Θα πρέπει να εμβολιαστούν κατά της νόσου Covid-19 υποχρεωτικά, για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, όλο το προσωπικό (ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και υποστηρικτικό) όλων των ιδιωτικών, δημόσιων και δημοτικών μονάδων φροντίδας ηλικιωμένων, ατόμων με αναπηρία, των ιδιωτικών και δημόσιων δομών Υγείας (διαγνωστικά κέντρα, αποκατάστασης, κλινικές, νοσοκομεία, δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας, νοσηλείας και ΕΟΔΥ) και όλο το προσωπικό του ΕΚΑΒ;
Η ομοσπονδία των υγειονομικών υπαλλήλων προειδοποιεί με εξώδικο, ότι δεν θα εφαρμόσει την κυβερνητική απόφαση και εντός 2 ημερών θα κηρύξει απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία προσκόμισης πιστοποιητικού ή βεβαίωσης εμβολιασμού ή νόσησης. Μάλλον δεν προσέφυγαν στα Δικαστήρια.
Και το Ανώτατο Δικαστήριο της Γαλλίας έκρινε συνταγματικό τον νέο νόμο που απαιτεί την επίδειξη διαβατηρίου υγείας για την είσοδο σε μπαρ και εστιατόρια καθώς και τον εμβολιασμό των υγειονομικών.
Η Ιταλία, η Γαλλία και η Ελλάδα κατέστησαν υποχρεωτικό τον εμβολιασμό για την νόσο Covid-19 για τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και η Αγγλία καθιστά υποχρεωτικό για τους εργαζόμενους στο σπίτι και συμβουλεύεται εάν θα επεκταθεί αυτό στους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και σε άλλο προσωπικό κοινωνικής φροντίδας. Eιδικοί συζητούν στο επιστημονικό περιοδικό The BMJ* εάν οι εργαζόμενοι στην πρώτη γραμμή της υγείας και της κοινωνικής φροντίδας πρέπει να αναγκαστούν να κάνουν το εμβόλιο, εάν αποτύχουν οι προσπάθειές τους για ενθάρρυνση.
Σύμφωνα με το άρθρο, η ασφάλεια των ασθενών είναι τελικά ευθύνη των ιδρυμάτων υγείας και κοινωνικής φροντίδας και έχουν καθήκον να απασχολούν μόνο εργαζόμενους των οποίων η παρουσία δεν θα θέσει τους ασθενείς σε περιττό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, υποστηρίζει ο Michael Parker στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Το προσωπικό έχει επίσης ευθύνες και πρέπει να είναι πρόθυμο να κάνει το εμβόλιο υπό το φως των στοιχείων που αποδεικνύουν ότι θα βοηθήσει στην προστασία των ασθενών και αποτελεί μικρό μόνο κίνδυνο για τον εαυτό τους, επισημαίνει. «Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης των οποίων η μη εμβολιασμένη κατάσταση ενέχει κίνδυνο για τους ασθενείς έχουν υποχρέωση να αποδεχτούν τον εμβολιασμό», τονίζει.
Ενώ το προσωπικό θα πρέπει να ενθαρρύνεται να εμβολιαστεί, εκείνοι που δεν το κάνουν, λόγω ιατρικής αντένδειξης ή είναι απρόθυμοι, θα πρέπει να απομακρυνθούν από τους ρόλους της πρώτης γραμμής, ιδανικά αμέσως, λέει ο Parker.
Η ανησυχία ότι το νεοπροσλαμβανόμενο προσωπικό μπορεί να θέσει τους ασθενείς σε μεγαλύτερο κίνδυνο, λόγω προβλημάτων πρόσληψης, «δεν δικαιολογεί το να μην γίνει τίποτα», λέει. Εάν δεν είναι δυνατή η ταχεία διασφάλιση της φροντίδας των ασθενών από εμβολιασμένο προσωπικό, για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους για την προστασία των ασθενών, οι εργοδότες θα πρέπει να καταστήσουν υποχρεωτικό να εμβολιαστούν όλοι οι υπόλοιποι υπάλληλοι της πρώτης γραμμής χωρίς σοβαρή ιατρική αντένδειξη.
Από την άλλη, η Helen Bedford στο Great Ormond Street Institute of Child Health, Λονδίνο και οι συνεργάτες της υποστηρίζουν ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός «Δεν είναι απαραίτητος, αποδεκτός ή ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να επιτευχθεί υψηλή πρόσληψη και εγείρει σοβαρά ηθικά ζητήματα σχετικά με την ελευθερία επιλογής».
Στην Αγγλία, ο εμβολιασμός μεταξύ του προσωπικού του NHS και των οίκων φροντίδας ηλικιωμένων είναι γενικά υψηλός, 90% και 87%, αντίστοιχα, έχουν λάβει τουλάχιστον μία δόση.
«Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός μπορεί να φαίνεται μια απλή λύση, που απαιτεί λιγότερους πόρους από άλλες παρεμβάσεις, αλλά έχει μειονεκτήματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ενδέχεται να αυξηθεί η αντίσταση στον εμβολιασμό, βλάπτοντας την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και άλλους οργανισμούς».
Η διερεύνηση των λόγων για την διστακτικότητα του εμβολίου μεταξύ αυτών των εργαζομένων είναι θεμελιώδης για την ενημέρωση των παρεμβάσεων για τη βελτίωση της πρόσληψης και μια προσέγγιση «ενεργητικής ακρόασης» για την παροχή πληροφοριών μαζί με τους υποστηρικτές του εμβολίου και τους πρέσβεις των μειονοτικών εθνικών ομάδων βοηθά στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης. Τέτοιες στρατηγικές μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη βελτίωση της εμπιστοσύνης των εμβολίων στον ευρύτερο πληθυσμό, καθώς οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, μαζί με το NHS, αποτελούν την πιο αξιόπιστη πηγή πληροφοριών του κοινού σχετικά με το εμβόλιο για τον κορωνοϊό.
Υπάρχουν δύο πρόσθετοι σχολιασμοί. Σε έναν, ο Michael Mittelman περιγράφει τους κινδύνους που προκαλεί το μη εμβολιασμένο προσωπικό για ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς όπως ο ίδιος. Έχει υποβληθεί σε τρεις μεταμοσχεύσεις νεφρού για μια σπάνια νεφρική νόσο.
«Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός πρέπει να περιλαμβάνει όλο το προσωπικό που έχει επαφή με ασθενείς, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων που παραδίδουν γεύματα, προσωπικό που βοηθά τους ηλικιωμένους, τεχνικούς έκτακτης ανάγκης, καθώς και γιατρούς και νοσηλευτές. Το να μην μπορώ να εμπιστευτώ τον εργαζόμενο στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης που με θεραπεύει ή το άτομο που μου φέρνει ένα γεύμα, γεννά άγχος καθώς εξαπλώνονται οι πιο μεταδοτικές παραλλαγές του κορωνοιού».
Από την άλλη, η Nadra Ahmed, πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Φροντίδας, προειδοποιεί ότι ο τομέας της βρετανικής φροντίδας βρίσκεται ήδη σε «εύθραυστη» κατάσταση λόγω προβλημάτων πρόσληψης και η «πιο επικίνδυνη υπόθεση είναι ότι το προσωπικό που αποχωρεί θα αντικατασταθεί εύκολα». Εάν το προσωπικό που δεν είχε ακόμη εμβόλιο άφηνε δυνητικά ένα επιπλέον 13% των υπηρεσιών φροντίδας θα ήταν μη βιώσιμο.
Η μετάδοση από την κοινότητα παραμένει υψηλή και το εμβολιασμένο προσωπικό μπορεί να μεταφέρει τον ιό καθώς και οι μη εμβολιασμένοι επισκέπτες, συμπεριλαμβανομένων συγγενών, φίλων και εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, προσθέτει.
Την ίδια
*Βιβλιογραφία. Should covid vaccination be mandatory for health and care staff? BMJ 2021; 374 doi: https://doi.org/10.1136/bmj.n1903 (Published 05 August 2021)
Cite this as: BMJ 2021;374:n1903
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου