Θεέ μου... Δεν αντέχονται οι ρωσόψυχοι Έλληνες. Και δεν είναι λίγοι...
Πετούν τη μια μ@λ@κία μετά την άλλη, αγνοώντας το άδικο που σπέρνεται, το αίμα που χύνεται, το μίσος που διασπείρεται.
Αγνοούν και τους εθνικούς παραλληλισμούς. Αν όχι Πούτιν αλλά Ερντογάν, τότε τι;
Αν όχι Ντόνετσκ ή Λουγκανσκ αλλά Θράκη Ανατολικό Αιγαίο ή Κύπρος, τότε τι;
Είμαστε άμοιροι ιστοριογνωσίας. Και φιλοπατρίας.
Η Ουκρανία είναι η απαρχή ενός φρενοκομείου.
Κι ίσως είναι μια χώρα που πρέπει να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε πραγματικά.
Υ. Γ. Ευτυχώς, τουλάχιστον τούτη τη στιγμή εμείς δεν είμαστε Ουκρανία. Και στην ΕΕ, και στο ΝΑΤΟ, και στην Ευρωζώνη, και με φοβερά οπλικά συστήματα και με ένα στρατό σούπερ αξιόμαχο. Αλλά οι Εφιάλτες πολλοί και διεσπαρμένοι. Θυμηθείτε το "Όχι στα Ραφαλ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου