Θύματα στη Marfin: Οι πρωταγωνιστές μιας προβοκάτσιας

Της Ελένης Κριτσιδήμα.

5 Μαΐου 2010. 

Τρεις άνθρωποι κι ένα αγέννητο μωρό έχασαν τις ζωές τους.  

Βρέθηκαν νεκροί από ασφυξία, εξαιτίας της φωτιάς που προκλήθηκε από διαδηλωτές στο χώρο εργασίας τους. 

Θύματα μιας ωμής, μαζικής κι εσκεμμένης δολοφονίας.

Θύματα όμως και στο βωμό του αριστερού, ισοπεδωτικού λαϊκισμού.

Τα σώματα τους δολοφονήθηκαν εκείνη την ημέρα.

Οι ψυχές τους όμως συνεχίζουν να δολοφονούνται καθημερινά μέχρι σήμερα.

Ο θάνατος τους έγινε η αφορμή να στηθεί ένα σχέδιο προπαγάναδας.

Ο θάνατός τους έγινε αφορμή ειρωνείας προς κάθε τι και καθέναν που μισούν οι αριστεροί.

Ο γνωστός blogger Πιτσιρίκος είχε γράψει τότε « Παιδιά, αν διαβάζει κάποιος άνεργος η Marfin ψάχνει τρεις εργαζόμενους».

Λίγα χρόνια μετά, ο εξίσου χυδαίος Λαζόπουλος θέλοντας να κατηγορήσει την κυβέρνηση Σαμαρά είχε πει: Αφήνουν ελεύθερους αυτούς που έβαλαν φωτιά στη Marfin για να μπορούν να λένε πως το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μόλις πριν δύο χρόνια, ο αρθρογράφος της Αυγής Πέτρος Κατσάκος έγραψε πως η δολοφονία αποτέλεσε σημείο αναφοράς για όσους επιθυμούσαν διακαώς τον στιγματισμό της “πολιτικής του πεζοδρομίου”. Κατηγόρησε ευθέως όσους ζητούν ν’ αποδοθεί κάποτε δικαιοσύνη. Χαρακτήρισε τη φράση «Για τη Marfin δεν λέτε τίποτα» κατασκευασμένο κατηγορητήριο, που είναι η ώρα να επιστραφεί (σε ποιους και με ποιον τρόπο άραγε, αναρωτιέμαι).

Ο Επαμεινώνδας Τσακάλης, η Παρασκευή Ζούλια, η Αγγελική Παπαθανασοπούλου και το παιδί που έφερε στα σπλάχνα της… δεν είναι τα θύματα μόνο εκείνης της επίθεσης.

Είναι τα θύματα μιας διαρκούς επίθεσης απέναντι στους θεσμούς και όσους καταδικάζουν τη βία των δρόμων και της κουκούλας.

Όπως κάθε  νεκρό, έτσι κι αυτούς η συριζαριστερά (που πάει στους δρόμους χέρι χέρι με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ) φρόντισε να τους εκμεταλλευτεί.

Χρησιμοποιεί τη δολοφονία τους. Την επικαλείται για να χτυπήσει τους αντιπάλους της. 

Τη λοιδορεί για να μειώσει τη σημαντικότητά της και ν’ αθωώσει (στη συνείδηση των πολλών) τους υπαίτιους. Πατάει σ’ αυτήν και εφαρμόζει μια προπαγανδιστική πολιτική.

Ο Τσακάλης, η Ζούλια και η Παπαθανασοπούλου δεν ήταν  μαζί με τους αριστερούς παρακρατικούς στη διαδήλωση εκείνη την ημέρα. Είχαν επιλέξει να εργαστούν. Άρα ο θάνατος τους δε μπορεί να γίνει σύμβολο των αγώνων της.
Δε μπορεί να τους ηρωοποιήσει.  
Δε μπορεί να τους τοποθετήσει στο πάνθεο των μαρτύρων της.

Κι αφού δε μπορεί να τους εκμεταλλευτεί για να σηκώσει το λάβαρο…

Επιλέγει να τους δολοφονεί ξανά και ξανά μέσω της ρητορικής της για να καθαγιάσει τους αγώνες της. Κι αυτό που επιδιώκει, το έχει καταφέρει.

Οχτώ χρόνια μετά, οι περισσότεροι μιλούν για «τα γεγονότα στη Marfin” κι όχι για τη δολοφονία στη Marfin, όπως θα έπρεπε. Γράφουν για τους νεκρούς της Marfin κι όχι για τους νεκρούς στη Marfin, όπως είναι το σωστό (Πέθαναν μέσα στην τράπεζα. Δεν τους σκότωσε η τράπεζα). Αναφέρονται στη φωτιά που ξέσπασε και όχι στους λόγους που την προκάλεσαν.

Οι τέσσερις ζωές που χάθηκαν είναι θύματα της παραποίησης της ίδια της δολοφονίας τους με τη δική μας συνενοχή και ανοχή.

Πρωταγωνιστές μια καλά μελετημένης προβοκάτσιας.

Και θα συνεχίσουν να είναι όσο εμείς δεν αντιδρούμε σ’ αυτά που διαβάζουμε κι ακούμε, από τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ – προπύργια της ΠΦΑ κυβέρνησης.

https://meaculpa.gr/eleni-kritsidima/4299-thumata-sti-marfin-oi-protagonistes-mias-probokatsias