Αντώνης ΝικολήςΝομίζω ότι η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί επιλογή αυτοσυντήρησης όχι μόνο για το συντηρητικό κόμμα.
Έχει αναλυθεί από πολλούς το ότι η πολιτική τάξη, σχεδόν στο σύνολό της, από ανικανότητα ή ιδεοληπτικές εμμονές στην καλύτερη περίπτωση, από μικροπολιτική ιδιοτέλεια το συχνότερο, αλλά και μαζί της μια σεβαστή μερίδα της κοινωνίας που εύλογα υπερασπίζεται κεκτημένα προνόμια, εννοούν να αντιμετωπίζουν με το λάθος τρόπο τα σημερινά συσσωρευμένα προβλήματα. Μακάρι να ήταν γιατί έστω -κατά τη γνωστή φράση του προέδρου των ΗΠΑ- βρίσκονται στη λάθος πλευρά της Ιστορίας.
Αλλά το να γίνεσαι η πολιτική έκφραση της αδράνειας ενός αντιπαραγωγικού, παρασιτικού κράτους και των στρεβλώσεων που η μακρόχρονη παράταση της ζωής του παρήγαγε, και μάλιστα καλυμμένος με το θολό ιδεολογικό μανδύα του εθνικολαϊκισμού, αυτό σίγουρα δεν είναι καμιά πλευρά της Ιστορίας. Είναι φοβική άρνηση ν’ αντιληφθείς τους καιρούς σου, αδυναμία να σχεδιάσεις μεταρρυθμίσεις, σε τελική ανάλυση να επιλύσεις τα προβλήματά σου με εργαλείο τον ορθό λόγο, τη λογική.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως δείχνει η ίσαμε τώρα πολιτεία του, είναι ο πλέον αρμόδιος να δώσει στη Νέα Δημοκρατία το βηματισμό ενός σύγχρονου φιλελεύθερου συντηρητικού κόμματος, να συμπαρασύρει ως αξιωματική αντιπολίτευση και την υπόλοιπη πολιτική ζωή, προφανώς και την κοινωνία, προς τα τωρινά αιτήματα και τις κατακτήσεις. Άλλωστε η σχέση είναι διαλεκτική, και παρά τα πρόσκαιρα επιφαινόμενα και τις επιπόλαιες κατά την κρίση μου αναλύσεις τους, η δυναμική του κινήματος «Μένουμε Ευρώπη» παραμένει αναιτιολόγητα υποβαθμισμένη και αναξιοποίητη.
Διαβάστε περισσότερα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου