Αν είχε πετύχει το σχέδιο του Ερντογάν το 2020, ίσως το αίσχος της Μόριας (που δεν υπάρχει πια), να ήταν απλά μια πρόγευση για τη μετατροπή του Εβρου σε ένα απέραντο hotspot με τις ευλογίες της Μέρκελ. Η οποία άλλωστε δημιούργησε με τις πολιτικές της επιλογές του 2015 τα κολαστήρια των νησιών, με πολλούς πρόθυμους εντός της χώρας (και άλλους που συνέρρεαν εκστασιασμένοι) να πωλούν «ανθρωπισμό» τοις μετρητοίς και να κάνουν γερές μπίζνες με τον πόνο του άλλου. Συνήθως κάτι που πήγε καλά -και αναγνωρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- δεν παραμένει για πολύ καιρό στην πολιτική ατζέντα, ούτε γίνεται επίδικο ζήτημα στην προεκλογική αντιπαράθεση. Κυριαρχούν τα προβλήματα που μας «καίνε» εδώ και τώρα. Και είναι λογικό. Αλλωστε από τότε μέχρι σήμερα, έχουμε διέλθει από την πρώτη εδώ και έναν αιώνα πανδημία και μια ενεργειακή-πληθωριστική κρίση που προκλήθηκε από τον πρώτο πόλεμο στην Ευρώπη εδώ και 70 χρόνια. Η υποκρισία που ηττήθηκε Δεν είναι εύκολο να περιγράψει κανείς το βάθος, την έκταση και την ένταση της υποκρισίας όσων αναζητούν όφελος και πλεονέκτημα (οικονομικό, ηθικό αλλά και σε επίπεδο ατομικού ναρκισσισμού) από την επένδυση στον πόνο του άλλου. Αυτού του είδους η κερδοσκοπία απέκτησε πολλές εκφάνσεις μετά το 2015 και ως το σημείο καμπής του Μαρτίου του 2020. Γιατί ήταν μια υποκρισία προσοδοφόρος που εξασφάλιζε και την πίτα και τον σκύλο: και τα (ευρωπαϊκά) χρήματα και το ηθικό πλεονέκτημα. Σε αυτή την win-win ιστορία (αλλά απολύτως lose-lose, αληθινά τραγική για πρόσφυγες και μετανάστες) ενεπλάκησαν από «κακές ΜΚΟ» και επαγγελματίες του ανθρωπισμού -που συνεργάζονταν με διακινητές- έως τους πολιτικούς στη Βόρεια Ευρώπη που ένιωθαν ανακουφισμένοι με το γεγονός ότι η Ελλάδα δέχτηκε να γίνει αποθήκη ψυχών. Και οι Ευρωπαίοι γλίτωναν τις τύψεις γιατί έριχναν λεφτά με τη σέσουλα -πολλά, 1,6 δισ. ευρώ- σε ένα πηγάδι διαφθοράς και (ανθρωπιστικής βεβαίως) διαπλοκής που έκανε πράξη το «άνθρωποι και ποντίκια» στις πλαγιές της Μόριας. Και δώστου επισκέψεις από τον Πάπα και την Σούζαν Σαράντον στη Λέσβο και να τα εγκωμιαστικά δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο για την Ελλάδα που σκύβει πάνω στο πρόβλημα. Ηταν έτσι; Μας άξιζαν αλήθεια εγκώμια για την Μόρια και το hotspot της Σάμου; Οχι βέβαια. Ηταν οφθαλμοφανές. Ανθρωποι υπέφεραν σε παραγκουπόλεις, παιδιά ζούσαν μέσα στις λάσπες και -κυρίως- χιλιάδες άλλοι έπαιζαν τη ζωή τους -τη δική τους και των παιδιών τους- κορώνα γράμματα στο Αιγαίο, στα τρύπια φουσκωτά των διακινητών.
Διαβάστε περισσότερα:
https://www.protagon.gr/apopseis/evros-tria-xronia-meta-ti-niki-orosimo-44342696556
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου