Περί Νίκου Χαρδαλιά... Μου μεταφέρθηκε η ένταση με την οποία ζούσε, πέρυσι τα πλημμυρικά κλιματικά φαινόμενα στην Καρδίτσα.
Τρομερά συναισθηματικός ο ίδιος, μόλις ένας παπάς άνοιξε την πόρτα μιας εκκλησιάς για τους ανέστιους κατεστραμμένους ανθρώπους, έσκυψε και του φίλησε το χέρι. Λίγες μέρες μετά τον πήρε στο τηλέφωνο ένας αγιορείτης ηγούμενος για να του πει κάτι θεούσικες μαλακίες περί των εμβολίων... Με όλη την ένταση που τον χαρακτηρίζει, μπροστά σε τηλεοπτικά συνεργεία, στους δημοσιογράφους, στον Τσιόδρα, ούρλιαξε λέγοντας "Άιντε γαμήσου γέροντα...".
Τέτοιους τύπους βρίσκεις σε επιτελικές θέσεις ανώτερων αξιωματικών αστυνομίας και στρατού. Παλληκάρια. Που δίνουν τον εαυτό τους για όλα... Θυμάμαι το πάθος με το οποίο έβγαλε τη μάσκα για μιλήσει στους τσιγγάνους στη Λάρισα δίπλα στον πάντοτε μειλίχιο Τσιόδρα.
Χαρδαλιά λέμε και κλαίμε παιδιά... Όποιος κι αν κυβερνά, χρειάζεται χαρδαλιάδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου