανσέρ που σε ανεβάζει σε δευτερόλεπτα στους ουρανούς της Αθήνας και παρά τους τρελούς ιλίγγους μου, εγώ ανεβαίνω κάθε φορά κι ας κλαίω!  Ένα άλλο πράγμα που γουστάρω στο ΚΠΙΣΝ είναι οι μυρωδιές του! Πουθενά αλλού νομίζω στην πόλη δεν υπάρχει τόση συγκεντρωμένη και πυκνοκατοικημένη χλωρίδα με ρόζμαρι και φασκόμηλο και ρίγανη. Είναι τόσοι πολλοί οι θάμνοι που αρκεί να σταθείς από πάνω τους, να κλείσεις τα μάτια και να μείνεις εκεί για πάντα. Μ' αρέσει ακόμα η τεχνητή του «θάλασσα» (λίμνη είναι) που διασχίζει κατά μήκος τα θηριώδη κτίρια, σαν ένας μικρός ολόισιος ωκεανός. Μ' αρέσει γιατί ακόμα και αυτή η «ψεύτικη θάλασσα» είναι προγραμματισμένη να μη κουνιέται. Τι περίεργο όμως; Αν με ρωτούσε κάποιος σήμερα γιατί πηγαίνω τόσο συχνά εκεί θα του απαντούσα ακαριαία: Για τους «ανθρώπους του»! Γιατί πουθενά αλλού στη χώρα μου δεν έχω συναντήσει τόσο επαρκές και ευγενές και χαμηλόφωνο και εξυπηρετικό προσωπικό. Ποιος επιλέγει αυτούς τους ανθρώπους; Όσοι τον ξέρετε, τα συγχαρητήρια μου να του δώσετε.

Ιντερμέντζο

Χθες λοιπόν 23/2 στις 18:00, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος παρέδωσε το μεγαλειώδες Κέντρο Πολιτισμού που έφτιαχνε επί 5 χρόνια στο Ελληνικό Κράτος. Ήμουν εκεί από τις 16:00 με δημοσιογραφική πρόσκληση για να παρακολουθήσω τα δρώμενα από το εσωτερικό του κεντρικού κτιρίου της Λυρικής Σκηνής μαζί με όλους τους άλλους καλεσμένους. Πρέπει να πω ότι οι δύο ώρες που ήμουν σε αναμονή μέσα στην αίθουσα περιμένοντας τις θέσεις να γεμίσουν καθόλου δεν με ενόχλησαν, αντίθετα, το γλέντησα δεόντως! Μου είχε δοθεί απλόχερα η ευκαιρία να παρακολουθήσω, πάντα από απόσταση ασφαλείας, εικόνες και θαύματα που συνήθως παρακολουθώ από την οθόνη της τηλεόρασης μου τα βράδια μου τα εργένικα που τραγούδια λέω αρμένικα.

Διαβάστε περισσότερα: 

http://www.athensvoice.gr/politismos/kai-apo-edo-o-kyrios-spyros-niarhos