Πόθος διακαής και καθολικό αίτημα των απανταχού Κώων ήταν και εξακολουθεί να είναι η ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΝΕΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ σε μια άλλη τοποθεσία εκτός της πόλεως, που θα είναι αντάξιο της ιστορίας του τόπου και θα πληροί τις προϋποθέσεις και τις ανάγκες της σημερινής Κω. Κατά καιρούς σε αλλεπάλληλες δημοσιεύσεις μου με εκτενή σχόλια, αλλά και ΚΩΑΚΑ τόμος Στ΄ με το πόνημά μου ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΩ επισημάνθηκε η ανάγκη και οι λόγοι για ένα ΝΕΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.
Ωστόσο τώρα που οι τόνοι έχουν καταλαγιάσει από τις πολιτικές διαμάχες και οι υπερασπιστές των δημοκρατικών θεσμών της εποχής εκείνης που ήθελαν την Κω προπύργιο της Δημοκρατίας, οι περισσότεροι είναι στον άλλο κόσμο, με όλο τα σεβασμό στη μνήμη τους-ο αποθανών δεδικαιόται-δεν θα ήταν άσκοπο να φέρομε και πάλι στην επικαιρότητα το Νέο ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ που τώρα πια φαίνεται όνειρο θερινής νυχτός...Όμως ας μη ξεχνάμε πάντα ότι η ζωή των νεκρών συνεχίζεται στην μνήμη των ζωντανών...
ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
Η ΠΡΩΤΗ. Τον Νοέμβριο του 1965 με ομόφωνη απόφαση του Διοκ. Σ/λίου του Νοσοκομείου Πρόεδρος ο αείμνηστος Εμμ. Χατζηπέτρος έγινε δεκτή η πρόταση του ΣΤΑΜΑΤΗ ΜΑΝΟΥΣΗ. Υπουργού Υγείας για ανέγερση ΝΕΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ 75 κλινών στη θέση Φυτώριου (σήμερα 2ο Λύκειο) για το οποίο υπήρχαν οι πιστώσεις και έτοιμη προμελέτη. Παράλληλα στην ίδια απόφαση το Συμβουλίου ζητούσε από τον Υπουργό πιστώσεις για την ΚΤΙΡΙΑΚΗ ΕΠΕΚΤΑΣΗ στο υπάρχον μαζί με σοβαρές διαρρυθμίσεις.
Εξουσιοδοτημένος κομιστής της απόφασης έτυχε να είμαι εγώ ως Γραμματέας του Σ/λίου. Όταν την διάβασε μέσα στην κλινική του στο Κολωνάκι ο Υπουργός απάντησε με εκείνο το μειλίχιο ύφος του: «Μα τι θέλει τέλος πάντων ο Μ α ν ό λ η ς (Χατζηπέτρος) «και τούτο ποιείν και το άλλο μή αφίεναι» δεν γίνεται.
Το ίδιο βράδυ με πήρε μαζί του στη συνεδρίαση της Βουλής.
Έτσι μαζί με τις τόσες άλλες των προκατόχων χάθηκε μια ακόμη ευκαιρία για ανέγερση ΝΕΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ στην Κω.
Ήταν τέτοιο το χάσμα μεταξύ Διοικήσεως του Νοσοκομείου και του Υπουργού, που η όποια μεσολάβηση έπεφτε στο κενό. Ερχόταν ο Υπουργός ο ίδιος, στο Νοσοκομείο και δεν εύρισκε κανένα. Κάθιζε μαζί μας και έπινε τον καφέ του, ήταν τόσο απλός, οικείος και προσηνής σε όλους μας.
Έτσι στο βωμό των πολιτικών διαφορών και αντιπαραθέσεων θυσιάστηκε το επίμονο αίτημα των Κώων για ΝΕΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.
Όμως σε ότι αφορά στο Νοσοκομείο που είμεθα εις θέση να γνωρίζουμε, η προσφορά του εκλεκτού τέκνου της Κω του Σταμάτη Μανούση ως Υπουργού, ήταν ιδιαίτερα σημαντική.
Στον Σταμάτη Μανούση οφείλομε τον νέο Οργανισμό δημιουργίας θέσεων Μαιευτικής Ακτινολόγου, Μικροβιολόγου, Διοι. Δ/ντου, και θέσεων προσωπικού όλων των κλάδων. Το επόμενο Βήμα του ήταν ο Οργανισμός 75 κλινών και βέβαια το ΝΕΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, αλλά τα σταμάτησε η δικτατορία.
Όσον αφορά την αποτίμηση του συνολικού έργου στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κω, αυτό ανήκει στην κρίση όλων μας και η πολιτεία του καθενός λίγο πολύ είναι γνωστή στον τόπο μας. Κατά τα άλλα επαφίεται στην κρίση του ιστορικού του μέλλοντος που με το δικό του κριτήριο θα επουλώσει τις ουλές από τις πληγές της εποχής εκείνης αν υπάρχουν...
Ωστόσο η Κως έχασε την ευκαιρία τότε για ένα ΝΕΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου