LNG TANKS
Τη Ρεβυθούσα Μεγάρων την πρωτογνώρισα σαν μια βραχονησίδα που είχαν αρχίσει να σκάβουν το βράχο για τις δεξαμενές LNG, την άνοιξη του 1995, όταν άρχισα να δουλεύω στην εταιρεία Whessoe Projects (μια εταιρεία ηλικίας 205 ετών, τότε) σαν engineering manager, υπεύθυνος για τις Η/Μ μελέτες και τις κοστολογήσεις των εξωσυμβατικών εργασιών και αποχώρησα λίγο πριν το commissioning των δεξαμενών, που γέμισαν για πρώτη φορά με Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο στους -169°C.
Kάθε δεξαμενή είχε συνολικό όγκο 100.000 κ.μ. και ωφέλιμη χωρητικότητα 70.000 κ.μ. LNG, δηλαδή 35.000 tn. Ήταν μια τερατώδης κατασκευή από αερακτικό σκυρόδεμα (για να μη θρυμματιστεί σε περίπτωση διαρροής της εσωτερικής δεξαμενής) που πατούσε επάνω σε 212 σεισμικά εφέδρανα τύπου FPS (friction pendulum system) από την εταιρεία EPS του Σαν Φρανσίσκο, που είναι πρωτοπόρος σε τέτοιες κατασκευές.
Εσωτερικά είχε δεύτερη δεξαμενή από Νικελιούχο χάλυβα, για να μην γίνει εύθραυστος σε τόσο χαμηλές θερμοκρασίες, που ο κοινός χάλυβας σπάει σαν γυαλί και ενδιάμεσα είχε θερμομόνωση πάχους 1,2 μ., ώστε να μην εξατμίζεται πάνω από το 2% του αερίου καθημερινά, το οποίο έπρεπε να επαναψυχθεί και να ξαναμπει στη δεξαμενή.
Οι προδιαγραφές ασφαλείας ήταν ανήκουστες για εκείνη την εποχή και παρόμοιες πυρηνικού σταθμού.
1. Να αντέχει πυρκαγιά στη δίπλα δεξαμενή επί 62 ώρες
2. Να αντέχει πτώση ελικοπτέρου Σινούκ στην οροφή της
3. Να αντέχει πτώση βλήματος
4. Να αντέχει σεισμό κύκλου 10.000 ετών (στα κτίρια νομίζω είναι 500 ετών)
5. Να αντλεί απίστευτες ποσότητες νερού για ψύξη και πυρόσβεση, από τη θάλασσα
6. Να έχει στην οροφή sacrificial layer έναντι παρακείμενης πυρκαγιάς, αντίστοιχο αυτών που έχει το διαστημικό όχημα που επανεισέρχεται στην ατμόσφαιρα
Μεγάλο σχολείο εκείνο το έργο, γιατί δεν ήταν κάτι που ξεσηκώνεις το σχεδιασμό του από ένα συρτάρι, αλλά πραγματικά ανακαλύπτεις τον τροχό και όλα δούλεψαν στην εντέλεια. Ένα έργο που διδάσκεται στο Πολυτεχνείο, κι όμως σχεδόν κανένας δεν το γνωρίζει.
Εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν φήμες ότι μια πυρκαγιά "θα κατέστρεφε τα Μέγαρα" και ως ειδικός στις καύσεις προσπαθούσα να καθησυχάσω τον κόσμο της περιοχής. Σκέφτομαι ότι αν ήταν να κατασκευαστούν σήμερα αυτές οι δεξαμενές, οι ιδεοληψίες και οι φήμες δεν θα είχαν αφήσει να φτιαχτεί ποτέ αυτό το πολύτιμο για τη χώρα έργο.
Μην ακούω λοιπόν ειρωνικά σχόλια από κάποιους, για τους σχεδιασμούς της Αλεξανδρούπολης, γιατί εγώ τα έχτισα αυτά τα μαγαζιά!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου