Βγαίνει σήμερα η Λιάνα Κανέλλη στον Αυτιά και πετάει τη φράση ότι η Ελλάδα είναι "ένα κράτος δωσιλόγων".
Η αρχική μου αντίδραση θα ήταν, εάν ενεργούσα με το θυμικό, να θυμηθώ όλο το Ορθόδοξο και Καθολικό Εορτολόγιο καθώς και εκφράσεις που φυλούσα μόνο για τα εργοτάξια και τα γιαπιά, αλλά όπως γνωρίζετε όλοι, είμαι μια μπσυχούλα, ένα ευγενικό αγόρι με μελαγχολικό βλέμμα και εντέχνως ανάκατα μαλλιά, που κακιά κουβέντα δεν βγάζει ο στόμας του, οπότε θα χαιρόμουν αν απλά μου απαντούσε σε 2-3 σημεία:
Α. Η εποχή των δωσιλόγων, δηλαδή αυτών που κάρφωναν συμπατριώτες τους στους Γερμανούς κατακτητές ως αντιστασιακούς, αλλά και αυτών που επίσης κάρφωναν στον ΟΠΛΑ ανθρώπους ως "φασίστες", έχει περάσει ανεπιστρεπτί από το 1948. Άνθρωποι που τότε ήταν ας πούμε 20 χρονών, τώρα διανύουν το 95ο έτος της ηλικίας τους, αν ακόμα ζουν. Οπότε κυρία Κανέλλη μου, για ποιους δωσίλογους μας μιλάς με τόση άνεση;
Β. Ως μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ποιος διάολο σε νομιμοποιεί να μιλάς κατ' αυτό τον τρόπο για τους πολίτες και τη χώρα που εκπροσωπείς; Αν αυτό δεν είναι παράπτωμα ελέγξιμο από τον Πρόεδρο της Βουλής, τι είναι;
Γ. Μήπως δωσιλογισμό αποκαλείς την τακτική να ανελίσσεσαι και να γίνεσαι γνωστή στο Κοινό, με τα κολλητηλίκια σου με τους πάλαι ποτέ ισχυρούς της ΝΔ και μετά να μεταπηδάς στο ΚΚΕ; Γιατί ξέρεις, σε αντίθεση με κάποια 20χρονα Κνιτάκια, εγώ δεν γεννήθηκα το 2002.
Δ. Εάν δωσιλογισμός είναι για έναν πολιτικό να υπακούει στα κελεύσματα μιας ξένης δύναμης και να ενεργεί σύμφωνα με τα συμφέροντά της, ακόμα και εναντίον της Πατρίδας του, πες μου, υπάρχουν περισσότερο δωσίλογοι από όλους εσάς, τα μέλη του ΚΚΕ;
Αν μπορείς να μου τα απαντήσεις, θα σε κεράσω μπισκοτολούκουμο, για μετά το τσιγάρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου