Του Σάκη Μουμτζή
Όταν τα ξημερώματα της 13ης Αυγούστου 1961 οι κάτοικοι του Βερολίνου είδαν πως ένα τείχος χώριζε την πόλη τους στα δύο, δεν μπορούσαν να φανταστούν πώς θα τελείωνε αυτή η ιστορία. Δεν γνώριζαν μάλιστα, τότε, σε ενεστώτα χρόνο, και αν θα τελείωνε ποτέ η διαίρεση της πολύπαθης πόλης.
Και όμως η πορεία των πραγμάτων έφερε το happy end μετά από 28 ολόκληρα χρόνια. Μια γενιά Βερολινέζων έζησε με το «τείχος του αίσχους», όπως εύστοχα αποκλήθηκε ο μεγάλος τσιμεντένιος φράκτης που ουσιαστικά χώριζε την δημοκρατία από τον ολοκληρωτισμό, την ελεύθερη οικονομία από τον υπαρκτό σοσιαλισμό, το περιβάλλον της ανθρώπινης ευτυχίας και της αφθονίας, από αυτό της μιζέριας και της δυστυχίας.
Είναι κοινότοπο, τετριμμένο, να επαναλάβω πως ακριβώς για αυτές τις θεμελιώδεις, για την ανθρώπινη ύπαρξη, διαφορές εκατοντάδες χιλιάδες Βερολινέζοι εγκατέλειπαν το ανατολικό τμήμα της πόλης, την περιοχή που γευόταν τα «αγαθά» του σοβιετικού κομμουνισμού, και ζητούσαν μια καλύτερη ζωή στο δυτικό τμήμα, που ανήκε στον ελεύθερο κόσμο—χωρίς εισαγωγικά.
Η αντίστροφη ροή αποτέλεσε αντικείμενο μόνον ανεκδότων, καθώς ουδείς σοβαρός άνθρωπος ήθελε να εγκαταλείψει ένα καθεστώς ελευθερίας και ευμάρειας, για να εγκατασταθεί στο τμήμα της πόλης όπου επικρατούσε η τυραννία και η φτώχεια.
Όταν τα ξημερώματα της 13ης Αυγούστου 1961 οι κάτοικοι του Βερολίνου είδαν πως ένα τείχος χώριζε την πόλη τους στα δύο, δεν μπορούσαν να φανταστούν πώς θα τελείωνε αυτή η ιστορία. Δεν γνώριζαν μάλιστα, τότε, σε ενεστώτα χρόνο, και αν θα τελείωνε ποτέ η διαίρεση της πολύπαθης πόλης.
Και όμως η πορεία των πραγμάτων έφερε το happy end μετά από 28 ολόκληρα χρόνια. Μια γενιά Βερολινέζων έζησε με το «τείχος του αίσχους», όπως εύστοχα αποκλήθηκε ο μεγάλος τσιμεντένιος φράκτης που ουσιαστικά χώριζε την δημοκρατία από τον ολοκληρωτισμό, την ελεύθερη οικονομία από τον υπαρκτό σοσιαλισμό, το περιβάλλον της ανθρώπινης ευτυχίας και της αφθονίας, από αυτό της μιζέριας και της δυστυχίας.
Είναι κοινότοπο, τετριμμένο, να επαναλάβω πως ακριβώς για αυτές τις θεμελιώδεις, για την ανθρώπινη ύπαρξη, διαφορές εκατοντάδες χιλιάδες Βερολινέζοι εγκατέλειπαν το ανατολικό τμήμα της πόλης, την περιοχή που γευόταν τα «αγαθά» του σοβιετικού κομμουνισμού, και ζητούσαν μια καλύτερη ζωή στο δυτικό τμήμα, που ανήκε στον ελεύθερο κόσμο—χωρίς εισαγωγικά.
Η αντίστροφη ροή αποτέλεσε αντικείμενο μόνον ανεκδότων, καθώς ουδείς σοβαρός άνθρωπος ήθελε να εγκαταλείψει ένα καθεστώς ελευθερίας και ευμάρειας, για να εγκατασταθεί στο τμήμα της πόλης όπου επικρατούσε η τυραννία και η φτώχεια.
Διαβάστε περισσότερα:
http://www.liberal.gr/arthro/91782/apopsi/s-moumtzis/9i-noembriou-1989-mazi--me-to-teichos-katerreuse-kai-o-kommounismos.html#pageundefined
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου