Ένα Rafale, χίλιες ΜΕΘ και λοιπές ανοησίες

 

κατανοούμε την θλίψη των εθνομηδενιστών και επιλέγουμε Rafale!!!

Όσο ανόητη είναι η σύγκριση του «πόσο κάνει ένα Rafale» με το «θα μπορούσαμε με τα ίδια λεφτά να χτίσουμε σχολεία και νοσοκομεία», τόσο ανόητη είναι η και μονοσήμαντη δήλωση «αν δεν έχουμε όπλα δεν έχουμε χώρα».

Ανόητες, δηλαδή κενού νοήματος, και οι δύο. Γιατί η πρώτη επιλεκτικά συγκρίνει ένα οπλικό σύστημα, που προφανώς είναι απαραίτητο για την επιβίωση της χώρας, με κρίσιμες υποδομές που επίσης είναι απαραίτητες για την διαβίωση και επιβίωση της ίδιας χώρας. Ως φαύλο δηλαδή δίλημμα πως «αγόρασα νερό αλλά με τα ίδια λεφτά θα μπορούσα να πάρω φαγητό», ξεχνώντας πως και τα δύο είναι κρίσιμα.

Η δεύτερη δήλωση προσεγγίζει το ανόητο με άλλη προοπτική. Καθώς αναβαθμίζει την άμυνα της χώρας σε μοναδική προτεραιότητα. Κι όμως αυτό δεν ισχύει. Η άμυνα απαιτεί σημαντικό κόστος σε χρήμα και εξίσου σημαντικές επενδύσεις σε ανθρώπινους πόρους. Αυτά λοιπόν παράγονται από μια κοινωνία με ισχυρή οικονομία, με ανάπτυξη, με εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Ακόμη και μεγάλη αμυντική βιομηχανία να έχεις, άρα να απολαμβάνεις «επιστροφή της επένδυσης», είναι αδύνατο αυτό το όφελος να καλύψει το συνολικό κόστος αμυντικών αγορών και επενδύσεων. Πρωτεύει η Οικονομία λοιπόν; Και πάλι όχι. Ούτε η Παιδεία, που θα σου δώσει και τον συνειδητοποιημένο πολίτη που θα εγκρίνει-προκρίνει-χρηματοδοτήσει την αμυντική δαπάνη, που θα υπηρετήσει αξιοπρεπώς την στρατιωτική του υποχρέωση, που θα ενταχθεί στις Ένοπλες Δυνάμεις ως στέλεχος.

Να το πούμε πιο απλά. Δεν υπάρχει «σύγκρουση» μεταξύ Άμυνας-Υγείας-Παιδείας-Δημοσίων Επενδύσεων κ.λπ. Παρότι όλα τροφοδοτούνται από το ίδιο δημόσιο καλάθι εσόδων, το να τα θεωρήσουμε ως ανταγωνιστικά, ως το ένα αντίπαλο του άλλου είναι η απόλυτη αφέλεια (οικονομικά και πολιτισμικά) αλλά και πλέον αντιδημοκρατική αντίληψη. Καθώς όποια πλευρά και να πάρεις στην υποτιθέμενη διαμάχη, περιγράφεις μια κοινωνία, αλλά και κάθε πολίτη ξεχωριστά, ως μονοσήμαντο ον. Που χρειάζεται μόνο (ή κυρίως) όπλα, που χρειάζεται μόνο (ή κυρίως) νοσοκομεία, που ζει μόνο για να «παράγει» κ.ο.κ. Άρα ως ελλειμματική φιγούρα, που αδυνατεί να εκπροσωπήσει το πολυσύνθετο της όποιας Ελληνικής ιδιορρυθμίας και κοσμαντίληψης.

Διαβάστε περισσότερα: https://www.ptisidiastima.com/rafale-instead-of-intensive-care/