Με την άλωση της Τρίπολης, 6 μήνες μετά την έκρηξη της Επανάστασης, οι επαναστάτες παίρνουν το διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Πελοπόννσο, την έδρα του Μόρα-Βαλεσί και περίπου 20 χιλιάδων Τούρκων υπαλλήλων, στρατιωτικών και λαού. Η πολιορκία της Τρίπολης δεν ήταν εύκολη υπόθεση για τους επαναστάτες που πολεμούσαν με σπαθιά, καριοφίλια και με ένα μοναδικό παμπάλαιο κανόνι, έναντι 30 μοντέρνων κανονιών που είχαν οι Τούρκοι.Η πολιορκία σώθηκε για τους Έλληνες με τις μεγάλες νίκες στο Βαλτέτσι, στις 12 Μαϊο και στα Δολιανά στις 18 Μαίου, αλλά και από τους θριάμβους του Ανδρούτσου στο Χάνι της Γραβιάς στις 5 Μαίου, και των Γκούρα και Διοβουνιώτη στα Βασιλικά στις 26 Αυγούστου, που σταμάτησαν τις μεγάλες Τουρκικές ενισχύσεις που κατευθύνονταν στην Τρίπολη. Την πτώση της Τρίπολης βοήθησε σημαντικά ο φυσικός αποκλεισμός της πόλης από μιά βαθειά τάφρο, τη Γράνα, την οποίαν διέταξε να κατασκευαστεί ο ουσιαστικός αρχηγός της πολιορκίας (τυπικά, αρχηγός ήταν ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης) με την οποίαν απεκόπη κάθε εισαγωγή τροφίμων στην πόλη . Στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, ημέρα Παρασκευή, ο Μανώλης Δούνιας από τον Πραστό Κυνουρίας μαζί με δύο συντρόφους του αναρριχήθηκε στα τείχη της πόλης που έφθαναν τα πεντέμισι μέτρα ύψος και εισήλθε στην Τριπολιτσά, εκμεταλλευόμενος τη γνωριμία του με τον φύλακα του προμαχώνα. Αφού τον εξουδετέρωσε, άνοιξε την Πύλη του Μυστρά και οι Έλληνες επαναστάτες εισόρμησαν στην πόλη. Επακολούθησε άγρια σφαγή του πληθυσμού και πλιάτσικο. «Το ασκέρι, όπου ήτον μέσα, το Ελληνικόν, έκοβε και εσκότωνε, από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άνδρες, τριάντα δύο χιλιάδες, μία ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς. Ένας υδραίος έσφαξε ενενήντα. Έλληνες εσκοτώθηκαν εκατόν» γράφει στα Απομνημονεύματά του ο Κολοκοτρώνης. Η Άλωση της Τρίπολης ήταν σταθμός στην εξέλιξη της Επανάστασης. Ολόκληρη η Πελοπόννησος ήταν πια στα χέρια των Ελλήνων, εκτός από τα φρούρια της Πάτρας, Μεθώνης, Κορώνης και Ναυπλίου, τα οποία πολιορκούνταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου