7 Δεκεμβρίου 1943. Αρχίζει η Αντίστροφη Μέτρηση για την Τραγωδία των Καλαβρύτων, λόγω της Φριχτής Δολοφονίας 80 περίπου Γερμανών Αιχμαλώτων Στρατιωτών από τον ΕΛΑΣ!

Ο στρατηγός Von Le Souir

στο μέσον ο σμήναρχος Μίχου με αντάρτες του ΕΛΑΣ Αχαίας

7 Δεκεμβρίου 1943. Αρχίζει η Αντίστροφη Μέτρηση για την Τραγωδία των Καλαβρύτων, λόγω της Φριχτής Δολοφονίας 80 περίπου Γερμανών Αιχμαλώτων Στρατιωτών από τον ΕΛΑΣ!

{Τα αντίποινα των Γερμανών ήταν ΔΙΠΛΟ ΕΓΚΛΗΜΑ, γιατί πάντοτε δολοφονούσαν αθώους και άσχετους με την ενέργεια ή έγκλημα του ΕΛΑΣ για το οποίον γίνονταν τα αντίποινα}.

Οι Γερμανοί αιχμάλωτοι –περίπου 80- κρατούνταν από τα μέσα Οκτωβρίου στο χωριό Μαζέικα, νότια από τα Καλάβρυτα. Είχαν γίνει συνομιλίες μεταξύ Γερμανών και Ελλήνων ενδιάμεσων για την απελευθέρωσή τους αλλά δεν είχαν οδηγήσει πουθενά. ΄Στις 22-23 Οκτωβρίου, οι Γερμανοί είχαν συλλάβει ως αντίποινα 3000 ομήρους από Πάτρα, Καλαμάτα, Σπάρτη, Μεγαλόπολη και Τρίπολη.

Στις 25 Νοεμβρίου ο Γερμανός στρατηγός Πελοποννήσου Von Le Souir ξεκίνησε την «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ» (UNTERNEHMEN KALAWRITA) με τους παρακάτω στόχους:
«Εξόντωση τῶν συμμοριῶν πού βρίσκονται στήν περιοχή Πατρῶν-Μαζέϊκων-Καλαβρύτων-Τρυπιῶν»,
«Ἔρευνα τῶν χωριῶν γιά τήν ἀνακάλυψη κομμουνιστῶν, ὅπλων καί ὑλικῶν προπαγάνδας» καί
Ἀναζήτηση τῶν αἰχμαλώτων στρατιωτῶν τοῦ 5ου λόχου τοῦ 749 συντάγματος καταδρομῶν πού αιχμαλωτίστηκαν κοντά στούς Ρωγούς στίς 18 Ὀκτωβρίου, καί επιβολή αντίστοιχων αντιποίνων».

Λιγες ημέρες μετά και ενώ Γερμανικές μονάδες από Πάτρα, Αίγιο, Πύργο, Μεγαλόπολη, Τρίπολη και Κόρινθο, είχαν αρχίσει να κινούνται προς την Επαρχία Καλαβρύτων, ο Κώστας Γαμβέττας, τότε Γραμματέας τοῦ Πελοποννησιακοῦ Γραφείου τοῦ ΚΚΕ, απεφάσισε τη δολοφονία των Γερμανών αιχμαλώτων. Ήταν ο ίδιος πού εἶχε ἀποφασίσει νά μήν ἐλευθερωθοῦν.

Βέβαια, στη διαταγή για την εκτέλεση των Γερμανών αιχμαλώτων λέει ότι έγινε ὡς ἀντίποινα γιά τήν δολοφονία τῶν 118 στό Μονοδένδρι (ίδε ανάρτηση 26 Νοεμβρίου 2018), όχι για να μην ελευθερωθούν από τον Γερμανικό στρατό.

Ἡ διαταγή για την εκτέλεση των Γερμανών.
ΕΛΑΣ, ΙΙΙ Μεραρχία Πελ/νήσου Σ.Δ., Ι Ἐπιτελικόν Γραφεῖον, 04.12.1943,
Πρός τό Φρουραρχεῖον Μαζέϊκων, Ἀριθ. Πρωτ. 11784

Εἰς ἀπάντησιν τῶν ὑπό τῶν Γερμανῶν εκτελεσθέντων ἀθώων πολιτῶν (σ.σ.ἐδῶ ὑπονοεῖται ἡ ἐκτέλεση τῶν 118 αμάχων πατριωτῶν στό Μονοδένδρι τήν 25η Νοεμβρίου 1943),
Ἐντελλόμεθα
Ὅπως ἐκ τοῦ στρατοπέδου αἰχμαλώτων [Μαζέϊκων] [δια]χωρίσητε ἅπαντας τούς Γερμανούς, [αξιωματικούς], ὑπαξιωματικούς καί στρατιῶτας, ἀπό τούς τοιούτους τῶν ἄλλων ἐθνικοτήτων καί ἐκτελέσητε αὐτούς.
Φροντίσατε ἵνα μή γίνη ἀντιληπτή ἡ ἐνέργειά σας αὕτη ἀφ᾽ ἑνός μέν ἐκ μέρους τῶν ὑπολοίπων κρατουμένων στρατιωτῶν, εἰς τούς ὁποίους πρέπει νά μείνει ἡ ἐντύπωσις ὅτι οἱ ὑπό ἐκτέλεσιν πρόκειται νά μεταφερθοῦν εἰς ἄλλο μέρος, όσο και εκ μέρους των πολιτών.
Ἀναφέρατε ἐκτέλεσιν παρούσης.
Ἀλέξανδρος (σ.σ. Κασσάνδρας)
Μίχος
Ἀχιλλέας (σ.σ. Δανιηλίδης)

Ἀκριβές Ἀντίγραφον
Τ.Δ. Πότης (σ.σ. Ματζουράνης)
(Ἡ διαταγή δημοσιεύθηκε πρώτη φορά τό 1975 καί δέν διαψεύθηκε ποτέ. Ἴδε: H.F. Meyer, ὅ.π., σελ. 351.)

Είτε αυτός ήταν ο λόγος, δηλαδή αντίποινα του ΚΚΕ για το Μονοδένδρι, ή επειδή οι κομμουνιστές είχαν πληροφορηθεί την κατωτέρω «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ» των Γερμανών, το ΚΚΕ απεφάσισε να δολοφονήσει τους αιχμαλώτους χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες!

Εν τω μεταξύ οι Γερμανοί αιχμάλωτοι είχαν μεταφερθεί από τα Μαζέικα στο χωριό Μάζι του Χελμού. Από εκεί, το απόγευμα της 7ης Δεκεμβρίου 1943, μια Διμοιρία του ΕΛΑΣ Αρκαδίας υπό τον Κώστα Σταυρόπουλο (καπετάν Καλαμάτα) από τη Μεσσηνία, τους πήρε δεμένους μέ σχοινιά καί σύρματα ἀνά δύο στούς ἀγκῶνες, και τους οδήγησε ἀνατολικά ἀπό τό Μάζι στις πλαγιές του Χελμού.

Ἐκτός ὀλίγων Γαλλόφωνων Ἀλσατῶν, ὅλοι οἱ Γερμανοί ἦταν ντυμένοι μέ κουρέλια καί στά πόδια τους ἀντί γιά ἀρβύλες εἶχαν δέσει πανιά. Φεύγοντας ἀπό τό Μάζι, οἱ Ἀλσατοί ἦταν οἱ μόνοι ἐλεύθεροι, ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἦταν δεμένοι ἀνά δύο στά χέρια καί πολλοί καί στά πόδια. Ἡ ὁμάδα τῶν Ἀλσατῶν προχωροῦσαν τελευταῖοι. Αὐτά, σύμφωνα μέ τόν ἐπιζήσαντα Ἀλσατό Walter, ὁ ὁποῖος ἐπίσης βεβαιώνει τήν συμμετοχή τουλάχιστον ἑνός μή Ἕλληνα, Ρώσου ή Τουρκομάνου, στούς ἐκτελεστές τοῦ «Καλαμάτα».

Μετά ἀπό πορεία 2-3 ὡρῶν καί ἐνῶ εἶχε ἀρχίσει νά σκοτεινιάζει, εἶχαν φθάσει στήν τοποθεσία Μαγέρου, στήν πλαγιά τοῦ Χελμοῦ. Ἐκεῖ ὑπῆρχε ἕνα μικρό πλάτωμα, ἐπάνω ἀπό ἕνα γκρεμό βάθους γύρω στά 80-100 μέτρα. Καθώς ἔφθαναν μία-μία οἱ ὁμάδες τῶν αἰχμαλώτων, ὅπως ἦταν δεμένοι, οἱ ἀντάρτες τούς ἔσπρωχναν καί τούς ἔριχναν στόν γκρεμό. Ὅταν ἀκούστηκαν κραυγές καί οἱ αἰχμάλωτοι ἄρχισαν νά ἀντιδροῦν, οἱ ἀντάρτες ἄνοιξαν πῦρ καί δολοφόνησαν τούς ὑπόλοιπους. Στή συνέχεια πέταξαν καί αὐτούς στόν γκρεμό, ὅπου καί παρέμειναν ὅλοι οι σοροί μέχρι πού τους ἀνέσυρε ὁ Γερμανικός στρατός.

Ένας ἀπό τούς φρουρούς τῶν αἰχμαλώτων στά Μαζέϊκα πού ἔλαβε μέρος στή δολοφονία, ονόματι Ἀσημακόπουλος, σε συνέντευξή του τό 1986, μίλησε καί γιά τόν τρόπο ἐκτέλεσης τῶν Γερμανῶν: «Ὁρισμένοι ἀπό τούς ἄνδρες ζοῦσαν ἀκόμη μετά τόν καταιγισμό τῶν πυροβολισμῶν», λέει. «Κάποιος ἀπ᾽ αὐτούς μᾶς παρακάλεσε νά τοῦ δώσουμε τή χαριστική βολή. Ἀλλά καθώς τά πυρομαχικά μας ἦταν ἰδιαίτερα πολύτιμα, τόν μαχαίρωσαν οἱ Ρῶσοι μέ τή βοήθεια τῶν ἀνταρτῶν». Ὁ Ἀσημακόπουλος ἐπίσης ἐπιβεβαίωσε ὅτι οἱ Ἀλσατοί δέν ἦταν δεμένοι ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι αἰχμάλωτοι.

Ἔτσι ἐξελίχθηκε τό ἔγκλημα τῆς ἐκτέλεσης τῶν Γερμανῶν αἰχμαλώτων στόν Χελμό ἀπό τόν «Καλαμάτα» καί τήν ὁμάδα του τῶν ἀνταρτῶν τοῦ ΕΛΑΣ.

Ὁ ἀναγνώστης καλεῖται τώρα νά διαβάσει καί τήν περιγραφή τοῦ ἰδίου γεγονότος ἀπό ἕναν θερμό ἀπολογητή τῆς Ἀριστερᾶς: «...τήν 8η Δεκεμβρίου 1943 στά Μαζέϊκα Καλαβρύτων εἶχε τεθεῖ (σ.σ. ἐννοεῖ τον «Καλαμάτα») ἐπικεφαλῆς τῶν 11, οἱ ὁποῖοι ἦταν ὑπεύθυνοι γιά τή φύλαξη τῶν 63 Γερμανῶν αἰχμαλώτων τῆς μάχης τῆς Κερπινῆς. Οἱ Γερμανοί δέθηκαν μέ τριχιές καί ὁδηγήθηκαν στό βράχο τοῦ Χελμοῦ, ὅπου θά γινόταν ἡ ἐκτέλεσή τους. Ἡ ὁμάδα ἄνοιξε πῦρ μέ τό ὁπλοπολυβόλο. Πέφτοντας οἱ πρῶτοι νεκροί συμπαρέσυραν καί τούς ὑπολοίπους στό γκρεμό. Οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ὁποίους, ἐπειδή εἶχαν πέσει ἐπάνω στά πτώματα τῶν φονευμένων, δέν ἔπαθαν ἀπολύτως τίποτε. Γρήγορα λύθηκαν καί ὅταν οἱ 11 συνειδητοποίησαν τό λάθος τους, κατέβηκαν στό βάθος τοῦ γκρεμοῦ νά τούς ἀποτελειώσουν. Τότε βρέθηκαν κυκλωμένοι ἀπό τούς ἐπιζήσαντες καί ἐκινδύνευαν νά ἀφοπλισθοῦν. Πρῶτος ἐλευθερώθηκε ὁ Καλαμάτας, πού ἀνέτρεψε τή δυσάρεστη τροπή τῆς κατάστασηςκαίἔδωσε τό σύνθημα τῶν ὁμαδικῶν ὁμοβροντιῶν κατά τῶν αἰχμα-λώτων...».
( «ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΤΑΥΡΟΙ ΣΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΜΩΡΙΑ», Γιάννης Λ. Λέφας, Ἀλφειός, Ἀθήνα 2007, σελ. 293.)

[Ὁ συγγραφέας τοῦ ὡς ἄνω κειμένου, πιστεύω ὅτι προσβάλλει βαρύτατα τούς ἀντάρτες τοῦ ΕΛΑΣ, ἀλλά ἀκόμη πιό βαριά τή νοημοσύνη τῶν ἀναγνωστῶν του].

Τουλάχιστον τρεῖς ἀπό τούς αἰχμαλώτους ἐπέζησαν τῆς ἐκτέλεσης. Ο ένας έπεσε επάνω σε αντάρτες του ΕΛΑΣ και τον δολοφόνησαν (λεπτομέρειες στο έργο μου «ΑΘΩΩΝ ΑΙΜΑ),

Οἱ δυό ἐξ αὐτῶν ἦταν πολύ τυχεροί. Παρότι βαριά τραυματισμένοι, βγῆκαν ἀπό τή χαράδρα καί περιπλανώμενοι στήν περιοχή, χωριστά ὁ καθένας, ἔπεσαν πάνω σέ Γερμανούς στρατιῶτες καί σώθηκαν. Ὁ ἕνας, ὁ Johan Donner Αὐστριακῆς καταγωγῆς, συνάντησε πολύ πρωΐ τήν 8η Δεκεμβρίου κοντά στό χωριό Πλανητέρου Γερμανούς στρατιῶτες οἱ ὁποῖοι μέ μοτοποδήλατα ἀκολουθοῦσαν τό δρομολόγιο τῶν αἰχμαλώτων.

Ο δεύτερος (γνωστός) διασωθεῖς, ὁ Ἀλσατός Roger Walter, ἔφθασε στό χωριό Μάζι τρικλίζοντας γύρω στίς 7 τό βράδυ της 8ης Δεκεμβρίου. Ήταν κι αυτός τυχερός, γιατί εκεί βρήκε Γερμανούς στρατιώτες και μαζί με αυτούς επέστρεψε στά Μαζέϊκα τήν ίδια νύχτα. Ἐκεῖ τόν περίμενε ὁ ἴδιος ὁ στρατηγός Von Le Souir καί ἄλλοι ἀξιωματικοί γιά νά πάρουν πληροφορίες γιά τήν ἐκτέλεση.

Οἱ τραγικές συνέπειες τῆς ἀνατριχιαστικῆς δολοφονίας τῶν Γερμανῶν αἰχμαλώτων στρατιωτῶν φαίνονται στή συνέχεια καί ἀποτυπώνουν ἀντικειμενικά τήν τεράστια ἠθική εὐθύνη τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ στήν τραγωδία τῶν Καλαβρύτων.

Γιατί, ὅταν ὁ Γερμανός λοχαγός Gnass ἀνέφερε στόν στρατηγό Le Souir, τό πρωϊνό τῆς 8ης Δεκεμβρίου, τήν ἐκτέλεση τῶν αἰχμαλώτων πού ὁ πρῶτος εἶχε πληροφορηθεῖ ἀπό τόν διασωθέντα Johan Donner, ὁ Γερμανός στρατηγός ἔγινε ἔξαλλος καί ἀμέσως τροποποίησε τήν προηγουμένη διαταγή του της 25ης Νοεμβρίου, σχετικά μέ τά ἀντίποινα.

Μέσω ἀσυρμάτου διετάχθησαν ὁ συνταγματάρχης Wolfinger καί οἱ λοχαγοί Gnass καί Kockert, επικεφαλής των 3 μονάδων της «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ», ὡς ἀκολούθως:
«Σέ ἀντίποινα γιά τήν θανάτωση τῶν 75 αἰχμαλώτων τοῦ λόχου Σόμπερ ἀπό τούς ἀντάρτες, διατάχθηκε η εκτέλεση του ανδρικού πληθυσμού και η πυρπόληση ὅλων των χωριών στήν περιοχή τῆς ἐπιχείρησης».

Έτσι, μεταξύ 8 και 15 Δεκεμβρίου θα καταστραφούν τα Καλάβρυτα, 3 Μονστήρια και 50 χωριά και οικισμοί, ολοκληρωτικά ή μερικώς θα καταστραφούν και 696 ΑΘΩΟΙ Έλληνες από 24 οικισμούς θα χάσουν τη ζωή τους, σύν το πλιάτσικο από οτιδήποτε μπορούσε να μεταφερθεί ζωντανό ή υλικό!

Και ο ΕΛΑΣ που ήταν;

{Η πλήρης αλληλουχία των γεγονότων, από την 18η Οκτωβρίου, που συνελήφθησαν οι Γερμανοί αιχμάλωτοι, μέχρι την 13η Δεκεμβρίου που έγινε η Τραγωδία των Καλαβρύτων, καλύπτεται λεπτομερώς στο έργο μου «ΑΘΩΩΝ ΑΙΜΑ, «Ελεύθερος Μωριάς» 1943-44», Τόμος Α΄, σελίς 231 – 286}.