Σήμερα, θ’ ανοίξουμε μια από τις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας (Ποινικού Μητρώου!) της αριστεράς, που περιγράφει την σφαγή χιλιάδων αμάχων από την Κορινθία, την Αργολίδα και την Αρκαδία, στον Φενεό Κορινθίας και την ρίψη των πτωμάτων σ’ ένα βάραθρο, την “Τρύπα του Φενεού”! Η μαζική σφαγή έγινε στα πλαίσια της εντολής του τότε γ.γ. του ΚΚΕ, Γ. Σιάντου, για “εκκαθάριση των μετόπισθεν”!
Είναι γεγονός, ότι η πιο προβληματική περιοχή για τον ΕΛΑΣ, ήταν η Πελοπόννησος. Αναφέρει σχετικά ο Δ. Χαριτόπουλος: «Ο μεγάλος λειμώνας των Ταγμάτων είναι η Πελοπόννησος. Εδώ η κατάσταση είναι ιδιάζουσα. Ο ΕΛΑΣ αγωνίζεται να υπάρξει στις πλέον αντίξοες συνθήκες. Η πιο σοβαρή ανάσχεση για ένοπλο αγώνα είναι ο βαθύτατος συντηρητισμός των κατοίκων. Εδώ είναι “ο Μοριάς του Κώτσου”, η περιοχή με το μεγαλύτερο ποσοστό βασιλοφρόνων σε όλη την Ελλάδα».
Όλα άρχισαν στις 10 Μαρτίου 1943, όταν ο ΕΛΑΣ κατέλαβε την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού, κι αφού σφαγίασε τους μοναχούς, εκτός από δύο, την μετέτρεψε σε φυλακή αντιφρονούντων. Μέχρι τον Απρίλιο του 1944, οι φυλακίσεις και οι εκτελέσεις “αντιδραστικών”, δεν ήταν λίγες, αλλά δεν ήταν και μαζικές. Ωστόσο, τον Απρίλιο δόθηκε γραμμή για αύξηση των εκτελέσεων αντιφρονούντων, προκειμένου να τρομοκρατηθούν οι υπόλοιποι και να προσχωρήσουν στις τάξεις του ΕΛΑΣ, για να σωθούν!
Έτσι, άρχισαν μαζικές εκτελέσεις στις δυσπρόσιτες περιοχές γύρω από την Μονή. Στις αρχές Μαΐου, ο Σιάντος έστειλε στην Πελοπόννησο τον Άρη Βελουχιώτη, συμβουλεύοντάς τον κατάλληλα: «Αφού ο Μοριάς δεν πρόκειται ποτέ να γίνει δικός μας, να στρώσεις τους δρόμους με κορμιά»!
Με την κάθοδο του Βελουχιώτη, εντατικοποιήθηκε η καταστολή, αλλά για να είμαστε δίκαιοι, δεν προκύπτει προσωπική συμμετοχή του Βελουχιώτη και των ανδρών του στις φοβερές σφαγές που ακολούθησαν.
Τον Ιούλιο του 1944, ενώ οι Γερμανοί ξεκινούσαν εκκαθαριστική επιχείρηση στα ορεινά της Πελοποννήσου, έγιναν μαζικές συλλήψεις στην ευρύτερη περιοχή, από τον ΕΛΑΣ. Επιπλέον, άτομα που κρατούνταν σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης του ΕΛΑΣ, στους γύρω νομούς, μεταφέρθηκαν στον Φενεό για εξόντωση, καθώς κοντά στην Μονή είχε βρεθεί ένα βάραθρο, στο οποίο μπορούσαν να εξαφανίσουν τα πτώματα! Οι μαζικές δολοφονίες των αμάχων, έγιναν από τις 12 ως τις 18 Ιουλίου 1944.
Κάθε βράδυ, οι Ελασίτες μετέφεραν ομάδες κρατουμένων κοντά στο βάραθρο. Σε κοντινή απόσταση σταματούσαν και τους μετέφεραν ανά δύο δεμένους πισθάγκωνα στο στόμιό του βαράθρου, λέγοντάς τους ότι πηγαίνουν για ανάκριση. Εκεί, οι δήμιοι τους έσφαζαν με μαχαίρια και τους πετούσαν στο βάραθρο!
Οι δολοφόνοι, αφού ολοκλήρωσαν το μαζικό έγκλημα, εγκατέλειψαν την Μονή και κρύφτηκαν σε πιο ορεινά σημεία, που ήταν δύσκολο να φτάσουν οι Γερμανοί. Τον Ιούνιο του 1945, το ελληνικό κράτος προχώρησε στην ανάσυρση όσων πτωμάτων ήταν δυνατόν να ανασυρθούν. Ειδική ομάδα, ανέσυρε 440 πτώματα, ενώ το ίδιο καλοκαίρι, ειδικά συνεργεία του βρετανικού στρατού, ανέσυραν περίπου χίλια πτώματα!
Πολλά χρόνια αργότερα, το 1991, δύο σπηλαιολόγοι της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, κατάφεραν να ανασύρουν σκελετούς 150 νεκρών! Ο συνολικός αριθμός των δολοφονηθέντων, είναι άγνωστος. Ο αριθμός 7.000, που δόθηκε τότε, κρίνεται υπερβολικός. Σύμφωνα με αντικειμενικούς υπολογισμούς, ο αριθμός 3.000 ανταποκρίνεται περισσότερο στην αλήθεια!
Να τονίσω εδώ, ότι κανένας από τους σφαγιασθέντες δεν ήταν “ταγματασφαλίτης” κ.τ.λ., αλλά επρόκειτο για απροστάτευτους πολίτες που είχαν μπει στην “μαύρη λίστα” του ΚΚΕ, ως “αντιδραστικοί”. Μάλιστα, η αποκάλυψη της μεγάλης σφαγής, οδήγησε πολλούς που μέχρι τότε είχαν επιφυλάξεις, να καταταγούν στα Τάγματα Ασφαλείας!
Σε ανάμνηση της σφαγής των χιλιάδων αμάχων, χτίστηκε εκεί κοντά ένα εκκλησάκι, εντός του οποίου έχουν αναρτηθεί μαρμάρινες πλάκες με τα ονόματα όσων νεκρών αναγνωρίστηκαν από τους οικείους τους.
Τα σχόλια δικά σας!
Πηγές:
Ιωάννης Κ. Μπουγάς, «Αθώων Αίμα».
Διονύσης Χαριτόπουλος, «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου