Η συνθήκη της Λωζάνης, την οποία ο Ερντογάν έχει κάνει κουρελόχαρτο με τις κατα καιρούς εισβολές στη Συρία και το Ιράκ, προέβλεπε επίσης καθεστώς αυτονομίας σε Ίμβρο και Τένεδο που δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Δεν προέβλεπε ομως πλήρη αποστρατιωτικοποίηση στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, αλλά εγκατάσταση στρατευμάτων “οχι πέραν του συνήθους” ενώ με τη συνθήκη του Μοντρέ, Λήμνος και Σαμοθράκη εξαιρέθηκαν ακόμα και αυτών των περιορισμών και απέκτησαν δικαίωμα πλήρους στρατιωτικοποίησης.
Με τη συνθήκη επίσης της Λωζάνης, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα ολα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που βρίσκονταν 3 μίλια εξω απ´τις τουρκικές ακτές, ξεκάθαρα, κατηγορηματικά, χωρίς αστερίσκους και χωρίς υποσημειώσεις.
Στη συνθήκη των Παρισίων με την οποία τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα απο την Ιταλία, η Τουρκία δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος, δεν δικαιούται συνεπώς να εγείρει θέματα στρατιωτικοποίησης, έχοντας μάλιστα απέναντι και τη Στρατιά του Αιγαίου με 130.000 στρατιώτες και δεκάδες αποβατικά σκάφη.
Τέλος, η σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας την οποία ναι μεν δεν υπέγραψαν οι Τούρκοι, δεσμεύονται ομως απο την εφαρμογή της εθιμικώ δικαίω, προβλέπει χωρικά ύδατα 12 μιλίων και πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας στα νησιά.
Το μόνο επίδικο ειναι άν η μοιρασιά ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας θα γινει με βάση την αρχή της μέσης γραμμής οπως ζητά η Ελλάδα, ή την αρχή της ευθυδικίας οπως ζητά η Τουρκία.
Η Τουρκία ως παράκτιο κράτος έχει ασφαλώς κι αυτή δικαιώματα και στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, αν ομως ισχυρίζονται οτι εχουν παραπάνω απ´αυτά που τους αναλογούν με βάση το διεθνές δίκαιο, ας συμφωνήσουν να πάμε στη Χάγη και να βρεθεί μιά δίκαιη και έντιμη λύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου