H προσπάθεια συμβιβασμού της Ρωσίας, και η απεξάρτηση της Ευρώπης από το Ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, δεν είναι μια νέα Στρατηγική . «Αγγίξτε τα κοιτάσματα της Κασπίας δίνοντας όσο το δυνατόν λιγότερη δύναμη στη Ρωσία στο βορρά και το Ιράν στο νότο.»
Όταν ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής του ΝΑΤΟ Αλέξαντερ Χάιγκ, επισκέφθηκε το Τουρκμενιστάν το 1992, αμέσως μετά την ανεξαρτητοποίηση του από την Σοβιετική Ένωση, εγκαινίασε την παραπάνω Στρατηγική με τις ευλογίες του Κίσινγκερ.
Αλλά και η διαφοροποίηση των πηγών δεν είναι μια καινούρια Τακτική. Ο σημερινός ειδικός σύμβουλος για θέματα ενέργειας του Προέδρου των ΗΠΑ, Άμος Χοστάιν, το 2016 ως ειδικός απεσταλμένος του State Department για την Ενέργεια, με αφορμή τον TAP τόνιζε, «περισσότερα σχέδια τα οποία απλώς φέρνουν το ίδιο αέριο από τις ίδιες πηγές στους ίδιους καταναλωτές, απλώς μέσω νέων αγωγών, δεν συμβάλλουν στην ενεργειακή ασφάλεια…Για κάθε νέο επενδυτικό σχέδιο, είναι σημαντικό να εξετάζεται κατά πόσο αυτό είναι πολιτικό σχέδιο ή βασισμένο σε οικονομικά δεδομένα»
Τα παραπάνω αφορούσαν άμεσα την Τουρκία αφού η ίδια λόγω της γεωγραφικής της θέσης, ήταν η «λωρίδα» γης από όπου θα περνούσε όλο το αέριο της Ευρασίας και Κασπίας για τους ίδιους καταναλωτές, της Ευρώπης.
Όμως τα σχεδία της Άγκυρας – από το 2005 – να αναδειχθεί ως κόμβος των ενεργειακών πηγών μεταξύ των ευρωπαίων καταναλωτών στη Δύση και των προμηθευτών πετρελαίου και φυσικού αερίου της Μέσης Ανατολής, της Κασπίας-Ευρασίας, του Ρωσικού φυσικού αερίου, και τέλος, να γίνει ο κυριότερος προμηθευτής των Βαλκανίων και της Ευρώπης με LNG, δεν επιτευχθήκαν, είτε λόγω των Αμερικανικών σχεδιασμών που καρποφόρησαν, είτε άλλων που απέτυχαν.
Το πρώτο πλήγμα στα σχέδια της Άγκυρας ήρθε από την Συρία και την μη πτώση του Άσαντ. Ενώ η εμπλοκή των Αμερικανών στο Ιράκ, καθώς και η «Αραβική Άνοιξη» δημιούργησαν τις δομές Ασφάλειας για την Ενεργειακή σύνδεση Μέσης Ανατολής – Ανατολικής Μεσογείου με την Ευρώπη μέσω του «Αραβικού Αγωγού», ο οποίος θα διέσχιζε την Συρία, την Τουρκία και από εκεί στην Ευρώπη, η παραμονή του Άσαντ στην εξουσία με την βοήθεια των Ρώσων ματαίωσε τα σχέδια. Έτσι αφαιρέθηκε από την Τουρκία ένα σημαντικό κομμάτι του παζλ ώστε να καταστεί ενεργειακός κόμβος.
Ο Ερντογάν θέλοντας να το διορθώσει έκανε ένα μεγάλο λάθος, προσπάθησε να εκβιάσει το Ισράηλ και το ΝΑΤΟ. Με το Ισραήλ δημιούργησε την υπόθεση του «Μαβί Μαρμαρά» που άλλαξε για πάντα τις σχέσεις των δύο χωρών, ενώ όσο αφορά το ΝΑΤΟ, προσπάθησε να το εμπλέξει στο πόλεμο της Συρίας κατά της Ρωσίας. Εκείνη την στιγμή ξεκινούσε η Ισραηλινό-Κυπριακή Συμμαχία, η οποία θα περιόριζε την Τουρκία στο Αιγαίο.
Διαβάστε περισσότερα:
https://www.viadiplomacy.gr/oi-treis-logoi-poy-i-alexandroypoli-egine-kokkino-pani-gia-tin-agkyra/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου