Παρά το γεγονός ότι η αριστερά ήταν απούσα από τον πόλεμο του 1940, κι είχε ταχθεί εναντίον του (λόγω του Συμφώνου Ρίμπεντροπ - Μολότωφ), καλώντας τους Έλληνες στρατιώτες ν’ αρνηθούν να πολεμήσουν και να... “συναδελφωθούν” με τους Ιταλούς επιδρομείς, μετά το 1974 έχει επιβάλλει τους μύθους της. Πρώτος μύθος, ότι το ΟΧΙ δεν το είπε ο Μεταξάς, αλλά ο... ελληνικός λαός! Και δεύτερος, ότι ο πόλεμος εκ μέρους της Ελλάδος ήταν “αντιφασιστικός”!
Ο πρώτος μύθος δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική και δεν θα καθόμαστε τώρα να εξηγούμε τα αυτονόητα! Το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς και εν συνεχεία το είπε και ο ελληνικός λαός, με την γενναία στάση του. Ή αν θέλετε, το ΟΧΙ το είπε ο ελληνικός λαός, δια στόματος του Ιωάννη Μεταξά!
Εις ότι αφορά τώρα τον δεύτερο μύθο...
Εάν ρωτήσετε τους αριστερούς “τι ήταν το καθεστώς του Μεταξά;”, σίγουρα θα πάρετε την απάντηση πως ήταν “φασιστικό”. Αν, εν συνεχεία, τους ρωτήσετε ξανά “πως γίνεται ένα κράτος που έχει φασιστικό καθεστώς να κάνει αντιφασιστικό πόλεμο εναντίον ενός άλλου κράτους που έχει ομοίως φασιστικό καθεστώς;”, κι ότι “με την ίδια λογική κι οι Ιταλοί θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι έκαναν αντιφασιστικό πόλεμο, κατά του ελληνικού φασισμού”, σίγουρα θα πάρετε την απάντηση: “είσαι φασίστας” και θα τελειώσει εκεί η συζήτηση! Διότι, ως γνωστόν, οι σύντροφοι δεν κάνουν διάλογο με “φασίστες”. Δηλαδή, με όσους δεν συμφωνούν απόλυτα μαζί τους
Παρεμπιπτόντως, ακόμα και ο “πατερούλης” τους, ο Στάλιν δεν χαρακτήρισε τον Β' Π.Π. “αντιφασιστικό”, αλλά “Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο”...
Το τραγελαφικό στην όλη υπόθεση, το οποίο αποκρύπτουν επιμελώς οι αριστεροί, ενώ το γνωρίζουν πολύ καλά, είναι ότι ο τότε ηγέτης τους, Ν. Ζαχαριάδης, είχε χαρακτηρίσει (στο τρίτο γράμμα του, στις 15/1/1941) τον πόλεμο της Ελλάδος “φασιστικό” και “κατακτητικό”:
“Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκανε φασιστικό κατακτητικό πόλεμο”
(Πηγή: “ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα, 1940-1945”)
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι αυτή την ιστορία με τον “αντιφασιστικό” πόλεμο την ξεκίνησαν τότε οι Βρετανοί, κι όχι οι αριστεροί. Οι οποίοι Βρετανοί, ήθελαν να δώσουν και μια ιδεολογική χροιά στον πόλεμο κατά των δυνάμεων του Άξονα, πως “οι δυτικές δημοκρατίες πολεμούν κατά του ναζισμού και του φασισμού”. Κάτι που ίσχυε, μέχρι την ώρα που μπήκε στον πόλεμο η Σοβιετική Ένωση.
Επί του θέματος αυτού, υπήρξε διχογνωμία μεταξύ των Βρετανών και του Μεταξά, ο οποίος εν τέλει απηγόρευσε την κυκλοφορία στην Ελλάδα βρετανικού “αντιφασιστικού” προπαγανδιστικού υλικού:
«Η SOE αντιμετωπίζει ένα μεγάλο πρόβλημα που δυσκολεύει την προώθηση του βρετανικού προπαγανδιστικού υλικού στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, την ώρα που οι Βρετανοί προπαγανδιστές επιχειρούσαν να περάσουν το μήνυμα ότι ο πόλεμος ήταν εναντίον του φασισμού και όχι μόνο των Ιταλών, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου προσπαθούσε να τονίσει ότι οι Έλληνες πολεμούν τους Ιταλούς, και όχι τον φασισμό. Είχαν μάλιστα εκδοθεί ειδικές οδηγίες, σύμφωνα με τις οποίες “οι αρμόδιοι της Υπηρεσίας Λογοκρισίας όφειλαν να είναι πολύ ευαίσθητοι με την χρήση της λέξης φασισμός”»
(Πηγή: Μαρίνα Πετράκη, “Βρετανική πολιτική και προπαγάνδα στον ελληνοϊταλικό πόλεμο”).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου