Γράφει ο Φίλιππος Ηλιάκης
Σήμερα συμπληρώνονται 17 χρόνια από τον τραγικό χαμό του σμηναγού κατά την εκτέλεση στο ακέραιο του καθήκοντος και των εντολών που είχε.
Στην ιστορία πάντα υπάρχει το ερώτημα για ένα τετελεσμένο γεγονός, γιατί έγινε όπως έγινε και ποια είναι η εξήγησή του. Το συγκεκριμένο είναι πολύ πρόσφατο γεγονός. Εκτός του Κώστα, όλοι οι πρωταγωνιστές (πολιτική, στρατιωτική ηγεσία και στελέχη με ενεργή ανάμειξη και ρόλο εκείνη την περίοδο), ευρίσκονται στη ζωή. Μπορούν εάν το θελήσουν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα: Πώς φτάσαμε σε αυτή την εθνική τραγωδία;
Δεν ήταν ένα τυχαίο περιστατικό, ήταν η καλά σχεδιασμένη ολοκλήρωση της ασυνήθιστα βίαιης έντασης στο Αιγαίο το αμέσως προηγούμενο χρονικό διάστημα από την τουρκική ηγεσία και η ώθησή της στο «κόκκινο» εκείνη την ημέρα. Τα μηνύματα από τις προκλήσεις και κυρίως τον τρόπο που τις εκτελούσαν εκείνη την περίοδο στο Αιγαίο ήταν σαφή και προφανώς γνωστά στους θεσμικά αρμόδιους. Όφειλαν να αντιδράσουν έγκαιρα εφόσον ήταν φανερό το τι επεδίωκε η τουρκική ηγεσία και το τι θα επακολουθούσε.
Η σιωπή αφήνει ανοικτό πεδίο σε μυθοπλάστες και επιτρέπει κάθε λογής παρερμηνείες (π.χ. ανταλλαγή πυραύλων, διεθνής εναέριος χώρος κ.λπ.), ενώ παράλληλα βοηθά αυτούς που -για ευνόητους λόγους- δεν θέλουν περαιτέρω συζήτηση για την μεθοδευμένη ένταση και γεγονότα αυτής της περιόδου από την Τουρκία.
Ο σμηναγός (Ι) Κώστας Ηλιάκης γεννήθηκε στα Χανιά στις 15 Αυγούστου 1970. Ήταν ο μικρότερος από τους 4 γιους του Γιάννη και της Ειρήνης Ηλιάκη. Σεμνός, χαμηλών τόνων και ψύχραιμος, κάτω από όλες τις συνθήκες, έχοντας από μικρός αγάπη για το αεροπλάνο, πετυχαίνει το 1989 την είσοδό του στη Σχολή Ικάρων, την οποία είχε μόνη επιλογή στο Μηχανογραφικό του.
Ορκίζεται ανθυποσμηναγός το καλοκαίρι του 1993 και τοποθετείται στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος για να ολοκληρωθεί η πτητική του εκπαίδευση με αεροσκάφη Τ2. Κατόπιν, τοποθετήθηκε στην 115 ΠΜ, 340 Mοίρα Βομβαρδισμού, την αγαπημένη του «Αλεπού», στα αεροσκάφη Α7 Corsair.
Σύμφωνα με τον υπηρεσιακό του φάκελο: Ήταν εκπαιδευτής πτήσεων στα F-16, εκπαιδευτής του Σχολείου Όπλων Τακτικής (ΣΟΤ), απόφοιτος του προγράμματος τακτικής ηγεσίας και λόγω της υψηλής εκπαίδευσης που είχε λάβει διακρινόταν σε όλα τα είδη αποστολών, ήταν ιδιαίτερα έμπειρος και χαρακτηριζόταν από επαγγελματισμό, τυπικότητα, μεθοδικότητα, υψηλή επιχειρησιακή κατάρτιση και ποτέ δεν υπέπεσε σε παράβαση κανονισμών ασφαλείας πτήσεων.
Αυτά, σε συνδυασμό με το ταλέντο και την ευσυνειδησία του, τον καθιστούν έναν από τους πιο ικανούς επαγγελματίες στον χώρο του και έτσι επιλέχθηκε -το 2002- να αποτελέσει μέρος του πυρήνα των ιπταμένων, οι οποίοι στάλθηκαν για εκπαίδευση στα νέα F-16 Block 52+ στις ΗΠΑ.
Ολοκληρώνει την εκπαίδευση και επιστρέφει στην Ελλάδα, στην 347 Μοίρα στην Αγχίαλο μέχρι να έλθουν τα νέα αεροπλάνα στην 115 ΠΜ. Μετά από 8 μήνες, τον Ιούνιο του 2003, παίρνει μετάθεση για την 340 Μοίρα, όπου αποκτά επιπλέον εμπειρία με τα νέα F-16 Block 52+ και συμμετέχει στον σχεδιασμό και εκτέλεση επιχειρήσεων τη νύχτα.
Αργότερα, τοποθετήθηκε στην αδελφή Μοίρα, την 343ΜΒ, από την οποία και ξεκίνησε στις 23/5/2006 τη διατεταγμένη αποστολή (σαν αρχηγός -leader No1- μαζί με άλλο έναν συνάδελφό του) την αναγνώριση του άγνωστου, χωρίς σχέδιο πτήσης σχηματισμού 3 αεροσκαφών στο FIR Αθηνών και στη συνέχεια, εάν υπήρχε αεροφωτογραφικό, να διαπιστώσει το είδος του εξοπλισμού του. Όντως, ήταν τουρκικό αεροφωτογραφικό RF4 συνοδευόμενο από 2 F-16, (με προφανή στόχο να φωτογραφήσει περιοχές BA της Κρήτης και να μεταδώσει σε πραγματικό χρόνο τις φωτογραφίες στη φρεγάτα F250 Muavenet, που έπλεε ανοικτά της). Ο σμηναγός Ηλιάκης, στο πλαίσιο της διαταγής για αναγνώριση του RF4 κινείτο σε ευθεία και οριζόντια πτήση χωρίς να παραβιάσει την απόσταση ασφαλείας των 1000 ποδών, όταν ο Τούρκος πιλότος του ενός F-16 της συνοδείας και αρχηγός του σχηματισμού, (εκτελώντας προφανώς τις δικές του εντολές να αποτρέψει την αναγνώριση), με χειρισμούς (όχι από απειρία ή αδεξιότητα εφόσον ήταν αρχηγός σχηματισμού με ειδική αποστολή και προφανώς κατάλληλος από τους ανωτέρους του γι’ αυτή), έπεσε πάνω στην καλύπτρα του αεροσκάφους του Κώστα σκοτώνοντάς τον ακαριαία, ενώ αυτός κατόρθωσε να εγκαταλείψει έγκαιρα και να σωθεί.
Το ό,τι επακολούθησε μετά τη διάσωσή του ανήκει στη μαύρη σελίδα εκείνης της ημέρας, παρότι τα γράμματά της ήταν χρυσά.
Ενώ πρώτοι έφτασαν στο πλοίο που τον περισυνέλεξε οι Έλληνες διασώστες με ελικόπτερο Super Puma, στη συνέχεια δόθηκε εντολή από την πολιτική ηγεσία να αποχωρήσουν για να παραλειφθεί από τουρκικό ελικόπτερο (που ενώ ήταν ανενόχλητο έπειτα από την προφορική έγκριση, αυτό συνοδευόταν από 2 οπλισμένα F-16 σε κλειστό σχηματισμό μάχης και χωρίς άδεια!).
Το ΥΠΕΘΑ, μετά τον σάλο και τις έντονες αντιδράσεις από παντού, επικαλέσθηκε ανθρωπιστικούς λόγους και νόμους που διέπουν την ελεύθερη ναυσιπλοΐα.
Διαβάστε περισσότερα:
https://www.haniotika-nea.gr/67739-sminagos-i-kwstas-iliakis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου