Η ιδέα του κλασικού φιλελευθερισμού

Κωστας Τζίμας

Επειδή το τσογλάνι, (με την έννοια του όρου όπως την έχει θέσει ο Πάγκαλος) όποτε στριμώχνεται από τις κακές του επιλογές, τα βάζει με τον νεοφιλελευθερισμό, χωρίς να ξέρει τι ακριβώς είναι αυτό, όπως δεν ήξερε πως ήταν εντός της γαλλικής επικράτειας όταν έτρωγε το πρωινό του στο Στρασβούργο, θα προσπαθήσω να του εξηγήσω με λίγα λόγια αν και είμαι σίγουρος πως και αυτός και οι συν αυτώ, είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως. 
Η ιδέα του κλασικού φιλελευθερισμού γεννήθηκε κατά τον 17ο αιώνα κόντρα στην απολυταρχία και την φεουδαρχία. Οραματίστηκε το κράτος πρόνοια όταν η πλειονότητα του λαού δούλευε κάτω από ανεπαίσχυντες συνθήκες, όταν η παιδική εργασία πουλιούνταν από τους γονείς στους γαιοκτήμονες για λίγα ψιλά, σε τρόπο ώστε να ζήσουν τα υπόλοιπα παιδιά. Όταν ο γαιοκτήμονας απαιτούσε να κοιμάται αυτός την πρώτη νύχτα του γάμου με την γυναίκα όσων εκ των εργατών του παντρεύονταν. Όταν κληρονομικά και πολιτικά δικαιώματα είχαν μόνον οι ευγενείς.
Έτσι, εντάχθηκαν σ’ αυτό το κίνημα αργότερα, οι γίγαντες του πνεύματος όπως ο Μοντεσκέ, ο Βολταίρος, ο Γκαίτε, ο Άνταμ Σμιθ, ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ και πολλοί άλλοι, ώσπου πέτυχαν να απελευθερώσουν τους ανθρώπους από την καταπίεση.
Πέτυχαν το ελεύθερο εμπόριο και άρχισε να χορταίνει ο κόσμος ψωμί. Πέτυχαν τα πολιτικά δικαιώματα, την θρησκευτική ελευθερία, την ελευθερία του τύπου και την διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών. Πέτυχαν την παραγωγή πλούτου, την ώρα που η αριστερά μόνο χαφιέδες ήξερε να παράγει, δηλαδή ότι ακριβώς κάνει ο άθλιος Βερναρδάκης τώρα.. (Είμαι σε θέση να σας διαβεβαιώσω πως σε κάθε επιχείρηση του υπαρκτού σοσιαλισμού, το 50% των «εργαζομένων» ήταν χαφιέδες των μυστικών υπηρεσιών, αλλά κανένας δεν ήξερε ποιοι ακριβώς ήταν αυτοί και από ποιον να φυλαχτεί!!!.)
Όσο για τον νεοφιλελευθερισμό;
Αυτός γεννήθηκε σαν ιδέα το 1938-48 όταν κάποιοι οραματιστές όπως οι νομπελίστες Μίλτον Φρίντμαν, Τζωρτζ Στίγκλερ, Φριντριχ Χάγιεκ και πολλοί άλλοι εξ ίσου αξιόλογοι φιλόσοφοι και οικονομολόγοι, ένιωσαν φρίκη μπροστά στον εθνικοσοσιαλιστικό καπιταλισμό του Χίτλερ, τον φασιστικό καπιταλισμό του Μουσολίνι και την απάνθρωπη κολεκτιβοποίηση του Στάλιν. Επίσης είχαν κάνει την διαπίστωση πως ο κλασικός φιλελευθερισμός δεν είχε σχεδιαστεί στην εντέλεια και επιδέχονταν κάποιες διορθώσεις όπως, σε θέματα που είχαν να κάνουν με τον άκρατο καπιταλισμό, τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τα ολιγοπώλια, δηλαδή, όλα εκείνα να που στην ουσία οδήγησαν στο κραχ του 1929.
Δηλαδή, εκείνο που θέλω να πω στο γίδι, είναι πως ο νέο-φιλελευθερισμός ήρθε για να «σπρώξει» τον κλασικό φιλελευθερισμό λίγο προς τα αριστερά.