#28ηΟκτωβρίου, #Μεταξάς
Πλησιάζει η 28η Οκτωβρίου και πρέπει να μπαίνουμε σιγά-σιγά στο κλίμα. Η αριστερά της εποχής εκείνης (ΚΚΕ), κατηγορούσε τον Μεταξά ως “αγγλόδουλο”, που “προκάλεσε τον πόλεμο, γιατί διατάχθηκε από τους Άγγλους ιμπεριαλιστές”. Ας δούμε πώς απαντούν επ’ αυτού τα ιστορικά στοιχεία...
Οι πρώτοι που έπρεπε να ξέρουν αν ο Μεταξάς ήταν “αγγλόδουλος”, ήταν οι Βρετανοί διπλωμάτες στην Ελλάδα. Ας δούμε ποια ήταν η στάση του Βρετανού πρεσβευτή Ουότερλόου:
«Ο Βρετανός πρεσβευτής έκανε πολλές προσπάθειες, εμπλέκοντας και τον Γεώργιο, να πείσει το Φόρεϊν Όφις να λάβει δραστικά μέτρα κατά του Μεταξά και των “φασιστικών μεθόδων του”. Η παρέμβαση αυτή έλαβε επικίνδυνες διαστάσεις όταν πληροφόρησε τους Τούρκους ότι το καθεστώς του Μεταξά επρόκειτο να ανατραπεί σύντομα»
(Πηγή: Μ. Πετράκη, “Βρετανική πολιτική και προπαγάνδα στον ελληνοϊταλικό πόλεμο”.
Επακολούθησε σοβαρή διπλωματική κρίση και οι Βρετανοί, φοβούμενοι ότι μπορεί να χάσουν την Ελλάδα για πάντα, υποχρεώθηκαν τον Ιούνιο του 1939 να αντικαταστήσουν τον Ουοτερλόου με τον Πάλαιρετ. Ωστόσο, οι Βρετανοί διπλωμάτες συνέχισαν την πολεμική κατά του Μεταξά.
Όπως ο Γενικός Πρόξενος της Βρετανίας στην Θεσσαλονίκη, Χόουλ, που σε έκθεσή του προς το Λονδίνο, στις 21/12/1939, χαρακτήριζε τον Μεταξά “γερμανόφιλο”:
«Τον Φεβρουάριο, σε έκθεσή μου, ανέφερα τις ελπίδες ότι η Αυτού Μεγαλειότης θα απέλυε τον πρωθυπουργόν του. Δύναται να υποστηριχθεί ότι εν πάση περιπτώσει, το καθεστώς δεν είναι φιλικό προς την Μεγάλη Βρετανία. Ενδείξεις των αισθημάτων του καθεστώτος έχουν πολλαπλασιασθή εφέτος: η διάλυση των Προσκόπων με τις βρετανικές παραδόσεις των, η φίμωση του κοινού στους κινηματογράφους για να αποτραπεί η εκδήλωση αντιγερμανικών αισθημάτων, η επιβολή μιας δήθεν ουδετερότητος επί του τύπου, η οποία ερμηνεύεται με επανειλημμένα τηλεφωνήματα προς την κατεύθυνση της προβολής γερμανικού υλικού, η επιμονή να μην διανέμωμεν εμείς μετεγγραφές των ραδιοφωνικών ειδήσεων εν συνδυασμώ προς την συγκατάνευση προς τις χονδροειδεστέρες μορφές γερμανικής προπαγάνδας, ο διορισμός ή η διατήρηση γερμανοφίλων υπαλλήλων σε κάθε υπηρεσία της διοικήσεως...»
(Πηγή: «Τα μυστικά αρχεία του Φόρεϊν Όφφις»).
Αλλά και ο Πάλαιρετ χαρακτήριζε τον Μεταξά “γερμανόφιλο”, σε έκθεσή του, στις 9/1/1940:
«Συλλήψεις δυσαρεστημένων συνεχίστηκαν σ’ όλο το έτος.Τα μέτρα αυτά, εκτελούμενα από μια μυστική αστυνομία συγκροτημένη κατά το πρότυπο της Γκεστάπο και ασφαλώς υπό γερμανική επιρροή, φυσικά ενεθάρρυναν την πεποίθηση ότι ο στρατηγός Μεταξάς ήταν, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του, αντι-Άγγλος και γερμανόφιλος»
Όμως, στην ίδια έκθεση παρατηρεί με εμφανή ικανοποίηση ότι μετά την ιταλική εισβολή στην Αλβανία:
«Η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει σθεναρά οποιαδήποτε ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδος»
(Πηγή: ό.π.).
Στις 19/2/1940, ο Βρετανός στρατιωτικός ακόλουθος στην Αθήνα, αντισυνταγματάρχης Μπλαντ, ζητά από το Λονδίνο να μεθοδεύσει την ανατροπή του Μεταξά, απ' τον Βασιλιά:
«Μια μεταβολή του καθεστώτος θα ηδύνατο να λάβει χώρα κατά δύο τρόπους: να διευρυνθεί το παρόν καθεστώς, ώστε να καταστεί δυνατή μια περισσότερο αντιπροσωπευτική κυβέρνηση. Εγώ δεν νομίζω τούτο δυνατόν, εφ’ όσον ο στρατηγός Μεταξάς θα ήταν απρόθυμος να εγκαταλείψει την εξουσία ή να χαλαρώσει το εθνικοσοσιαλιστικό πρόγραμμά του. Ίσως, η Αυτού Μεγαλειότης θα μπορούσε να χειριστεί τα πράγματα με μίαν προσωπική και πατριωτική έκκληση»
(πηγή: ό.π.).
Μια μέρα αργότερα (στις 20/2/1940), σε νέα έκθεσή του, ο Πάλαιρετ καταλήγει στο τελικό συμπέρασμα ότι ο Μεταξάς δεν είναι ούτε αγγλόφιλος, ούτε γερμανόφιλος, αλλά ότι ακολουθεί πολιτική υπέρ των ελληνικών εθνικών συμφερόντων:
«Εγώ ο ίδιος δεν πιστεύω ότι ο στρατηγός Μεταξάς θα ήταν διατεθειμένος να δεχθεί οποιαδήποτε συμβουλή κι από την πλέον φιλική ακόμη κυβέρνηση, ως προς τον χειρισμό των υποθέσεων της χώρας του»
(Πηγή: ό.π.).
Αυτή ήταν και η αλήθεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου